4.2.2016
ایران پرس نیوز
سالانه بيش از 30 هزار نفر در ایران در اثر اين بيماري جان خود را از دست ميدهند. وجود همين آمارهاي نگران‌كننده باعث شده كه کارشناسان در زمينه رشد سرطان در كشور هشدار دهند.
امروز در تقويم جهاني به نام روز جهاني سرطان نامگذاري شده است. روزي كه در آن سازمان‌ها و نهادهاي دولتي و غيردولتي با اجراي برنامه‌هاي مختلف اين بيماري قرن را به ياد جهانيان مي‌آورند و تلاش مي‌كنند گوشه‌اي از مشكلات زندگي مبتلايان به اين بيماري را به بقيه گوشزد كنند. در اين بين زندگي كودكان مبتلا به اين بيماري روايتي متفاوت دارد كه در كشورهاي در حال توسعه‌اي نظير كشور ما نيازمند توجه و عطوفت بيشتري است. اين مساله به ويژه با توجه به اينكه 85 درصد كودكان مبتلا به اين بيماري شانس بهبود دارند و در كشور ما تنها 50 درصد آنها درمان مي‌شوند، اهميت بيشتري پيدا مي‌كند. به همين دليل نقش شعار «ما مي‌توانيم، من مي‌توانم» كه سازمان جهاني سرطان و سازمان جهاني بهداشت براي روز جهاني سرطان تعيين كرده‌اند بيشتر مي‌شود.
به گزارش آرمان، رشد غيرعادي سلول‌هاي بدن به بيماري‌اي مبدل مي‌شود كه نامش را سرطان گذاشته‌اند. 4 فوريه، مصادف با 15 بهمن در تقويم شمسي ما به نام روز جهاني سرطان نامگذاري شده است. انجمن جهاني سرطان و سازمان جهاني بهداشت همه‌ساله در اين روز برنامه‌ها و شعارهايي براي مبارزه با سرطان در نظر مي‌گيرند كه شعار «ما مي‌توانيم - من مي‌توانم» (We can- I can) از سوي اين انجمن و سازمان براي سال‌هاي 2016 تا 2018 انتخاب شده است. هدف از انتخاب اين شعار، مشاركت فردي و گروهي در مقابله با سرطان بوده است. در حال حاضر در دنيا رقمي بالاي 14 ميليون نفر به اين بيماري مبتلا هستند و هر ساله هم به تعداد مبتلايان به اين بيماري افزوده مي‌شود، سالانه حدود هشت ميليون نفر جان خود را در اثر ابتلا به اين بيماري از دست ميدهند و پيش‌بيني مي‌شود تا سال 2030 اين آمار به 13 ميليون هم برسد. در ايران طبق آخرين آمار اعلام شده، هر سال از هر 100 هزار نفر، 145 نفر به سرطان مبتلا مي‌شوند كه دو هزار ميليارد تومان هزينه آن است و با توجه به روند افزايشي آن و مولفه سن و سالمندي توجه جدي به اين بيماري از ضرورت‌هاست.
دستاني كه سخنگو مي‌شوند
يكي از حركت‌هاي متفاوت در 4 فوريه امسال راه‌اندازي كمپين «دستان سخنگو» از سوي انجمن جهاني سرطان با هدف حمايت از بيماران سرطاني و تمامي اقدامات براي مبارزه با اين بيماري است. انجمن جهاني سرطان از تمام حاميان مبارزه با اين بيماري خواسته است كه شعار «ما مي‌توانيم - من مي‌توانم» را روي كف دست خود بنويسند، از آن عكس بگيرند و در شبكه‌هاي مجازي منتشر كنند تا اين انجمن بعد از جمع‌آوري تصاوير، آنها را روي «ديوار حمايت» در سايت www. world cancer day. org به نمايش بگذارد. هدف از اين كمپين، حمايت از بيماران سرطاني و پشتيباني از تمام اقداماتي است كه با ابتلا به سرطان مبارزه مي‌كنند. تلاش‌هايي كه براي آگاهي‌بخشي در زمينه بيماري سرطان مي‌شوند زماني اهميت بيشتري پيدا مي‌كنند كه بدانيم سبك زندگي و عوامل محيطي، عامل ۷۰ تا ۹۰ درصد انواع سرطان است. با توجه به اينكه عصر حاضر به عصر رسانه و نشانه‌ها مبدل شده، نقش حركات نمادين در اين زمينه بيشتر از هر اقدام ديگر است. به همين دليل «دستان سخنگو» مي‌توانند «ما مي‌توانيم - من مي‌توانم» را از حالت شعاري خارج كنند و صورت واقعي ببخشند.
«روبان نارنجي» نيازمند توجه بيشتر است
نشانه‌هاي مختلفي براي سرطان‌هاي مختلف در دنيا مرسوم شده است، يكي از اين نمادها «روبان نارنجي» است كه براي سرطان كودكان در نظر گرفته شده است. اين روبان نارنجي با توجه به رشد چشمگيري كه در كشور ما دارد نيازمند توجه بيشتري است. سالانه سه تا چهار كودك از هر 100 هزار كودك در جهان به انواع سرطان‌ها مبتلا مي‌شوند كه در اين ميان سرطان‌هاي لوسمي، لنفوم و مغز شايع‌ترين آنها هستند. رجوع به آمار بومي سرطان در كشور ما نشان مي‌دهد كه سالانه 100 تا 110 هزار نفر به سرطان مبتلا مي‌شوند كه از اين رقم حدود سه هزار و 500 نفر آنها زير 15 سال هستند. سالانه بيش از 30 هزار نفر در كشور ما در اثر اين بيماري جان خود را از دست ميدهند. وجود همين آمارهاي نگران‌كننده باعث شده كه مسئولان هم در زمينه رشد سرطان در كشور هشدار دهند. اسماعيل اكبري، رئيس مركز تحقيقات سرطان كشور گفت: «رشد اين بيماري در هيچ كشوري مثل ايران نيست. باوجود آنكه اميد به زندگي در كشور در حال افزايش است اما وضعيت ساير متغيرهاي محيطي چندان مطلوب نیست. مسائل اجتماعي و رواني و استرس‌ها هم در اين مساله دخيل هستند».
هزينه‌هاي كمرشكن سرطان
بر اساس آخرين بررسي‌ها ۱۴ درصد سرطان‌ها در كشور مربوط به سرطان كودكان مي‌شود و متاسفانه مرگ ناشي از آن در كشور بسيار بيشتر از كشورهاي غربي است. شايع‌ترين نوع سرطان در كودكان، سرطان خون است. با اينكه سرطان كودكان در همه جاي دنيا شبيه هم است اما به دليل اختلافاتي كه در درمان وجود دارد آمار تلفات آن در نقاط مختلف با يكديگر متفاوت است. حدود 50 درصد سرطان‌هاي كودكان در ايران به مرگ منجر مي‌شود، در حالي كه اين آمار در دنيا حدود 30 درصد است. به طور كلي متوسط شانس درمان انواع سرطان‌هاي كودكان در جهان حدود 85 درصد تخمين زده مي‌شود، اما در كشور ما شانس مداواي اين كودكان بين 50 تا 60 درصد است. هزينه‌هاي درمان سرطان كودكان يكي از مشكلات مهم خانواده‌هاست كه با وجود حمايت‌هايي كه نهادهاي خيريه و بيمه‌ها از آنها مي‌كنند باز هم هزينه‌هاي آن مي‌تواند براي خانواده‌ها كمرشكن باشد. چهار ماه قبل، رئيس سازمان نظام پزشكي كشور درمان سرطان در كودكان را گران دانست و گفت: «از آنجايي كه در درمان سرطان كودكان نياز به تجهيزات، داروهاي جديد، روش‌هاي تشخيصي و درماني جديد و آزمايشات متعدد وجود دارد درمان نيز گران مي‌شود.» عليرضا زالي با تاكيد بر اينكه بالغ بر 85 درصد سرطان‌هاي خون كودكان درمان‌پذير است، گفت: «البته بحث پيشگيري از سرطان كودكان كمي پيچيده است، چرا كه عواملي در زمينه محيطي براي سرطان كودكان شناخته شده است که قطعي نيستند.» اما اين گراني كه رئيس سازمان نظام پزشكي از آن صحبت مي‌كند چندان رقم كوچكي هم نيست. آن‌گونه كه حسن ابوالقاسمي، رئيس انجمن خون و سرطان كودكان ايران گفت: «هزينه‌هاي درمان سرطان به مدت بستري و شرايط بيمار بستگي دارد، اگر بيمار به پيوند مغز استخوان نياز داشته و بيماري در مراحل اوليه يا عودكننده باشد، هزينه‌ها تا ۲۰۰ ميليون تومان بالا مي‌رود.» حتي يك چهارم اين رقم هم براي يك خانواده طبقه متوسط جامعه مي‌تواند رقم بزرگي باشد چه برسد به يك هزينه 200 ميليوني.
سرطان در كشور ما «علت‌يابي» شود
يك عضو كميسيون بهداشت و درمان مجلس يافتن علت‌هاي سرطان را يك راه موثر در پيشگيري از سرطان مي‌داند و مي‌گويد: يافتن علت‌هاي سرطان علاوه بر تأثيري كه در پيشگيري از اين بيماري دارد بر شناسايي به موقع آن در مبتلايان هم تأثير دارد و همين باعث مي‌شود راه‌هاي درمان هم افزايش يابند. عبدالرحمان رستميان عوامل سرطان را به دو دسته عوامل شناخته شده و عوامل شناخته نشده تقسيم مي‌كند و مي‌افزايد: بايد درباره عوامل شناخته شده كه تأثير آنها در اين بيماري به اثبات رسيده است تلاش كنيم كه خود را از آنها دور نگه داريم. او بر مساله تشخيص و درمان به موقع تأكيد مي‌كند و ادامه مي‌دهد: در سراسر دنيا تست‌هايي وجود دارند كه با انجام دادن آنها در مقاطع زماني مشخص مي‌توان به تشخيص به موقع سرطان ياري رساند. او به ايجاد امكانات درمان براي مردم اشاره مي‌كند و مي‌گويد: بايد يك پوشش متوازن درماني در كشور ما وجود داشته باشد. از آنجايي كه جراحي، شيمي درماني و راديوتراپي سه راه مهم درمان سرطان هستند بايد در نقاط مختلف كشور اين امكانات توسعه داده شوند. نبود اين امكانات در استان‌هاي مختلف باعث شده كه بسياري از مردم براي دسترسي به امكانات درماني مجبور شوند كه به تهران بيايند. رستميان به نقش خيران در كمك به بيماران سرطاني اشاره مي‌كند و تأكيد مي‌كند: با توجه به اينكه حس همكاري در سازمان‌هاي خيريه بالاست مي‌توانند نقش زيادي در بهبود شرايط مبتلايان به اين بيماري داشته باشند. اين مساله در كشور ما با توجه به فرهنگ مذهبي و معنوي كه وجود دارد اهميت بيشتري پيدا مي‌كند. با ورود خيران به اين حوزه مي‌توان امكانات مورد نياز بيماران سرطاني را به موقع در اختيار آنها گذاشت. او با بيان اينكه دولت به تنهايي نمي‌تواند تمامي امكانات را در اختيار بيماران بگذارد، مي‌گويد: اگر در زمينه فراهم كردن امكانات براي افراد مبتلا به سرطان، دولت به تنهايي فعاليت داشته باشد، اجراي برنامه‌ها يك دوره طولاني زماني مي‌برد، در حالي كه با ورود ساير سازمان‌ها و به ويژه سازمان‌هاي خيريه به مساله سرطان برنامه‌هاي مورد نياز در مدتي كوتاه‌تر و با بازدهي بيشتري به ثمر خواهند نشست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر