کشوری که شبها از فضا دیده نمی شود

در ۳۰ ژانویه ی ۲۰۱۴، زمانی که ایستگاه فضایی بین المللی داشت از فراز آسیای خاوری می گذشت، یکی از فضانوردان گروه اعزامی شماره ۳۸ این عکس شبانه را از شبه جزیره ی کره گرفت. بر خلاف عکس هایی که در روز گرفته می‌شوند، نور شهرها در شب به گونه ی چشمگیری اهمیت اقتصادی و نیز بزرگی نسبی آن ها را نشان میدهد.

شبه جزیره ی کره- منبع عکس

در این چشم انداز که رو به شمال گرفته شده، بی درنگ می توان به بزرگی شهر سئول و کوچکی بندر گانسان در برابر آن پی برد. در کلان‌شهر سئول ۲۵.۶ میلیون نفر زندگی می کنند (بیش از نیمی از جمعیت کره ی جنوبی)، در حالی که جمعیت گانسان تنها ۲۸۰ هزار نفر است.

کره ی شمالی در مقایسه با همسایگانش -کره ی جنوبی و چین- تقریبا به طور کامل تاریک است. این کشور از فضا به اندازه ای تاریک دیده می شود که گویی یک پهنه ی آبی است که دریای زرد را به دریای ژاپن پیوند داده. پایتخت آن، شهر پیونگ یانگ، مانند یک جزیره ی کوچک دیده می شود، با وجودی که جمعیتش بر پایه ی آمار سال ۲۰۰۸ به ۳.۲۶ میلیون نفر می رسد. نوری که از پیونگ یانگ می تابد هم ارز روشنایی کوچک ترین شهرهای کره ی جنوبی است.

خط های ساحلی در بیشتر عکس های فضایی آشکارند، چنان چه در این عکس، خط ساحل خاوری کره ی جنوبی را می توان دید. ولی ساحل کره ی شمالی را به دشواری می توان تشخیص داد. با مقایسه ی سرانه ی مصرف برق در دو کشور می توان چراییِ این تفاوت را دریافت: سرانه ی ۱۰ هزار و ۱۶۲ کیلو وات ساعت برای کره ی جنوبی و ۷۳۹ کیلو وات ساعت برای کره ی شمالی.