اعتراض به دستگیری جعفر عظیمزاده و پروین محمدی
اتحادیه آزاد کارگران ایران روز گذشته چهارشنبه ۲۴ بهمنماه ۱۳۹۷ با
ارسال نامهای به دبیر کل سازمان جهانی کار ضمن یادآوری سرکوب کارگران و
نقض حقوق پایهای طبقه کارگر ایران، اعتراض خود را نسبت به دستگیری آقای
جعفر عظیمزاده و خانم پروین محمدی خاطر نشان کردند. بخشهایی از این نامه
به قرار زیر است:
دبیر کل محترم سازمان جهانی کار !
احتراماً به عرض می رساند:
جعفر عظیمزاده رئیس هیأت مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران روز ۲۹
ژانویه ( نهم بهمن) با حمله نیروهای امنیتی دستگیر شده و لوازم شخصی و
لبتاپ و گوشیهای تلفن ایشان را نیز ضبط نمودهاند. متعاقب با آن با حمله
به منزل پروین محمدی نائب رئیس هیأت مدیره اتحادیه، ایشان را بازداشت و
تمام لوازم شخصی ایشان را نیز ضبط کردهاند….
دستگیری جعفر عظیم زاده برای تحمل حکم حبس شش ساله صورت گرفته و هم
اکنون در زندان اوین بسر میبرد. ضمن اینکه دستگیری پروین محمدی بدون ارائه
هیچ نوع مدرک و دلیلی صورت گرفته و بعد از انتقال ایشان به زندان اوین
تاکنون اجازه ملاقات و تلفن نداشته و خانواده ایشان نسبت به وضعیت پروین در
بیخبری کامل بسر میبرند….
دستگیری این دو همکار ما همزمان با روند جدیدی از سرکوب کارگران در
ایران اتفاق افتاده است… گستردگی نقض حقوق کارگران در گزارش های هرساله
سازمان عفو بینالملل به تفصیل عنوان شده است. این تعرض نیروهای امنیتی به
کارگران در حالی صورت میگیرد که هر بار دولت ایران نمایندگان تشکل دولتی
خانه کارگر را به نشست های ILO میفرستد و با ریاکاری وضعیت فلاکتبار ما
کارگران را در گزارشهایش نزد سازمان جهانی کار لاپوشانی کرده و تصویر
دیگری در این باره ارائه میدهد و در عوض کارگران را مورد سرکوب قرار داده و
به جای پاسخگویی به خواست کارگران، آنان را دستگیر کرده ومورد آزار و اذیت
قرار میدهد.
در ایران کارگران اجازه ایجاد تشکل خود را ندارند و کارگرانی که برای
پیگیری خواست و مطالبات خود دست به ایجاد تشکلهای کارگری خود میزنند با
خشنترین سرکوبها مواجه میشوند و دولت ایران کوچکترین اعتنایی به حقوق
کارگران ندارد و با ارائه گزارشهای دروغین به مجامع بینالمللی قصد دارد
تا نگذارد صدای ما کارگران به شما برسد.
جناب آقای دبیرکل!
با وجودی که کشور ایران یکی از اولین کشورهایی بود که به سازمان جهانی
کار پیوست و اولین مقاوله نامه را در سال ۱۹۵۷ امضا کرد، اکنون و پس از
گذشت ۶۲ سال از این تاریخ، جمهوری اسلامی ایران کماکان از امضای تعداد
زیادی از مقاوله نامههای این سازمان سرباز زده است، از جمله سه مقاوله
نامه پایه ای سازمان جهانی کار ( ۸۷، ۹۸، ۱۳۸) که دو مقاوله نامه از آنها
(۸۷ و ۹۸) مربوط به حق تشکلیابی و سازماندهی نشستها و پیش برد مذاکرات
جمعی است.
در واقع دولت ایران نه تنها از امضای این مقاوله نامه ها سرباز میزند،
بلکه با تمام فعالان کارگری که کوچکترین تلاشی در این جهت داشته باشند با
شدت و خشونت برخورد میکند. نمونه جعفر عظیمزاده و پروین محمدی یکی از
این موارد هستند. اکنون این دو عضو اتحادیه ما در زندان بسر میبرند؛ تنها
به این دلیل که از خواست و مطالبه خود و هم طبقهایهایشان دفاع کردهاند….
اتحادیه آزاد کارگران ایران ۲۴/۱۱/۹۷
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر