به مناسبت روز جهانی کارگر و روز معلم
در شرایطی به روز جهانی کارگر و روز معلم نزدیک می شویم که همچنان شاهد
کارگاه ها و کارخانه ها شدت یافته و بر خیل لشکر بیکارشدگان اضافه می شود.
دراین میان ادعاها و تبلیغات گسترده بر سر افزایش سطح دستمزد کارگران و بهبود
و تغییر کیفی در شرایط زندگی آنان، ماهیت فریبکارانه اش را آشکارتر می کند، به
ویژه آنگاه که در یک قیاس ساده معلوم می گردد، دستمزد اعلام شده کارگران بیش
از سه برابر پایین تر از رقم خط فقر قرار دارد. شعارهای پرطمطراق در تکریم شأن
و جایگاه معلم، با دستگیری ها و اعمال فشار و سرکوب مضاعف از سوی حکومت
در واکنش به اعتراضات معیشتی آنان ، بیش از پیش بر محتوای دروغین آن صحه
می گذارد.
به عنوان یک اصل، سرشت استبدادی نظام حاکم به شکلی قانونمند و سیستماتیک در
پس خود، روابط استثماری و بهره کشی را در تمام شئون اجتماعی و در قبال
کارگران و زحمتکشان برقرار می سازد.
درون این بربریت نوین، نوع انسان تنها درجریان بند و بست های شیادانه معنا می
یابد. از این رو غارت ماحصل واقعی دسترنج کارگران و معلمان و دیگر اقشار
زحمتکش ، بیکاری افسارگسیخته جوانان با وجود منابع و استعدادهای عظیم انسانی و
طبیعی، به آتش کشیدن ثروت و سرمایه های ملی در تنور سیاست های جنگ
افروزانه و به قیمت فقر و سیه روزی خانمان سوز مردم، تبدیل تراژدی خیابان
خوابی به فاجعه دردناک گورخوابی و پدیده مصیبت بار کودکان کار و بازمانده از
تحصیل جملگی نتایجی است که از دل همان دستگاه بیرون می آید.
مکانیسم مرتجعانه این ساختار به طور خاص، برچیدن کلیه انجمن ها و تشکل های
مستقل و مردمی با اعمال شیوه هایی خشونت بار و سرکوبگرانه و یا مصادره و
سرقت آنها از طریق گماردن مهره ها و عناصری وابسته و مزدور تحت مجموعه ها
و ارگان های حکومتی همچون شوراهای (غیر) اسلامی کار می باشد.
تمامی این واقعیت ها حاکی از سودایی دیوانه وار و هراسان برای خاموش کردن
حتی اندک شعله ای از آزادی و به یأس و انزوا کشاندن جان های شیفته عدالت و
برابری است. خجستگی این روزها، بی گمان، در تجدید عزم و نفس و اراده هایی
است که در مسیر یافتن تشکلی واحد، یک پارچه و هماهنگ، برای تحقق آزادی و
برابری دربرابر هر مانعی هم صدا و هم پیوند با یکدیگر به مقاومتی باشکوه برمی
خیزند.
مجید اسدی / زندان گوهردشت کرج / اردیبهشت۹۷
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر