اجلاس
وزرای خارجه 24 کشور به همراه نمایندگان اتحادیه اروپا و سازمان ملل روز
12خرداد در پاریس برگزار شد. در این کنفرانس رژیم آخوندی راه داده نشد.
اکثر رسانه‌های بین‌المللی و تحلیلگران، مطالب زیادی درباره این کنفرانس و
اهمیت آن منتشر کردند. چرا که قرار بود در این کنفرانس تصمیمات مشخصی در
مورد چگونگی مبارزه با تروریسم اتخاذ بشود و حضور کشورهایی مثل عربستان و
ترکیه و فرانسه، می‌توانست تضمینی در این رابطه بود. بی‌شک یکی از علائم
جدیت و موفقیت این کنفرانس، راه ندادن رژیم آخوندی به آن بود. پیام این
تصمیم، این است که کشورهایی که در این کنفرانس شرکت دارند رژیم را نه بخشی
از راه‌حل بلکه بخشی از مشکل می‌دانند.
چند ماه پیش نیز که ائتلاف بین‌المللی شکل گرفت، یکی از سؤالها این بود که آیا رژیم آخوندی می‌تواند در این ائتلاف باشد یا نه؟ رژیم هم خیلی سعی داشت که خودش را به‌نحوی در این کنفرانس جا کند؛ اما این بار از این حرفها خبری نبود که این خود پیشرفت قابل توجهی است.
کنار گذاشته شدن رژیم تنها یک مسأله سیاسی نیست بلکه در روی زمین و میدان منطقه‌ای، نیز رژیم محلی از اعراب نداشته و کاملاً منزوی است. بعبارت دیگر وضعیت سیاسی رژیم با وضعیت نظامی، یا به عبارتی وضعیت میدانی، با هم ارتباط دارند، اگر واقعاً رژیم، آن‌چنان که خودش ادعا و وانمود می‌کند، عنصر تأثیرگذاری در صحنه عملیاتی و نظامی بود، حتماً وضعیت در کنفرانس پاریس هم فرق می‌کرد، ضرباتی که رژیم در تکریت خورد و تلفات سنگینی که آنجا داد، باعث ترکیدن بادکنک قدرت‌نمایی رژیم در عراق شد و معلوم گردید که به‌لحاظ نظامی هم عنصر تأثیرگذاری نیست. کما این‌که فلج شدگیش در یمن و شکستهای پشت سرهمی که این روزها نیروهای رژیم در سوریه می‌خورند، همین واقعیت را نشان می‌دهد. به همین جهت است که تا کنون به رژیم و شبه‌نظامیان وابسته به رژیم، اجازه حضور گسترده و جبهه‌یی در نبردهایی که برای پس گرفتن رمادی در جریان هست، داده نشده و طبق اظهارات ژنرال جان آلن، آمریکا هم حاضر نشده است با شبه‌نظامیان بدنام و جنایتکار وابسته به رژیم در یک جبهه قرار بگیرد و از آنها پشتیبانی هوایی بکند.
ژنرال نماینده رئیس‌جمهور آمریکا و هماهنگ‌کننده ائتلاف بین‌المللی، روز 9خرداد در گفتگو با تلویزیون فرانس 24 گفته بود: ”ما از شبه‌نظامیان وابسته به رژیم ایران حمایت نمی‌کنیم... عناصری در میان شبه‌نظامیان شیعی هستند که در طول زمان زیادی هم از نظر اتحاد و هم از نظر افراط گرایی با رژیم ایران در ارتباط هستند، ولی ما از آنها حمایت نمی‌کنیم و در همین روند از رژیم ایران نیز حمایت نخواهیم کرد.
ضمنا رژیم که به کنفرانس پاریس راه داده نشد سعی کرد که با سکوت مسأله را دور بزند. چرا که هر واکنشی، شکست رژیم را و این‌که موقعیت هژمونیک سابق خودش در عراق را از دست داده، برجسته می‌کرد. کما این‌که در واکنشهای مستقیم و غیرمستقیمی که بعضی رسانه‌های حکومتی نشان دادند این وجه مسأله بسیار بارز بود، به‌خصوص وقتی که نخست‌وزیر عراق در این کنفرانس شرکت داشت، ناسزا گفتن و عکس‌العمل نشان‌دادن به کنفرانس، شکست رژیم در عراق را کاملاً بارز می‌کرد.
بدون شک تصمیمات این کنفرانس به تحولات شتاب خواهد داد. و از آنجا که این کنفرانس با میزبانی فرانسه برگزار شده و سیاست خارجی فرانسه هم، در جهت نزدیکی به کشورهای عرب منطقه و هم‌چنان که در مذاکرات هسته‌یی دیده شد هر چه محدودتر کردن نقش رژیم است، بنابراین تحولات، اساساً در جهت تضعیف موقعیت رژیم در عراق خواهد بود. البته روند تضعیف موقعیت رژیم در عراق و از دست دادن سلطه بلامنازعش، که با برکناری نوری مالکی شروع شده؛ با کنفرانس پاریس شتاب خواهد گرفت.
چند ماه پیش نیز که ائتلاف بین‌المللی شکل گرفت، یکی از سؤالها این بود که آیا رژیم آخوندی می‌تواند در این ائتلاف باشد یا نه؟ رژیم هم خیلی سعی داشت که خودش را به‌نحوی در این کنفرانس جا کند؛ اما این بار از این حرفها خبری نبود که این خود پیشرفت قابل توجهی است.
کنار گذاشته شدن رژیم تنها یک مسأله سیاسی نیست بلکه در روی زمین و میدان منطقه‌ای، نیز رژیم محلی از اعراب نداشته و کاملاً منزوی است. بعبارت دیگر وضعیت سیاسی رژیم با وضعیت نظامی، یا به عبارتی وضعیت میدانی، با هم ارتباط دارند، اگر واقعاً رژیم، آن‌چنان که خودش ادعا و وانمود می‌کند، عنصر تأثیرگذاری در صحنه عملیاتی و نظامی بود، حتماً وضعیت در کنفرانس پاریس هم فرق می‌کرد، ضرباتی که رژیم در تکریت خورد و تلفات سنگینی که آنجا داد، باعث ترکیدن بادکنک قدرت‌نمایی رژیم در عراق شد و معلوم گردید که به‌لحاظ نظامی هم عنصر تأثیرگذاری نیست. کما این‌که فلج شدگیش در یمن و شکستهای پشت سرهمی که این روزها نیروهای رژیم در سوریه می‌خورند، همین واقعیت را نشان می‌دهد. به همین جهت است که تا کنون به رژیم و شبه‌نظامیان وابسته به رژیم، اجازه حضور گسترده و جبهه‌یی در نبردهایی که برای پس گرفتن رمادی در جریان هست، داده نشده و طبق اظهارات ژنرال جان آلن، آمریکا هم حاضر نشده است با شبه‌نظامیان بدنام و جنایتکار وابسته به رژیم در یک جبهه قرار بگیرد و از آنها پشتیبانی هوایی بکند.
ژنرال نماینده رئیس‌جمهور آمریکا و هماهنگ‌کننده ائتلاف بین‌المللی، روز 9خرداد در گفتگو با تلویزیون فرانس 24 گفته بود: ”ما از شبه‌نظامیان وابسته به رژیم ایران حمایت نمی‌کنیم... عناصری در میان شبه‌نظامیان شیعی هستند که در طول زمان زیادی هم از نظر اتحاد و هم از نظر افراط گرایی با رژیم ایران در ارتباط هستند، ولی ما از آنها حمایت نمی‌کنیم و در همین روند از رژیم ایران نیز حمایت نخواهیم کرد.
ضمنا رژیم که به کنفرانس پاریس راه داده نشد سعی کرد که با سکوت مسأله را دور بزند. چرا که هر واکنشی، شکست رژیم را و این‌که موقعیت هژمونیک سابق خودش در عراق را از دست داده، برجسته می‌کرد. کما این‌که در واکنشهای مستقیم و غیرمستقیمی که بعضی رسانه‌های حکومتی نشان دادند این وجه مسأله بسیار بارز بود، به‌خصوص وقتی که نخست‌وزیر عراق در این کنفرانس شرکت داشت، ناسزا گفتن و عکس‌العمل نشان‌دادن به کنفرانس، شکست رژیم در عراق را کاملاً بارز می‌کرد.
بدون شک تصمیمات این کنفرانس به تحولات شتاب خواهد داد. و از آنجا که این کنفرانس با میزبانی فرانسه برگزار شده و سیاست خارجی فرانسه هم، در جهت نزدیکی به کشورهای عرب منطقه و هم‌چنان که در مذاکرات هسته‌یی دیده شد هر چه محدودتر کردن نقش رژیم است، بنابراین تحولات، اساساً در جهت تضعیف موقعیت رژیم در عراق خواهد بود. البته روند تضعیف موقعیت رژیم در عراق و از دست دادن سلطه بلامنازعش، که با برکناری نوری مالکی شروع شده؛ با کنفرانس پاریس شتاب خواهد گرفت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر