روشن: حمید روشن هستم از رادیو ندا
عظیم زاده: قربانت، زنده باشید آقای روشن، زنده باشید.
روشن: خوشحالم که صداتونو میشنوم
درود بر پایداری و استواریتان که در واقع در احقاق حقوق کارگران و معلمان چنین ستودنی جان عزیزتون رو در کف دست گرفته بودید،خوشحالم که صداتون رو می شنوم.
جعفر عظیم زاده: زنده باشید منم ممنونم از شما و همه ی دوستان که در سطح
جهانی و داخلی در واقع کار رو انسان های شریف و بزرگی انجام دادند که به
نظرم اون خواسته ای رو که ما از داخل زندان مطرح کردیم، تبدیلش کردند به یک
جنبش بزرگ. و افتخار می کنم که جزو کوچکی از این جنبش بزرگ هستم.
روشن: و در واقع ما و همه به شما افتخار می کنند که کاری کردید کارستان. این اقدام مشترک شما با آقای اسماعیل عبدی، پژواک جهانی یافت و در واقع صدای فریاد دادخواهی کارگران و معلمان در سطح جهان پژواک یافت. درود بر این شرف و استواری شما.
عظیم زاده: زنده باشید، زنده باشید. من در خدمت شما هستم.
روشن: زنده باشید، در واقع زهی سعادت که الان با شما می تونم گفتگو کنم و
صداتون رو بشنوم ولی باتوجه به اینکه تازه از بیمارستان مرخص شدید، وضعیت
جسمی بعد از 64 روز اعتصاب غذا مسلمه که مساعد نیست من مزاحمتون نمی شم ولی
می توانیم از این تریبون باز هم صدای دادخواهی و فریادتون رو به گوش
شنوندگان برسانیم.
عظیم زاده: خواهش می کنم. من فکر می کنم که هنوز ما در آغاز راه هستیم. درسته که سر مطالبه ی پایان دادن به امنیتی کردن اعتراضات صنفی کارگران و معلمان و برداشته شدن اتهامات امنیتی از پرونده های فعالین صنفی و مدنی یه جنبش عظیم به واقع شکل گرفته ولی واقعیت اینه که هنوز به لحاظ قانونی هیچ اقدام در خور تاملی برای رسیدگی به این موضوع انجام نشده.
هر چند که من
بیرونم و اسماعیل هم اومد بیرون، آقای بهشتی اومد بیرون، آقای بداقی آزاد
شد، آقای هاشمی آزاد شد، همه ی این ها به خودی خود شعف انگیزه ولی واقعیت
اینه که هنوز همونطوری که گفتم اقدام درخور تاملی برای تحقق مطالبات ما
انجام نشده و به این معنا من فکر می کنم که این جنبش تازه در آغاز راهیه که
نهایتا بایستی به نظرم به اونجایی ختم بشه که این اتهامات از پرونده
فعالین کارگری برداشته بشه.
کارگران در ایران همچنین در نقاط دیگر دنیا
قادر بشن تجمع بکنن، اعتصاب کنن، راهپیمایی کنن، تشکل های مستقل خودشون رو
داشته باشن، بدون اینکه با اتهامات امنیتی و زندان های طویل المدت رو به رو
بشن. به هر حال از نظر من این جنبش ادامه خواهد داشت.
روشن: بله،درود بر شما، درود بر پایداری شما. یقینا همونطوره که فرمودید.
به واقع هنوز در آغاز راه هستیم ولی امید هست که با همبستگی و با اتحاد این
پرچمی که واقعا با شایستگی برافراشتید و تا به اینجا حمل کردید بشه با
اتحاد و همبستگی کارگران و معلمان به پیش برد و این جنبش دادخواهی را به
سرانجام رساند.
عظیم زاده: زنده باشید، ممنونم که این فرصت رو به من دادید، دستتون درد نکنه.
روشن: زنده و پایدار باشید آقای عظیم زاده. امیدوارم که فرصت دیگری باشد که گفتگوهای مفصل تری انجام بدیم ولی الان واجب ترین چیز، در واقع سلامتی شماست که باید به آن توجه بشه.
عظیم زاده: زنده باشید، ممنونم که این فرصت رو به من دادید، دستتون درد نکنه.
روشن: زنده و پایدار باشید آقای عظیم زاده. امیدوارم که فرصت دیگری باشد که گفتگوهای مفصل تری انجام بدیم ولی الان واجب ترین چیز، در واقع سلامتی شماست که باید به آن توجه بشه.
عظیم زاده: ممنون از توجهتون.
روشن: خداحافظ.
| اتحادیه آزاد کارگران ایران | تاریخ: 15/4/1395 |
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر