اتحادیه
اروپا برای دستیابی به اهداف خود در مصرف انرژی‌های تجدیدپذیر، به قطع
درختان جنگل‌های محافظت‌شده در نقاط مختلف این قاره دست می‌زند.
بر اساس بررسی‌های «بردلایف»، یک گروه حافظ محیط زیست در اروپا، اروپا
به قطع درختان روی آورده است زیرا در پی جایگزین‌کردن سوخت‌های فسیلی با
سوخت‌های تجدیدپذیر است، و ۶۵ درصد این انرژی تجدیدپذیر مصرفی در اروپا از
بیوانرژی به دست می‌آید.
بیوانرژی به انرژی حاصل از سوخت‌های بیو همچون تنه‌ها، الوارها و
تخته‌های چوبی، نیشکر، اضافات گیاهی به‌دست‌آمده از جنگل‌ها موسوم به
«زباله‌های جنگلی»، زایدات حیوانی از جمله کودها و غیره اطلاق می‌شود.
با این حال، قطع درختان جنگلی برای سوزاندن آنها و تهیه بیوانرژی هرگز
در سیاست‌های زیست‌محیطی توصیه یا گنجانده نشده است. سوخت بیو جنگلی برای
به‌دست‌آوردن بیوانرژی در واقع اضافات و زباله‌های جنگلی است اما اتحادیه
اروپا در حال حاضر مقرراتی برای شرکت‌ها در نظر نگرفته تا منبع سوخت بیو
جنگلی خود را به اثبات برسانند.
تقاضای صنعت انرژی اروپا، عامل قطع درختان
بر اساس تحقیقات بردلایف، سوخت بیو جنگلی به‌دست‌آمده از پارک جنگلی ملی
شرق اسلوواکی و جنگل‌های کناره‌رودی امیلیا رومانیا در ایتالیا از قطع
درختان محافظت‌شده تآمین شده که به بهانه کاذب کاهش ریسک جاری‌شدن سیل
توجیه شده است.
در اسلواکی از سال ۲۰۰۷ به بعد میزان استفاده از چوب برای سوخت بیو ۷۲ درصد افزایش داشته است.
از جنگل‌های شمال غرب روسیه نیز سالیانه ۸۰۰ هزار تن تخته‌چوب به عنوان
بیوسوخت برداشت می‌شود. این محصول به شرکت‌هایی در دانمارک، ایتالیا،
فنلاند و سوئد فروخته می‌شود.
گزارش بردلایف تأکید می‌کند که اتحادیه اروپا با سیاست‌های خود برای
استفاده از چوب به عنوان بیوسوخت در واقع در حال یارانه‌دادن به تخریب
جنگل‌های محافظت‌شده خویش است.
یک مقام اتحادیه اروپا بدون فاش‌شدن نام به روزنامه بریتانیایی «گاردین»
گفته است که تقاضا برای بیوسوخت در سطح صنعتی از سوی نیروگاه‌های تولید
برق بزرگ یکی از دلایل قطع جنگل‌ها در این قاره است.
قطع درختان ضرر جبران‌ناپذیری به محیط زیست وارد می‌کند و اتحادیه اروپا
را برای دستیابی به تعهدات زیست‌محیطی خود در زمینه کاهش انتشار کربن برای
جلوگیری از روند افزایش جهانی دما با مشکلات جدی رویارو می‌کند. قطع
درختان میزان توانایی محیط زیست برای جذب کربن منتشرشده (که به شاخص
«carbon sink» موسوم است) را به شدت کاهش می‌دهد، زیرا به واسطه مصرف دی
اکسید کربن در فتوسنتز درختان و تولید و انتشار متعاقب اکسیژن، جنگل‌های
محافظت‌شده در جهان نقش تصفیه‌گرهای جو زمین از کربن را برعهده دارند.
حتی اگر به ازای هر درخت قطع‌شده نهال جدیدی کاشته شود، نیم قرن طول
می‌کشد تا درخت جدید به توانایی جذب کربن درخت قطع‌شده برسد. نیم‌قرن در
موقعیت اضطراری کنونی که هدف حداقلی‌اش جلوگیری از گرم‌شدن زمین بیش از یک و
نیم درجه سلسیوس است، زمانی بسیار طولانی است.
اتحادیه اروپا خود نیز پیش‌بینی کرده که توانایی منابع طبیعی این قاره
برای جذب کربن بین سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۳۰ حدود یکصد میلیون تن کاهش خواهد
یافت.
کارشناسان تأکید دارند که اتحادیه اروپا باید تا سال ۲۰۳۰ استفاده از
تمام بیوسوخت‌های گیاهی و چوبی را کنار بگذارد و در عوض یارانه‌دادن به این
بخش از سوخت‌های بیو، به سرمایه‌گذاری در انرژی‌های بادی و خورشیدی دست
بزند. با این حال، پیش‌نویس‌های سیاست‌های انرژی اتحادیه اروپا فعلاً چنین
چشم‌اندازی را در خود جای نداده‌اند
رادیوزمانه .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر