جعفر عظیم زاده پس از تحمل ۶٣ روز گرسنگی و درد و رنج فراوان ناشی از آن،
شامگاه پنجشنبه ۱۰ تیر با پذیرش بخش ابتدائی خواسته اش (مرخصی قابل تمدید
تا اعاده دادرسی) از سوی دستگاه قضائی، اعتصاب غذای خود را پایان داد.
بیش از ٨۰ روزقبل، دو نفر از فعالین برجسته طبقه کارگرایران، جعفرعظیم زاده و اسماعیل عبدی با انتشاریک بیانیه، حرکت متحدانه ای را علیه یکی از متداولترین ابزارهای سرکوب و یکی ازموانع اصلی سد راه گسترش مبارزات حق طلبانه جنبش های اجتماعی آغاز کردند. آنان با خواست "پایان دادن به امنیتی کردن فعالیتهای صنفی و اجتماعی" وتوقف این نوع اتهامات که مستقیما" رهبران وفعالین جنبشهای اجتماعی را با قصد زمینگیر کردن قدرت بدنه آنها هدف قرار داده و به حبس میکشید، فریادی اعتراضی را علیه شیوه های چندین ساله قوه قضائیه و دستگاههای امنیتی در مقابله با جنبش های کارگری و اجتماعی، بلند کردند.
همانطور که انتظار میرفت برافراشتن این پرچم درآستانه روزجهانی کارگر، با موجی کم سابقه از حمایت های داخل و خارج روبرو شد وابعاد مقاومت های اجتماعی را درمقابل تعرضات سرمایه داران و دولت حامیشان گسترده تر کرد.
این حرکت وادامه آن، روحیه تعرضی کارگران و معلمان را ارتقاء و سیاست سرکوب بر پایه واهی بودن اتهامات را به آشکارترین شکل برملا کرد. اگرچه توازن قوای شرایط کنونی به کارگران ومعلمان و سایر جنبشهای اجتماعی این توانایی و فرصت را نداد که مستقیما" درابعادی میلیونی علیه این پرونده سازیها برای جلوگیری از سیاست سرکوب به خیابانها بیایند، اما این ظرفیت را در یک فرصت تاریخی به دوتن از رهبران این جنبش ها داد که با استفاده از شکل و شیوه ای که در اختیار داشتند و با مایه گذاشتن از جسم و جان خود در حقیقت به نیابت از خواست عمومی، پرچم توقف سیاست بگیر و ببندها و احضار و حبس وتبعید را برافراشته کنند ومبارزات کارگران را بجلو برانند. در نتیجه، این حرکت و مقاومت به شایستگی موجی از بیشترین و گسترده ترین پشتیبانی ها را بدنبال داشت. حمایت ها نه فقط قدردانی ازحرکت و ابتکارعمل دونفر از رهبران شاخص کارگران ومعلمان بلکه پیوستن و از آن خود دانستن جنبشی است که مستقیما" توازن قوای موجود را به نفع منافع کارگران وسایر جنبشهای اجتماعی تحت تاثیر قرارداده است.
از دل این حرکت که از درون زندان آغازشد درصحنه اجتماعی ایران، پایه و بنیان یک اتحاد وهمبستگی عملی بین کارگران ومعلمان برای نخستین بار و به گونه ای برگشت ناپذیرشکل داده شد.
امروز جنبش عدالتخواهانه و انسانی ای که طبقه کارگرشامل کارگران، معلمان و همه مزدبگیران مرکز ثقل آن است، به یمن مبارزه سرسختانه و مجدانه ای که طی بیش از ٨۰ روز (از هنگام صدور بیانیه مشترک جعفر عظیم زاده و اسماعیل عبدی) جهان متمدن و بشر به تنگ آمده و خواهان تحول را به خروش در آورد، به همان درجه گام در جایگاه و موقعیت مطمئن تری نهاده و مصمم تر و امیدوارتر به افقی مملو از موفقیتهای بزرگتر می نگرد.
یقین داریم که صلابت این حرکت اثربخش در صحنه سیاست اجتماعی ایران ماه ها و شاید سالهای بعد بهتر روشن خواهد شد. در پرتو این حرکت بزرگ ، همبستگی جهانی گسترده ای از جمع ها و محافل کارگری و معلمان ، چهره ها وشخصیت های اجتماعی و تشکلها و احزاب را چه در داخل و چه خارج کشور بویژه تشکلهای بزرگ کارگری در اروپا ، آمریکا، کانادا واسترالیا را شاهد بوده ایم.
ما به نوبه خود در اتحادیه آزاد کارگران ایران با درک عمیق و احساس مسئولیت بالا از فرصت پیش آمده ناشی از این ابتکارعمل و موج همبستگی جهانی حامی آن ، این پرچم مقاومت و تعرض را برای تغییر در شرایط زندگی اکثریت انسانها ، در ابعادی وسیع تر و بهر نحو و شکل و ابتکار عملی که پیش رویمان قرار گیرد برافراشته نگاه خواهیم داشت.
آزادی موقت اسماعیل عبدی و مرخصی جعفر عظیم زاده اگر چه برای جنبش ما موفقیت ارزشمندی است اما هدف نهائی و پایان مصاف برای لغو پرونده های مفتوح با اتهامات امنیتی نیست. این مبارزه همچنان تا تحقق خواست مطروحه در بیانیه مشترک ادامه خواهد داشت. امروز که با پایان اعتصاب غذای جعفر عظیم زاده تا حدی از اضطرابها و نگرانیها کاسته شده است، باید با توان و انرژی بیشتری جنبش خود را تقویت و قدرتمند سازیم. باید خواهان آزادی قطعی جعفر عظیم زاده و اسماعیل عبدی، محمود بهشتی، بهنام ابراهیم زاده ،محمد جراحی و همه انسانهائی که با اتهامات امنیتی در زندان هستند شویم.
اتحادیه آزادکارگران ایران با احساس مسئولیت بالا درقبال تداوم وموفقیت جنبشی که آغاز شده و در ابتدای راه است از تلاش همه انسانهایی که صفی نوین ازعدالت و آزادیخواهی را بوجود آورده اند قدردانی میکند و پایان اعتصاب غذای جعفر عظیم زاده و حضور او در جمع خانواده و دوستان و یارانش را به همه ی آنان صمیمانه تبریک میگوید.
اتحادیه آزاد کارگران ایران
۱۲ تیر ۹۵
بیش از ٨۰ روزقبل، دو نفر از فعالین برجسته طبقه کارگرایران، جعفرعظیم زاده و اسماعیل عبدی با انتشاریک بیانیه، حرکت متحدانه ای را علیه یکی از متداولترین ابزارهای سرکوب و یکی ازموانع اصلی سد راه گسترش مبارزات حق طلبانه جنبش های اجتماعی آغاز کردند. آنان با خواست "پایان دادن به امنیتی کردن فعالیتهای صنفی و اجتماعی" وتوقف این نوع اتهامات که مستقیما" رهبران وفعالین جنبشهای اجتماعی را با قصد زمینگیر کردن قدرت بدنه آنها هدف قرار داده و به حبس میکشید، فریادی اعتراضی را علیه شیوه های چندین ساله قوه قضائیه و دستگاههای امنیتی در مقابله با جنبش های کارگری و اجتماعی، بلند کردند.
همانطور که انتظار میرفت برافراشتن این پرچم درآستانه روزجهانی کارگر، با موجی کم سابقه از حمایت های داخل و خارج روبرو شد وابعاد مقاومت های اجتماعی را درمقابل تعرضات سرمایه داران و دولت حامیشان گسترده تر کرد.
این حرکت وادامه آن، روحیه تعرضی کارگران و معلمان را ارتقاء و سیاست سرکوب بر پایه واهی بودن اتهامات را به آشکارترین شکل برملا کرد. اگرچه توازن قوای شرایط کنونی به کارگران ومعلمان و سایر جنبشهای اجتماعی این توانایی و فرصت را نداد که مستقیما" درابعادی میلیونی علیه این پرونده سازیها برای جلوگیری از سیاست سرکوب به خیابانها بیایند، اما این ظرفیت را در یک فرصت تاریخی به دوتن از رهبران این جنبش ها داد که با استفاده از شکل و شیوه ای که در اختیار داشتند و با مایه گذاشتن از جسم و جان خود در حقیقت به نیابت از خواست عمومی، پرچم توقف سیاست بگیر و ببندها و احضار و حبس وتبعید را برافراشته کنند ومبارزات کارگران را بجلو برانند. در نتیجه، این حرکت و مقاومت به شایستگی موجی از بیشترین و گسترده ترین پشتیبانی ها را بدنبال داشت. حمایت ها نه فقط قدردانی ازحرکت و ابتکارعمل دونفر از رهبران شاخص کارگران ومعلمان بلکه پیوستن و از آن خود دانستن جنبشی است که مستقیما" توازن قوای موجود را به نفع منافع کارگران وسایر جنبشهای اجتماعی تحت تاثیر قرارداده است.
از دل این حرکت که از درون زندان آغازشد درصحنه اجتماعی ایران، پایه و بنیان یک اتحاد وهمبستگی عملی بین کارگران ومعلمان برای نخستین بار و به گونه ای برگشت ناپذیرشکل داده شد.
امروز جنبش عدالتخواهانه و انسانی ای که طبقه کارگرشامل کارگران، معلمان و همه مزدبگیران مرکز ثقل آن است، به یمن مبارزه سرسختانه و مجدانه ای که طی بیش از ٨۰ روز (از هنگام صدور بیانیه مشترک جعفر عظیم زاده و اسماعیل عبدی) جهان متمدن و بشر به تنگ آمده و خواهان تحول را به خروش در آورد، به همان درجه گام در جایگاه و موقعیت مطمئن تری نهاده و مصمم تر و امیدوارتر به افقی مملو از موفقیتهای بزرگتر می نگرد.
یقین داریم که صلابت این حرکت اثربخش در صحنه سیاست اجتماعی ایران ماه ها و شاید سالهای بعد بهتر روشن خواهد شد. در پرتو این حرکت بزرگ ، همبستگی جهانی گسترده ای از جمع ها و محافل کارگری و معلمان ، چهره ها وشخصیت های اجتماعی و تشکلها و احزاب را چه در داخل و چه خارج کشور بویژه تشکلهای بزرگ کارگری در اروپا ، آمریکا، کانادا واسترالیا را شاهد بوده ایم.
ما به نوبه خود در اتحادیه آزاد کارگران ایران با درک عمیق و احساس مسئولیت بالا از فرصت پیش آمده ناشی از این ابتکارعمل و موج همبستگی جهانی حامی آن ، این پرچم مقاومت و تعرض را برای تغییر در شرایط زندگی اکثریت انسانها ، در ابعادی وسیع تر و بهر نحو و شکل و ابتکار عملی که پیش رویمان قرار گیرد برافراشته نگاه خواهیم داشت.
آزادی موقت اسماعیل عبدی و مرخصی جعفر عظیم زاده اگر چه برای جنبش ما موفقیت ارزشمندی است اما هدف نهائی و پایان مصاف برای لغو پرونده های مفتوح با اتهامات امنیتی نیست. این مبارزه همچنان تا تحقق خواست مطروحه در بیانیه مشترک ادامه خواهد داشت. امروز که با پایان اعتصاب غذای جعفر عظیم زاده تا حدی از اضطرابها و نگرانیها کاسته شده است، باید با توان و انرژی بیشتری جنبش خود را تقویت و قدرتمند سازیم. باید خواهان آزادی قطعی جعفر عظیم زاده و اسماعیل عبدی، محمود بهشتی، بهنام ابراهیم زاده ،محمد جراحی و همه انسانهائی که با اتهامات امنیتی در زندان هستند شویم.
اتحادیه آزادکارگران ایران با احساس مسئولیت بالا درقبال تداوم وموفقیت جنبشی که آغاز شده و در ابتدای راه است از تلاش همه انسانهایی که صفی نوین ازعدالت و آزادیخواهی را بوجود آورده اند قدردانی میکند و پایان اعتصاب غذای جعفر عظیم زاده و حضور او در جمع خانواده و دوستان و یارانش را به همه ی آنان صمیمانه تبریک میگوید.
اتحادیه آزاد کارگران ایران
۱۲ تیر ۹۵
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر