14.11.2017
خبرگزاری
هرانا – آتنا دائمی کنشگر مدنی محبوس در زندان اوین طی نامه ای سرگشاده
نسبت به وضعیت محمد نظری، زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی شهر کرج که در
ماههای اخیر اعتصاب غذایی طولانی مدت را تجربه کرده است واکنش نشان داده.
خانم دائمی آزادی را حق این زندانی دانسته که در تمام ۲۴ سال گذشته از او
سلب شده است. او از وجدان های بیدار خواسته است تا به “وضعیت تمامی
زندانیان سیاسی و عقیدتی که سالهاست در سکوت و بی عدالتی محبوس شده اند
توجه بیشتری داشته باشند و تمامی سعی خود را در جهت آزادی آنان به کار
گیرند”
آتنا (فاطمه) دائمی، فعال حقوق بشر دربند در واکنش به وضعیت نگران کننده محمد نظری نامه ای سرگشاده نوشته است که متن کامل آن را به نقل از هرانا در ادامه می خوانید:
زمانی نه چندان دور صدور مجازات حبس برای زندانیان سیاسی و عقیدتی چنان سنگین و غیرقابل باور بود که گویی حکم اعدام صادر شده است.
حال
اما به قول ما زندانیان حبس زیر ۳سال ذیقی نامیده می‌شود چرا که اینقدر
احکام سنگین و بالای ۱۰ و ۲۰ سال صادر شده که مجازات کمتر از آن سبک تلقی
می شود در حالی که هیچ کس نباید تنها برای اظهار عقیده و یا دادخواهی حتی
یک روز در زندان باشد.
به خوبی آگاهم که تمامی این احکام جهت ایجاد رعب و وحشت است.
لازم
به ذکر است که همه پرونده سازی ها و اتهامات نسبت داده شده به فعالان خلاف
قوانین بین المللی که ایران امضا کننده آن است و مهتر از آن خلاف قوانین
جمهوری اسلامی ایران (ج.ا.ا) است.
برای
مثال طبق قوانین این کشور برگزاری تجمع در حالی خلاف قانون محسوب می‌شود
که همراه با حمل سلاح باشد و یا محاربه عبارت است از کشیدن سلاح به قصد جان
یا مال یا ناموس مردم یا ارعاب آنها، یا برای مثال طبق قوانین “ج.ا.ا”
ضابطین قضایی (وزارت اطلاعات و حفاظت اطلاعات سپاه ثارالله و قوه قضاییه)
فقط تا مرحله بازپرسی حق اظهار نظر و دخالت در پرونده را دارند و در آن
هنگام که پرونده به دادگاه ارسال شود، ماموریت ضابطین قضایی به اتمام
می‌رسد.
اما در کمال تعجب شاهد هستیم
که نه تنها در صدور حکم نقش مستقیم دارند و حکم را به قاضی دیکته می‌کنند
بلکه تا پایان حبس زندانیان سیاسی و عقیدتی این بازجویان سپاه و اطلاعات
هستند که حتی در خصوص حق مرخصی و آزادی مشروط زندانیان تصمیم گیری می‌کنند
نه قانون و قاضی و قوه‌قضائیه!
محمد نظری یکی از زندانیانی‌ست که قربانی نقض صریح قوانین داخلی و بین المللی شده است.
او ۲۴ سال است که در زندان به سر می‌برد. البته بهتر است به جای زندان بگوئیم سیاه‌چال!
ایشان به اتهام محاربه در زندانند.
پیش از سال ۹۲ حتی هواداری از یک گروه و سازمان نیز محارب تلقی می‌شد، یعنی حتی اگر از سلاحی استفاده نشده باشد!
اما
بعد از آن و طبق قوانین مجازات اسلامی مصوب سال ۹۲ ایشان حتی با تصور صحت
داشتن اتهامات و بدون در نظر گرفتن غرض ورزی های وزارت اطلاعات “باغی” و یا
با عنوان اتهامی بغی مشمول مجازات می‌شود که طبق قوانین “ج.ا.ا” می بایست
حبس تعزیری درجه ۳ یعنی ۱۰ تا ۱۵ سال حبس برایشان اجرا می‌شد.
تاکید
می‌کنم حتی اگر اتهامات وی صحت داشته باشد و باز طبق ماده ۱۰ بند الف
قانون مجازات اسلامی به محض تصویب این قانون در سال ۹۲ می‌بایست اجرای حکم
جناب نظری و امثال ایشان متوقف می‌شد اما شاهدیم که بعد از ۲۴ سال ایشان
همچنان در زندانند و این بازجویان وزارت اطلاعات هستند که بر خلاف قانون
مانع آزادی وی شده‌اند.
محمد نظری و
بسیاری همچون او در حالی در شرایطی کاملا غیر قانونی و غیر انسانی تحمل بی
عدالتی می‌کنند که حتی مانند برخی از زندانیان من جمله خودم از شانس داشتن
خانواده برخوردار نیستند.
خانواده ای
که با وجود امنیتی ها و تهدیدات پی‌درپی و پرونده سازی ها همچنان پیگیر
پرونده مان هستند. لحظه ای اما تصور کنید کسانی مانند محمد نظری را که ۲۴
سال در سکوت محبوس بوده است.
۲۴ سال یعنی من کودک بودم و او در زندان بوده است.
۲۴ سال که من درگیر زندگی روزمره بودم و او در زندان بود.
من در مدرسه و او در زندان.
من در جامعه و او همچنان در زندان.
من در زندان و او همچنان در زندان.
۲۴ سال یعنی ۸۷۶۰ روز و شب.
تصور کنید ۸۷۶۰ روز زندگیتان را که تمام این مدت او در زندان بوده است.
۲۴ سال بدون حتی یک روز مرخصی و آزادی مشروط.
۲۴ سال بدون حق درمان و امنیت روانی.
۲۴ سال بازیچه دست بازجو ها و روسای زندان یا همان نمایندگان بازجویان!
۲۴ سال در سلول، جایی بی پنجره و یکنواخت بودن و بازداشت و حبس و آزادی هزاران زندانی را نظاره کردن.
۲۴ سال شاهد اعدام هم‌بندیان و از دست رفتن اعضای خانواده و ۲۴ سال درد و رنج و فرسایش و فراموش کردن دنیای آزاد.
او به تازگی تنها سلاح خویش یعنی جانش را در دست گرفته و خواهان آزادی خویش شده.
خواهان عدالت و اجرای قوانین خود نوشته شان!
حال عوارض ۳ ماه اعتصاب غذا بر جسم او می تواند مانند تمام سختی های این ۲۴ سال باشد.
باید صدای او باشیم.
نباید محمد نظری و امثال او را به حال خویش رها کنیم.
من
به عنوان فعال حقوق بشر و زندانی سیاسی از مردم شریف ایران، فعالان حقوق
بشر، فعالان سیاسی و مدنی داخل و خارج از ایران و قشر روشنفکر جامعه
خواستارم نسبت به وضعیت محمد نظری و همچنین دیگر زندانیانی همچون زینب
جلالیان، زانیار و لقمان مرادی، سعید ماسوری، مریم اکبری منفرد و محسن و
احمد دانشپور که مانند جناب محمد نظری مورد نقض قانون محاربه قرار گرفته
اند و همچنین تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی که سالهاست در سکوت و بی
عدالتی محبوس شده اند توجه بیشتری داشته باشید و تمامی سعی خود را در جهت
آزادی آنان به کار گیرید و آگاه باشیم که سکوت در برابر جنایت، خیانت به
بشریت است.
آتنا (فاطمه) دائمی
فعال حقوق بشر- بند زنان زندان اوین / آبان ۹۶
درباره نویسنده نامه لازم به یادآوری است، آتنا (فاطمه) دائمی ۲۹ ساله، پیش تر بیست و نهم مهرماه سال ۱۳۹۳، بازداشت و ۸۶ روز در سلول انفرادی بند دو الف تحت بازجویی بود. وی در تاریخ ۲۸ دی‌ماه ۱۳۹۳ پس از پایان بازجویی ها به بند زنان زندان اوین منتقل شد.
این
زندانی پس از چندین بار به تعویق افتادن جلسه دادگاه نهایتا در تاریخ ٢٣
اسفندماه ٩٣، در دادگاهی به ریاست قاضی مقیسه، قاضی شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب
تهران با حضور وکیل خود و دیگر متهمین این پرونده مورد محاکمه قرار گرفت.
وی به دلیل فعالیت های مدنی مسالمت آمیز، به اتهام «تبلیغ علیه نظام،
اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی، توهین به رهبری، توهین به بنیانگذار جمهوری
اسلامی و اختفای ادله جرم» به ۱۴ سال زندان محکوم شد. این حکم در دادگاه
تجدید نظر به ٧ سال حبس تقلیل یافت.
آتنا
دائمی اندکی بعد در زمان دستگیری برای اجرای حکم از بابت محکومیت، به
همراه خواهران خود به توهین به ماموران متهم شده بود و بر این اساس در شعبه
۱۱۶۲ مجتمع قضایی قدس تهران در مرحله بدوی هر سه نفر به سه ماه و یک روز
حبس محکوم شده بودند. در اعتراص به این محکومیت خانم دائمی اعتصاب غذای خود
را آغاز کرد.
نهایتا روز شنبه ۶
خردادماه ۱۳۹۶، دادگاه تجدید نظر خواهران دائمی (آتنا، انسیه و هانیه) در
شعبه ۴۸ تجدیدنظر استان به ریاست قاضی میراحمدی برگزار شد و حکم تبرئه آتنا
به مثابه تحقق شرط پایان اعتصاب ۱۰ خردادماه ۱۳۹۶ به روئیت وی و اعضای
خانواده اش رسید و این فعال مدنی پس از ۵۴ روز به اعتصاب غذای خود پایان داد.
خانم
دائمی در مدت اعتصاب حدود ۱۹ کیلوگرم کاهش وزن و افت شدید فشار خون را
تجربه کرد، معده او امکان جذب کامل آب را از دست داده بود و در این مدت با
واسطه داروهای بی حس کننده امکان نوشیدن برای او فراهم بود با اینحال
هیچگاه وضعیت او مورد رسیدگی پزشکی جدی قرار نگرفت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر