24.7.2016
خبرگزاری
هرانا – خانم پوراندخت میثاقی شهروند بهایی ساکن تبریز پس از فوت توسط
نیروهای دولتی و به طور خودسرانه در گورستانی دورافتاده در حوالی میاندوآب
دفن شد. این تدفین که برخلاف باور مذهبی این شهروند و بدون رضایت خانواده
ایشان صورت گرفته تنها با اصرار خانواده و بعد از گذشت یک هفته از دفن موجب
ارائه اطلاعات محل دفن به بازماندگان نامبرده شد.
خانم پوراندخت میثاقی شهروند بهایی مورخ
۲۲ تیرماه سال جاری در شهر تبریز فوت کرد.
یکی از فرزندان این شهروند بهایی درگذشته
در گفتگو با گزارشگر هرانا گفت: “از آنجا که درگذشتگان بهائی اجازه نداشتند
در محل شستشوی آرامگاه عمومی تبریز (وادی رحمت) شتشو شوند، مقدمات دفن طبق
آئین بهایی در منزل و توسط خانواده و اقوام صورت گرفت.”
وی در ادامه افزود: “سپس به مسئولین در
وادی رحمت اطلاع داده شد. آنها گفتند حق ندارید و نداریم در وادی رحمت دفن
کنیم. ما خودمان میائیم و تحویل میگیریم! و در مقابل سئوالات متعدد فقط
سکوت کردند و در انتهای مکالمه گفتند به شما مربوط نیست کجا میبریم و کجا
دفن میکنیم! و در مقابل اعتراض خانواده بسیار توهین آمیز پاسخ داده و گفتند
که ما به زور متوسل میشویم. خانواده در نهایت ناچاری جسد را تحویل مسئولین
دادند.”
این عضو خانواده میثاقی در مورد قوانین
آئین بهایی در مورد دفن فوت شدگان پیرو این آیین توضیح داد: “علت اصرار ما
مبنی بر دفن در تبریز، قانون و حکم مذهبی ماست که شخص در گذشته حداکثر باید
در فاصله یکساعت از محل مرگ دفن شود و دفن باید در صندوق (تابوت) صورت
گیرد.”
وی با بیان «مصادره شدن جسد» در ادامه
تاکید کرد: “بعد از حدود یک‌هفته به خانواده اطلاع داده شد که ما جسد را در
نقطه ای نزدیک شهر میاندواب دفن کرده ایم. میتوانید از هم عقیده ای های
خود محل و آدرس را سئوال کنید. خانواده بسرعت عازم میشوند. محل مورد اشاره
زمین بایر دورافتاده سنگلاخی در جاده ای دور افتاده بود. این محل بدون
دیوار و هیچگونه امکانات است. در این محل تا دفن مادر سی و هفت فرد دیگر
نیز دفن شده اند. زمین این گورستان به قدری سنگلاخ و شور است که امکان کاشت
درخت هم وجود ندارد.”
این شهروند بهایی در پایان تصریح کرد: “در ضمن دستور داده شده بود که فقط ده نفر حق دارند به سر مزار مادر بروند.”
الله وردی میثاقی از شهروندان بهایی اعدام شده در سال ۱۳۶۰
لازم به ذکر است، خانم پوراندخت میثاقی،
همسر آقای الله وردی میثاقی ممقانی از جان باختگان سال ۱۳۶۰ بود که در شب
هفتم مردادماه ۱۳۶۰ به اتفاق هشت شهروند بهایی دیگر بعد از سپری کردن ۱۶
ماه زندان، اعدام شد.
تخریب قبور و محدودیت تدفین برای شهروندان
بهایی تازگی ندارد، چندی پیش نیز گورستان بهاییان قروه (گلستان جاوید) از
توابع استان کردستان توسط ماموران دولتی تخریب شد.
در گزارش تازه ای دیگر یک شهروند بهائی
اهل سنندج چهار روز پس از فوت، در بیستم تیرماه سال گذشته با عدم مجوز دفن
در شهر محل اقامت، سنندج و با فشار نیروهای امنیتی و برخلاف احکام شرعی
آئین بهائیت در شهرستان قروه در ۹۰ کیلومتری شهر سنندج به خاک سپرده شد.
سال ۹۴ رسانه ها خبر از ابلاغیه مقامات
قضایی به بهائیان دادند که بر اساس آن: “در هر استان شهری برای تدفین و
خاک‌سپاری فوت شدگان آنها در نظر گرفته شده و تنها می‌توانند در این شهرها
قبرستان داشته باشند”.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر