ویترین مافیای فاسد حاکم بر ایران از جمله در برگیرنده حسن روحانی و
محمدجواد ظریف می‌شود. ظریف با استعفای خود نشان داد که این ویترین در حال
برهم خوردن است.
محمدجواد ظریف با انتشار پستی در صفحه اینستاگرامش نوشت: «از ناتوانی برای ادامه خدمت و تمام کاستی‌ها و کوتاهی‌ها در دوران خدمت صمیمانه پوزش می‌خواهم.» [اینستاگرام ظریف ۶ اسفند ۹۷] به این ترتیب وزیر خارجه روحانی، و نماد اصلی «دولت تدبیر و امید»، پذیرفت که شعبده‌ی اعتدال به پایان رسیده است.
حسن روحانی و محمدجواد ظریف، کوشیدند تا در پوشش مذاکرات اتمی منتهی به برجام؛ و سخن راندن درباره «اعتدال» در داخل کشور و مذاکره با قدرت‌های جهانی؛ فرصت کافی برای جنگ‌های نیابتی سپاه در منطقه، توسعه و تداوم پروژه اتمی و موشکی نظام، و استمرار سرکوب در داخل کشور را فراهم کنند.
سیرک روحانی و ظریف با قیام دی ۹۶ در داخل کشور، و متعاقب آن خروج رئیس جمهور آمریکا از برجام، در خارج کشور برهم خورد. در ادامه امر تمامیت نظام در یک تصمیم مشترک اقدام به طراحی ترور علیه مجاهدین در خاک اروپا کرد. جمعبندی نظام این بود که با وارد کردن ضربات کیفی بر آلترناتیو می‌تواند، قیام در داخل کشور را بی‌چشم‌انداز و جامعه جهانی را به پذیرش تداوم سلطنت ولایت مطلقه فقیه در ایران وادار کند.
شکست دو عملیات بزرگ علیه مجاهدین، یکی در نوروز ۹۷ در تیرانا و دومی در تیرماه در پاریس که با هدف کشتار وسیع مجاهدین، هواداران آنها و به طور مشخص رأس آلترناتیو صورت گرفته بود، نشان داد که آخرین تیر نظام نیز به هدف نخورده است.
افزایش فشار‌ها علیه سلطنت ولایت مطلقه فقیه در پی این شکست‌ها از جمله با اخراج سفیر در تیرانا، دستگیری هماهنگ کننده ایستگاه‌های اطلاعاتی در آلمان، و لیست‌گذاری معاونت امنیت داخلی وزارت اطلاعات، خود را نشان داد.
سه تظاهرات بزرگ ایرانیان در پاریس، ورشو، و مونیخ نشان داد که صف‌بندی آلترناتیو در برابر نظام ایران، خود را در افکار عمومی به ثبت داده است. به‌خصوص تظاهرات و راهپیمایی بزرگ در ورشو، همزمان با برگزاری اجلاس بیش از ۶۰ کشور با موضوع محوری بررسی مسئله ایران؛ جایگاه آلترناتیو در هرگونه تحول پیشاروی در ایران را به جامعه جهانی نشان داد.
در این میان ظریف به‌عنوان یکی از دو تابلوی سیاست «اعتدال»، راه نجات خود را در استعفا و فرار از صحنه یافت. استعفای ظریف تنها کنار رفتن یک دیپلمات تروریست از صحنه نیست؛ استعفای او از بی‌راه‌حلی نظام حکایت می‌کند.
به دنبال استعفای ظریف، وزیر خارجه آمریکا در توییترش نوشت: ظریف و روحانی «تنها مردان جلوی صحنه برای یک مافیای مذهبی فاسد هستند.» مایک پمپئو افزود: «ما می‌دانیم که تصمیم‌های نهایی توسط خامنه‌ای گرفته می‌شود. سیاست ما تغییر نکرده است. رژیم باید مانند یک کشور عادی رفتار کند و به مردمش احترام بگذارد.» [توییتر پمپئو ۷ اسفند ۹۷]
با کنار رفتن یا نرفتن ظریف، یک واقعیت را استعفای او به ثبت داده است: آثار فشار بر سلطنت ولایت مطلقه فقیه به تدریج دارد آشکار می‌شود.
محمدجواد ظریف با انتشار پستی در صفحه اینستاگرامش نوشت: «از ناتوانی برای ادامه خدمت و تمام کاستی‌ها و کوتاهی‌ها در دوران خدمت صمیمانه پوزش می‌خواهم.» [اینستاگرام ظریف ۶ اسفند ۹۷] به این ترتیب وزیر خارجه روحانی، و نماد اصلی «دولت تدبیر و امید»، پذیرفت که شعبده‌ی اعتدال به پایان رسیده است.
حسن روحانی و محمدجواد ظریف، کوشیدند تا در پوشش مذاکرات اتمی منتهی به برجام؛ و سخن راندن درباره «اعتدال» در داخل کشور و مذاکره با قدرت‌های جهانی؛ فرصت کافی برای جنگ‌های نیابتی سپاه در منطقه، توسعه و تداوم پروژه اتمی و موشکی نظام، و استمرار سرکوب در داخل کشور را فراهم کنند.
سیرک روحانی و ظریف با قیام دی ۹۶ در داخل کشور، و متعاقب آن خروج رئیس جمهور آمریکا از برجام، در خارج کشور برهم خورد. در ادامه امر تمامیت نظام در یک تصمیم مشترک اقدام به طراحی ترور علیه مجاهدین در خاک اروپا کرد. جمعبندی نظام این بود که با وارد کردن ضربات کیفی بر آلترناتیو می‌تواند، قیام در داخل کشور را بی‌چشم‌انداز و جامعه جهانی را به پذیرش تداوم سلطنت ولایت مطلقه فقیه در ایران وادار کند.
شکست دو عملیات بزرگ علیه مجاهدین، یکی در نوروز ۹۷ در تیرانا و دومی در تیرماه در پاریس که با هدف کشتار وسیع مجاهدین، هواداران آنها و به طور مشخص رأس آلترناتیو صورت گرفته بود، نشان داد که آخرین تیر نظام نیز به هدف نخورده است.
افزایش فشار‌ها علیه سلطنت ولایت مطلقه فقیه در پی این شکست‌ها از جمله با اخراج سفیر در تیرانا، دستگیری هماهنگ کننده ایستگاه‌های اطلاعاتی در آلمان، و لیست‌گذاری معاونت امنیت داخلی وزارت اطلاعات، خود را نشان داد.
سه تظاهرات بزرگ ایرانیان در پاریس، ورشو، و مونیخ نشان داد که صف‌بندی آلترناتیو در برابر نظام ایران، خود را در افکار عمومی به ثبت داده است. به‌خصوص تظاهرات و راهپیمایی بزرگ در ورشو، همزمان با برگزاری اجلاس بیش از ۶۰ کشور با موضوع محوری بررسی مسئله ایران؛ جایگاه آلترناتیو در هرگونه تحول پیشاروی در ایران را به جامعه جهانی نشان داد.
در این میان ظریف به‌عنوان یکی از دو تابلوی سیاست «اعتدال»، راه نجات خود را در استعفا و فرار از صحنه یافت. استعفای ظریف تنها کنار رفتن یک دیپلمات تروریست از صحنه نیست؛ استعفای او از بی‌راه‌حلی نظام حکایت می‌کند.
به دنبال استعفای ظریف، وزیر خارجه آمریکا در توییترش نوشت: ظریف و روحانی «تنها مردان جلوی صحنه برای یک مافیای مذهبی فاسد هستند.» مایک پمپئو افزود: «ما می‌دانیم که تصمیم‌های نهایی توسط خامنه‌ای گرفته می‌شود. سیاست ما تغییر نکرده است. رژیم باید مانند یک کشور عادی رفتار کند و به مردمش احترام بگذارد.» [توییتر پمپئو ۷ اسفند ۹۷]
با کنار رفتن یا نرفتن ظریف، یک واقعیت را استعفای او به ثبت داده است: آثار فشار بر سلطنت ولایت مطلقه فقیه به تدریج دارد آشکار می‌شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر