دبی- العربیه فارسی
با وجود آنکه شهرهای مسیحی‌نشین عراق به تازگی از تصرف داعش آزاد
شده‌اند، اما مسیحیان این کشور با غم و اندوه به استقبال جشن میلاد مسیح
می‌روند.
شهرهای اطراف موصل که مسیحیان صدها سال در آن زندگی کرده‌اند اکنون ویران شده‌اند. بیشتر کلیساها هنوز سرپا هستند، اما به شدت آسیب دیده و غارت شده‌اند.
به نوشته روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز، در این شهرها سربازی یک صلیب را بر گنبد کلیسایی می‌گذارد، یا کشیشی در کلیسایی ویران شده شمعی می‌افروزد، اما بیشتر مسیحیان دیگر تمایلی به بازگشت به خانه خود ندارند.
سه ماه از آغاز نبرد موصل می‌گذرد، و شهرهای مسیحی‌نشین اطراف آن آزاد شده‌اند. شهر قراقوش در جنوب موصل بزرگترین شهر مسیحی عراق است.
در ابتدا همه احساس شادی می‌کردند، و بعضی خانواده‌ها به همراه شبه‌نظامیان مسیحی که در آزادسازی شهر مشارکت داشتند به این شهرها بازگشتند و جشن گرفتند. اما خیلی زود معلوم شد که زندگی مجدد در این شهرها امکان‌پذیر نیست و مسیحیان علاقه‌ای به بازگشت ندارند.
حسیب سالم، ۶۵ ساله، مسیحی ساکن موصل است که ۲ سال پیش به اربیل کوچ کرده است. او می‌گوید: «اگر برگردیم هیچ تضمینی برای امنیت ما نیست.»
سالم همان چیزی را می‌گوید که بسیاری از اقلیت‌های دیگر در عراق به آن باور دارند. حمله ۲۰۰۳ آمریکا به عراق آغاز سیه‌روزی این جوامع بود.
سالم می‌گوید: «قبل از ۲۰۰۳ در محله ما هیچکس نمی‌دانست که من چه هستم. هیچکس نمی‌پرسید تو سنی هستی؟ تو شیعه هستی؟ یا مسلمان یا مسیحی هستی؟»
پیش از ۲۰۰۳ در عراق بیش از ۱.۵ میلیون مسیحی زندگی می‌کرد. در سال ۲۰۱۴ که داعش شمال عراق را تصرف کرد، شمار مسیحیان به ۴۰۰ هزار رسیده بود.
بسیاری از مسیحیان یا از عراق گریخته‌اند و یا به شهر اربیل در اقلیم کردستان عراق رفته‌اند که به نسبت امن‌تر از دیگر نواحی عراق است.
شهرک عنکاوه در نزدیکی اربیل مرکز مسیحیان عراق است و این روزها با نزدیک شدن میلاد مسیح مغازه‌های این شهرک پر از هدایای مخصوص این عید است.
زمانی که داعش موصل را تصرف کرد، ضمن مصادره پول، اشیاء قیمتی و املاک مسیحیان، ۲ راه پیش پای آنها گذاشت، یا مسلمان شوند یا جزیه بدهند. تقریبا تمامی مسیحیان خانه و زندگی خود را رها کردند و به راه آوارگی در پیش گرفتند.
اما ۲ زن ۷۰ ساله مسیحی تصمیم گرفتند بمانند و از شوهران مریض خود مراقبت کنند. پس از ورود داعش شوهران این ۲ زن مردند، و آنها در این گیرودار فقط یکدیگر را داشتند. نام این ۲ زن «بدره و ظریفه» است. یکی از آنها نابیناست و به سختی می‌شنود.
بدره به نیویورک تایمز می‌گوید: «بعضی وقت‌ها دعا می‌خواندیم و بعضی وقت‌ها گریه می‌کردیم. یاد شوهرانمان، خاطراتمان، کودکانمان و ایام خوش جوانی با ما بود.»
ظریفه می‌گوید که جنگجویان داعش آنها را وادار می‌کردند تا به صلیب تف بیاندازند و عکس مریم باکره را لگد کنند.
او می‌گوید: «ای مریم از آنچه کردم شرمنده‌ام. مرا ببخش.»
مسیحیان عراق هرچه داشته‌اند از پول و طلا و خانه، از دست داده‌اند. اما این تجربه ایمان آنها را استوار کرده است. یک راهبه شهر قراقوش می‌گوید: «آنها می‌توانند مال و اموال ما را ببرند، اما روح ما را نمی‌توانند بگیرند.»
شهرهای اطراف موصل که مسیحیان صدها سال در آن زندگی کرده‌اند اکنون ویران شده‌اند. بیشتر کلیساها هنوز سرپا هستند، اما به شدت آسیب دیده و غارت شده‌اند.
به نوشته روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز، در این شهرها سربازی یک صلیب را بر گنبد کلیسایی می‌گذارد، یا کشیشی در کلیسایی ویران شده شمعی می‌افروزد، اما بیشتر مسیحیان دیگر تمایلی به بازگشت به خانه خود ندارند.
سه ماه از آغاز نبرد موصل می‌گذرد، و شهرهای مسیحی‌نشین اطراف آن آزاد شده‌اند. شهر قراقوش در جنوب موصل بزرگترین شهر مسیحی عراق است.
در ابتدا همه احساس شادی می‌کردند، و بعضی خانواده‌ها به همراه شبه‌نظامیان مسیحی که در آزادسازی شهر مشارکت داشتند به این شهرها بازگشتند و جشن گرفتند. اما خیلی زود معلوم شد که زندگی مجدد در این شهرها امکان‌پذیر نیست و مسیحیان علاقه‌ای به بازگشت ندارند.
حسیب سالم، ۶۵ ساله، مسیحی ساکن موصل است که ۲ سال پیش به اربیل کوچ کرده است. او می‌گوید: «اگر برگردیم هیچ تضمینی برای امنیت ما نیست.»
سالم همان چیزی را می‌گوید که بسیاری از اقلیت‌های دیگر در عراق به آن باور دارند. حمله ۲۰۰۳ آمریکا به عراق آغاز سیه‌روزی این جوامع بود.
سالم می‌گوید: «قبل از ۲۰۰۳ در محله ما هیچکس نمی‌دانست که من چه هستم. هیچکس نمی‌پرسید تو سنی هستی؟ تو شیعه هستی؟ یا مسلمان یا مسیحی هستی؟»
پیش از ۲۰۰۳ در عراق بیش از ۱.۵ میلیون مسیحی زندگی می‌کرد. در سال ۲۰۱۴ که داعش شمال عراق را تصرف کرد، شمار مسیحیان به ۴۰۰ هزار رسیده بود.
بسیاری از مسیحیان یا از عراق گریخته‌اند و یا به شهر اربیل در اقلیم کردستان عراق رفته‌اند که به نسبت امن‌تر از دیگر نواحی عراق است.
شهرک عنکاوه در نزدیکی اربیل مرکز مسیحیان عراق است و این روزها با نزدیک شدن میلاد مسیح مغازه‌های این شهرک پر از هدایای مخصوص این عید است.
زمانی که داعش موصل را تصرف کرد، ضمن مصادره پول، اشیاء قیمتی و املاک مسیحیان، ۲ راه پیش پای آنها گذاشت، یا مسلمان شوند یا جزیه بدهند. تقریبا تمامی مسیحیان خانه و زندگی خود را رها کردند و به راه آوارگی در پیش گرفتند.
اما ۲ زن ۷۰ ساله مسیحی تصمیم گرفتند بمانند و از شوهران مریض خود مراقبت کنند. پس از ورود داعش شوهران این ۲ زن مردند، و آنها در این گیرودار فقط یکدیگر را داشتند. نام این ۲ زن «بدره و ظریفه» است. یکی از آنها نابیناست و به سختی می‌شنود.
بدره به نیویورک تایمز می‌گوید: «بعضی وقت‌ها دعا می‌خواندیم و بعضی وقت‌ها گریه می‌کردیم. یاد شوهرانمان، خاطراتمان، کودکانمان و ایام خوش جوانی با ما بود.»
ظریفه می‌گوید که جنگجویان داعش آنها را وادار می‌کردند تا به صلیب تف بیاندازند و عکس مریم باکره را لگد کنند.
او می‌گوید: «ای مریم از آنچه کردم شرمنده‌ام. مرا ببخش.»
مسیحیان عراق هرچه داشته‌اند از پول و طلا و خانه، از دست داده‌اند. اما این تجربه ایمان آنها را استوار کرده است. یک راهبه شهر قراقوش می‌گوید: «آنها می‌توانند مال و اموال ما را ببرند، اما روح ما را نمی‌توانند بگیرند.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر