#ایران#Iran# از موضوع افزایش حداقل دستمزد غافل نمانیم

از موضوع افزایش حداقل دستمزد غافل نمانیم

نویسنده: جوانمير مرادي

از ابتدای سال ۹۵ جنبش کارگری ایران دوره ای پر جنب و جوش تر با اعتراضات و مبارزات حول مطالبات کلیدی خود را طی نموده است. 

طبقه کارگرعلاوه بر ادامه و گسترش اعتراضات علیه حقوقهای معوقه، مجدانه پیگیر افزایش دستمزد بوده و اعتراضات وسیع به تشکیل پرونده های قضائی و صدور احکام برای کارگران معترض و اجراء احکام ارتجاعی و قرون وسطائی شلاق و ممنوعیت اتهام زنی های امنیتی علیه فعالین کارگری و معلمان با خواست حذف اتهامات امنیتی علیه فعالین صنفی و اجتماعی (مطروحه در بیانیه مشترک جعفر عظیم زاده دبیر اتحادیه آزاد کارگران ایران و اسماعیل عبدی دبیر کانون صنفی معلمان) که خود به یک جنبش توده ای تبدیل شد و حمایتهای وسیع جهانی را به خود جلب کردبراه انداخته و مبارزه سرسختانه ای در برابر تلاش دولت برای تصویب لایحه بارها ضد کارگری تر از قانون کار موجود که فعلا منتج به خروج موقت از دستور کار مجلس گردیده را در کارنامه این مدت از مبارزات خود ثبت نموده است.

 مجموعه این مبارزات که در قالب اعتصابات در محل کارخانجات و کارگاهها، بستن جاده ها، تجمعات مقابل مراکز دولتی، مجلس، ریاست جمهوری، وزارت کار، وزارت آموزش و پرورش، برنامه و بودجه و غیره شکل گرفته اند، نمودهای بارز از عزم جدی تر با رویکرد منسجمانه و متحدانه بخشهای مختلف طبقه کارگر برای مقابله با فشارها و تهدیدات سازمانیافته علیه خود بوده اند.

امسال به یک معنا می شود سال تعرضات قدرتمندتر جنبش طبقه کارگر به شرایط فلاکت بار تحمیل شده برخود نامید.با وجود شدت بیشتر میزان اخراج سازی ها، گسترده تر شدن آمار بیکاری، بدتر شدن وضعیت معیشت، عمیق تر گشتن دره فقر و سی میلیون نفری شدن آمار گرسنگی که مجموعا با به کارگیری همه جانبه تر بازوهای سرکوب از قبیل نیروی انتظامی، امنیتی و دستگاه قضائی در امر اخراج، بازداشت، پرونده سازیهای امنیتی، صدور احکام سنگین و زندانی نمودن فعالین و رهبران جنبش طبقه کارگر میسر گشته اند، ولی کارگران، معلمان و مزدبگیران و بیکاران در دفاع از حق زندگی خود، امسال با جسارت و رزمندگی کم نظیری در میدان مبارزات و اعتراضات نمایان شدند. خواهان دستمزد بالای خط فقر ۳ میلیون و پانصد هزار تومانی شدند، شغل و امنیت شغلی، حق ایجاد تشکل مستقل از دولت، حق اعتصاب و اعتراض و پایان دادن به امنیتی کردن فعالیتها و مبارزات در دفاع از حق زندگی خود را خواستار شدند. اگر چه این خواسته ها سالهای گذشته هم در بخشهای مختلف طبقه کارگر، از کارگران گرفته تا معلمان و بقیه مزدبگیران و بیکاران مطرح و بارها بروزات عملی نیز داشته اند، اما به شفافیت و صراحتی که امسال طرح گردیده و به وسعت وقدرتی که بروز یافته، نبوده است.

به عبارت دقیق تر امسال طبقه کارگر چند خواست کلیدی خود را گاه همزمان و گاه پشت سر هم طرح و برای تحققشان مبارزه کرده است، که این خود تصویری از حضور و مبارزه در میدانی وسیع تر و با توانی بیشتر را نمایان ساخته است و باید همچنان به پیش برود.

اما اکنون در ماه های پایانی سال هستیم و باید خواست افزایش دستمزد بالای خط فقر که خواست هر ساله کارگران است را به طور جدی در کنار مطالبات مهم خود که در ۸ ماهه گذشته محور مبارزات و اعتراضات بوده اند، قرار داده و اجازه ندهیم هیچ یک از این مطالبات به هیچ بهانه ای از اهمیت و مبرمیت خارج و به دست فراموشی سپرده شوند. با برجسته کردن خواست افزایش دستمزد در چند ماهه مانده به آخر سال اجازه ندهیم باز هم دستمزد چندین برابر زیر خط فقر را بر ما تحمیل کنند.

28.11.2016

 اتحادیه آزاد کارگران ایران