2.12.2016
خبرگزاری
هرانا – محسن و احمد دانشپور مقدم که رابطه پدر و فرزندی با یکدیگر دارند
به همراه مطهره بهرامی و ریحانه حاج ابراهیم دباغ همگی اعضای یک خانواده
اند که با هادی قائمی، دوست خانوادگی خود در سال ۸۸ بازداشت و در طی یک ماه
به اعدام محکوم شدند. علیرغم گذشت سالها از زمان محکومیت اولیه محسن و
احمد دانشپور مقدم و علیرغم اعتراض نامبردگان به حکم صادره، قوه قضاییه با
بهانه “گم شدن پرونده” از صدور حکم نهایی آنان سر باز می زند. وضعیت جسمی
این دو زندانی سیاسی که به دلیل بلاتکلیف ماندن قضایی از بسیاری حقوق محروم
مانده اند به شدت نامناسب گزارش می شود.
محسن و
احمد دانشپور مقدم، زندانیان سیاسی که رابطه پدر و فرزندی با یکدیگر
دارند، در بند ۳۵۰ زندان اوین با تحمل هفت سال حبس زیر سایه اعدام، هم‌چنان
در وضعیت بلاتکلیفی به‌سر می‌برند. این بلاتکلیفی درحالی است که احمد
دانشپور علی رغم بیماری خود، پرستار پدر ۷۲ ساله و بیمار در زندان است.
مسئولین درپاسخ به درخواست چندباره اعاده دادرسی آنها مدعی «گم شدن پرونده» آنان هستند. عدم رسیدگی به پرونده این دو زندانی بیمار در حالی است که با توجه به تغییر قوانین مربوط به اتهام محاربه در قانون مجازات اسلامی جدید (مصوب سال ۱۳۹۲) آنان همچون هم دیگر متهمان پرونده از احتمال بالای تقلیل حکم اعدام برخوردارند.
بر مبنای قانون
مجازات اسلامی جدید مصوب ۱۳۹۲، تعریف اتهامات “محاربه”، “افساد فی الارض” و
“بغی” مندرج در مواد ۲۷۹ تا ۲۸۸ این قانون نسبت به قانون پیشین تغییر کرده
است. به استناد بند ب ماده ۱۰ قانون مجازات اسلامی مصوب سال ۹۲ قاضی اجرای
احکام موظف است که قبل از شروع به اجرای حکم و یا در حین اجرای آن از
دادگاه صادر کننده حکم قطعی، اصلاح حکم را مطابق قانون جدید تقاضا کند.
همچنین بنا بر این قانون محکوم می تواند از دادگاه صادر کننده حکم و بنا بر
قانون جدید، تخفیف مجازات را تقاضا نماید.
یک
منبع نزدیک به خانواده این زندانیان سیاسی در مورد وضعیت کنونی آنها به
گزارشگر هرانا گفت: “احمد علاوه بر تحمل دردهای بی شمار خویش، پرستار پدر
سالمند خود نیز هست. به تازگی برای چندمین مرتبه درخواست اعاده دادرسی داده
اند. اگر حتی همین قوانین کنونی جمهوری اسلامی در موردشان اجرا شود،
سزاوار گذراندن حبس تحت حکم اعدام نخواهند بود. ضمن اینکه باتوجه به
بیماریهای بسیاری که دارند، می‌توانند مشمول شرایط عدم تحمل کیفر و آزادی
یا مرخصی درمانی باشند.”
این منبع مطلع
در ادامه در مورد پاسخ مسئولین به درخواست‌های آقای دانشپور تاکید کرد:
“این وضعیت بلاتکلیفی درحالی است که مسئولان قضایی ادعا می‌کنند پرونده
مفقود شده است. به نظر می‌رسد پیدا شدن این پرونده که سرشار از موارد نقض
حقوق بشر است، برای قوه قضاییه دردسرهای جدیدی به وجود آورد. ایشان هرگز
دست به سلاح نبرده اند و لذا مطابق قوانین حکم اعدام برایشان وجاهت قانونی
ندارد.”
لازم به توضیح است، ماده ۲۷۹ قانون مجازات اسلامی مصوبه سال ۱۳۹۲ می‌گوید «محاربه عبارت است از کشیدن سلاح به قصد جان،مال یا ناموس مردم یا ارعاب آنها است به نحوی که موجب نا امنی در محیط گردد.هر گاه کسی با انگیزه شخصی به سوی یک یا چند شخص خاص سلاح بکشد و عمل او جنبه عمومی نداشته باشد و نیز کسی که به روی مردم سلاح بکشد ولی در اثر ناتوانی موجب سلب امنیت نشود محارب محسوب نمی شود.»
در ماده ۲۸۱ نیز آمده است «راهزنان، سارقان و قاچاقچیانی که دست به سلاح ببرند و موجب سلب امنیت مردم و راه ها شوند محاربند.»
محسن دانشپور مقدم، زندانی سالخورده و بیمار
منبع
نزدیک به خانواده دانشپور مقدم تاکید کرد “احمد که سابقا تا ۹۰ کیلوگرم
وزن داشت به خاطر بیماری و شرایط دشوار زندان اکنون به سختی وزنی حدود ۴۳
کیلو دارد. از ضعف و کاهش فشار خون رنج می برند، همینطور محسن دانشپور
بعنوان فردی سالخورده که اخیرا هم عمل جراحی را پشت سر گذاشته اصلا شرایط مساعدی برای ادامه حبس ندارند”
لازم
به یادآوری است احمد دانشپور مقدم متولد ۱۳۴۹ به همراه همسرش ریحانه حاج
ابراهیم دباغ متولد ۱۳۶۰ و پدر و مادرش محسن دانشپور مقدم متولد ۱۳۲۳ و
مطهره بهرامی حقیقی متولد ۱۳۳۳ به همراه هادی قائمی از دوستان خانوادگی‌شان
در تاریخ هفتم دی‌ماه ۱۳۸۸ با مراجعه ماموران امنیتی به منازلش‌شان دستگیر
شدند و کمتر از یک‌ماه بعد، در تاریخ بیست‌وششم همان ماه در دادگاه بدوی
بدون حضور وکیل انتخابی و با وکیل تسخیری توسط قاضی صلواتی محاکمه و همگی
به اعدام محکوم شدند.
این بازداشت شدگان تا زمان صدور حکم در سلول‌های انفرادی بند ۲۰۹ زندان اوین نگهداری و ممنوع الملاقات بودند.
در
اردیبهشت‌ماه سال ۸۹ در دادگاه تجدیدنظر حکم ریحانه حاج ابراهیم دباغ به
۱۵ سال حبس و تبعید به زندان رجایی شهر، مطهره بهرامی به ۱۰ سال حبس و
تبعید به رجایی شهر و هادی قائمی به ۱۵ سال حبس و تبعید به زندان گناباد
تقلیل یافت. اما حکم احمد و محسن دانشپور مقدم تا این تاریخ پس از اعلام
حکم اعدام دادگاه بدوی هم‌چنان بلاتکلیف مانده و پرونده به دادگاه تجدید
نظر ارسال نشده است.
هرانا در خردادماه سال جاری گزارش کرده بود، نزدیکان این خانواده پس از ۴ سال پیگیری متوجه شدند که پرونده آنان در اختیار رئیس قوه قضائیه قرار دارد.
محسن دانشپور مقدم ۷۲ ساله، در شهریورماه سال جاری در بیمارستان سینا تهران جهت انجام عمل جراحی بر روی زانو بستری شده بود.پیش از این، تلاش‌های زیادی برای گرفتن وکیل برای این پدر و پسر انجام شده اما هر بار با گفتن این جمله که «حکم اعدام است و احتیاج به وکیل نیست» وکالت نامه از سوی قاضی پرونده رد شده است. بیش از ۱۰ بار وکیل سرشناسی که وکالت ریحانه حاج ابراهیم دباغ و ۲ متهم دیگر پرونده را بر عهده دارد برای آقایان دانشپور وکالت نامه فرستادند اما هر بار وکالت نامه برگردانده شد و پس از مراجعه بسیار وکیل به دادگاه، وی تهدید شده در صورت اصرار برای وکالت خودش نیز بازداشت خواهد شد و بدین شکل او را مجبور به کناره گیری از پرونده‌ها کردند.
به دلیل بلاتکلیفی آقایان دانشپور امکان استفاده از مرخصی، درخواست اعاده دادرسی و ارائه درخواست عدم تحمل حبس را ندارند و حتی استفاده از امکاناتی که در قانون برای زندانیان سالخورده در نظر گرفته شده از جمله آزادی زودهنگام شامل حال محسن دانش پور مقدم نشده.
در سال ۸۹ هادی
قائمی به زندان گرگان تبعید و سال ۹۴ مجددا به زندان اوین بازگردانده شد و
با وجود کهولت سن و بیماری های متعدد و حتی هنگام فوت مادرش درخواست مرخصی
داد که هیچگاه با آن موافقت نشد.
در آذرماه سال جاری، یوسف قائمی، فرزند هادی قائمی گفت
که «دیوان عالی کشور دستور بررسی مجدد پرونده این زندانی سیاسی و توقف
اجرای را حکم داده اما دادگاه تجدید نظر با توقف حکم او مخالفت کرده است» و
حالا پرونده پدرش را برای بررسی مجدد به شعبه ۵۴ دادگاه تجدیدنظر به عنوان
«شعبه هم عرض» فرستاده اند درحالی که «آقای بابایی» رئیس فعلی این شعبه
قبلا رئیس شعبه دیگری از دادگاه تجدیدنظر بود که حکم ۱۵ سال زندان هادی
قائمی را صادر کرده است.
مطهره بهرامی
در آبانماه ۸۹ و ریحانه حاج ابراهیم دباغ در اردیبهشت ۹۰ به زندان رجایی
شهر تبعید و در تاریخ ۱۳ ادیبهشت سال ۹۰ به زندان قرچک منتقل شده و در
اواخر اردیبهشت همان‌سال به زندان اوین بازگردانده شدند.
به
گفته پزشکان ریحانه عروس این خانواده در اثر استرس و فشارهای بسیار به
بیماری التهاب روده ای و IBS و کولیت روده ای مبتلا شده و از سال ۹۰ تاکنون
با این بیماری دست به گریبان است. وی به دلیل عدم دسترسی به مواد غذایی
رژیمی خاص تنها با استفاده از داروها درد را کنترل می‌کند. هر چند به دلیل
عدم معالجه تخصصی این بیماری تنها با تزریق داروهای آرام بخش طبق اظهار نظر
پزشکان این بیماری روز به روز مزمن می‌شود.
احمد دانشپور مقدم در سال ۹۱ به بیماری کولیت روده ای IBS مبتلا شد که وی نیز به دلیل عدم برخورداری از رژیم غذایی مناسب و استفاده از داروهای قوی شیمیایی از این بیماری صعب العلاج رنج می برد. این بیماری که شامل موارد عدم تحمل زندان است بارها در پرونده ایشان ذکر شده و حتی به گفته پزشکان ممکن است به سرطان تبدیل شود.
مطهره
بهرامی در سال ۹۳ پس از دو الی سه بار مرخصی رفتن به دلیل بیماریهای متعدد
مفصلی توقف حکم گرفت و پس از یک سال حکم تبعید به شهر کرج (محل سکونت فعلی
اش) به او ابلاغ شد. علیرغم توقف حکم با وجود تمام پیگیری‌های خانواده از
دادستانی، هم‌چنان وثیقه های تودیع شده ایشان در بازداشت است.
لازم
به ذکر است خانواده دانشپور به اتهام سفر به اشرف (مقر سابق مجاهدین خلق
در عراق) برای دیدار فرزند و برادر محسن دانشپور آن‌هم برای چند روز در سال
۸۷ و ارتباط با این افراد در عاشورای ۸۸ دستگیر شدند. ریحانه تنها به دلیل
ارتباط با این سازمان و هادی قائمی نیز به دلیل اینکه به همراه محسن
دانشپور سال ۶۰ یک‌سال زندانی بوده است به ظن همکاری با آنان بازداشت شده
است.
پدر ریحانه نیز در سال ۶۰ ، ۴ سال بلاتکلیف زندان بوده است. همینطور باید اشاره کرد دو برادر محسن هم سال ۶۰ اعدام شده اند.
گفته می‌شود دستگیری خانوادگی تنها به دلیل رفت و آمد خانوادگی این افراد با هم بوده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر