به گزارش کمپین بین المللی، روز سیزدهم شهریور ماه ۹۶ قادر بهرامی ۴۵ ساله و
حیدر فرجی ۲۱ ساله، در ارتفاعات مرزی شهرستان بانه با شلیک مستقیم نیروهای
هنگ مرزی کشته شدند. خبرگزاری ایلنا روز چهاردهم شهریور با تایید کشته شدن
این دو شهروند کرد، از اجتماع خانوادههای کولبران و مردم بانه در مقابل
فرمانداری این شهرستان خبر داد.
اکبر جوهری، دادستان عمومی و انقلاب مرکز
استان کردستان گفته است زمانی که به سمت این دو کولبر شلیک شده، آنها در
حال وارد کردن یک محموله قاچاق به داخل کشور بودهاند. او به خبرگزاری
میزان گفت : «دو کولبر در حال وارد کردن محموله قاچاق به داخل کشور بودند
که ماموران به سمت آنها تیراندازی میکنند، متاسفانه در این ماجرا دوکولبر
فوت میکنند که محموله قاچاق این کولبران مواد محترقه بوده است، اما در
این زمینه پرونده قضایی در سازمان قضایی تشکیل، تحقیقات در حال انجام و
متهمین شناسایی و بازداشت شده اند.»
در تصاویری که از این تجمع در شبکههای
اجتماعی دست به دست میشود، نیروهای پلیس با اتومبیلهای نظامی در خیابان
حضور داشتند و با شلیک گاز اشک آور به سوی معترضان، آنان را پراکنده کردند.
تصاویری از پرتاب سنگ از سوی معترضان به سمت پلیس نیز در شبکههای اجتماعی
منتشر شده است.
خانواده و بستگان حیدر فرجی اما این ادعا
را رد کردند. یکی از بستگان او گفت: «اینها دروغ میگویند. فقط کوله پشتی
داشتند که وسایل شخصی بود نان و روغن و قمقمه آب . اصلا لب مرز نبودند بیش
از ۵۰۰ تا ۶۰۰ متر با تابلوی ورود ممنوع فاصله داشتند. آنجا مزرعه پنبهزار
بود با آقای قادر بهرامی ۵ نفر بودند. بدون اینکه ایست بدهند تیراندازی
کردهاند اولین تیر که شلیک میشود به سر حیدر میخورد گلوله از آن طرف سرش
بیرون آمده بود. هر را توی سرشان زده بودند حیدر یک گلوله هم توی شکم اش
خورده بود.»
یکی از بستگان حیدر فرجی گفت: «برادر قادر
بهرامی هم با آنها بود. گفت که ایست ندادهاند یکباره شلیک کردهاند و
همان اول تیراندازی هم حیدر و آقای بهرامی کشته شدند. بیش از ۵۰ پوکه فشنگ
از آن محل جمع شده و خودشان هم میدانند که این ها هیچ باری همراه
نداشتهاند. اگر بار قاچاق داشت، بار قاچاق روی دوشاش بود و حتی اگر لب
مرز بود ما اینقدر ناراحت نمیشدیم. هیچ بار قاچاقی نداشت با تابلوی ورود
ممنوع هم فاصله داشت خدا شاهد است ما خیلی ناراحت هستیم. خانواده هم شکایت
کرده اما تاکنون که هیچ یک از مسوولان سراغ خانواده نیامدهاند. فقط آقای
بیگلری، نماینده بانه به دیدن خانواده آقای قادر بهرامی رفته است.»
یکی از بستگان حیدر فرجی گفت که از طریق
کولبری تلاش میکرد هزینههای ازدواجاش را فراهم کند. او گفت: «فوق دیپلم
گرفته بود هیچ کار و شغلی نداشت. با پدر و مادرش زندگی میکرد و خرج آنها
را میداد میخواست زن بگیرد و زندگیاش را سروسامان بدهد برای همین کولبری
میکرد. کولبرها مگر چی میآورند؟ لباس و پوشاک و وسایل آرایشی و در ازای
آن ۱۵۰ هزار تومان پول میگیرند. قاچاقچی نیستند. اقای بهرامی ۴ بچه دارد و
با کولبری زندگی انها را تامین میکرد که حالا ۷ روز است که زیر خاک است.»
سه استان کردستان، کرمانشاه و آذربایجان
غربی در نوار مرزی ایران با عراق و ترکیه محل اصلی فعالیت کولبرهاست.
کولبری یکی از خطرناکترین شغل ها به حساب میآید چوناز نظر دولت انتقال
کالاها توسط کولبران قاچاق محسوب میشود اما کولبران نه صاحب کالا هستند، و
نه در سود واردات یا صادرات آن شریکاند. آنها کارگران روزمزدی هستند که
تنها به ازای دستمزدی که میگیرند اقدام به حمل کالا بر روی دوش خود
میکنند.
شلیک مرزبانان به کولبران، انفجار مین،
پرت شدن از کوه، بهمن و یخبندان، سیل و سایر حوادث طبیعی از جمله خطراتی
است که کولبران را تهدید میکند. آنها برای پنهان شدن از دید ماموران
ماموران مرزی و دوری از تیراندازی ماموران، مجبورند به مسیرهای صعب
العبورتری چون با عبور از سیمهای خاردار و میدان مین، ارتفاعات صعبالعبور
و پرتگاههایی روی بیاورند که خطرناک است و البته دسترسی نیروهای امدادی
نیز در مواقع لزوم به چنین مسیرهایی سخت و گاه غیرممکن است و این موضوع
احتمال مرگ و مصدومیت شدید کولبران را افزایش میدهد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر