رئیس جمهور در مورد ایران خواب می بیند
هر کسی که به معامله هسته ای نگاه کند و موفقیت ببیند در دنیای رنگین کمان ها و تکشاخ ها (اسبهای افسانه ای) زندگی می کند.
نوشته:
مورتیمر زاکرمن
وال
استریت جورنال 24 آوریل 2015
من
همیشه به دنبال رنگین کمان، تماشای ابرهای شناور هستم / طرح های من درست مانند رویاهای
من است که در آسمان ختم می شود.
آهنگ
واریته ای هری کارول و جوزف مک کارتی، که با جودی گارلند و و باربارا استرایسند
محبوب شد، در حالی که ما پیامدهای یک ایران هسته ای و چشم انداز ابرهای قارچی بر
فراز خاورمیانه را در نظر می گیریم، کاملا مناسب برای این لحظه هستند.
رئيس
جمهور اوباما به دنبال یک رنگین کمان در مذاکراتش با ایران بوده است. او دهها سال
تعهد به جهان متمدن از روسای جمهور از هر دو حزب را ول کرده است. او مردم آمریکا را
مکررا با تاکید به این که ایالات متحده هرگز اجازه نمی دهد ایران انقلابی سلاح های
هسته ای بدست آورد، که یک مسابقه تسلیحاتی جدید را تضمین می کند، گمراه کرده است.
در واقع، این مسابقه شروع شده است. گزارش های معتبر نشان می دهد پاکستان آماده انتقال
بسته اتمی به عربستان سعودی، کشور سنی که مخالف ایران شیعه برانداز در سراسر منطقه
است می باشد.
اما
تهران در حال کار در فراسوی خطوط مذهبی نیز هست. اگرچه حماس سنی است، ایران میلیون
ها دلار به این گروه تروریستی که غزه را کنترل می کند برای بازسازی شبکه تونل که نیروی
دفاع اسرائیل در تابستان گذشته نابود کرد فرستاده است.
اینکه
تا چه حد آقای اوباما آماده است رویای مذاکره را دنبال کند با خلوص اخیر وزیر انرژیش،
ارنست مونیز، یک فیزیکدان هسته ای که در مذاکرات بوده است نشان داده می شود. در
سال 2013 رئيس جمهور به پرسش ها در مورد توانایی ایران برای تولید سلاح های هسته ای
با این جمله پاسخ داد: "ارزیابی ما همچنان به صورت یک سال یا بیشتر است، و در
واقع، در واقع برآورد ما احتمالا محافظه کارانه تر از برآوردهای سرویسهای اطلاعاتی
اسرائیل است."
با
این حال روز دوشنبه آقای مونیز به خبرنگاران در بلومبرگ ماجرای متفاوتی گفت:
"آنها در حال حاضر در حال چرخش هستند. یعنی غنی سازی با 9400 سانتریفیوژ از
تقریبا 19000سانتتریفوژ آنها." او گفت: " زمان بسیار کمی برای رفتن به
جلو است. که دو تا سه ماه است. "چه مدت است دولت این دیدگاه را داشته است؟ آقای
مونیز پاسخ داد "اوه، مدتهاست". گزارش بلومبرگ نشان می دهد "چندین
سال" است.
این
اظهارات فوق العاده گاه به گاه بر اساس اطلاعات ظاهرا از طبقه بندی خارج شده در 1 آوریل
است. آقای اوباما چکار می خواهد بکند؟ چرا او در سال 2013 تضمین دارد در حالی که می دانست گمراه کننده بود؟ آیا از طبقه بندی
خارج کردن به منظورایجاد یک برداشت غلطی از فوریت است؟
مقایسه
کنید جایی را که امروز در آن هستیم با شرایطی که آقای اوباما دو سال پیش گذاشت.
آقای اوباما با اشاره به رئيس جمهور خندان جدید ایران، حسن روحانی، گفت: "اگر
در واقع او بتواند یک طرح معتبر ارائه کند که می گوید ایران به دنبال انرژی صلح آمیز
هسته ای است اما ما به دنبال سلاح هسته ای نیستیم، و ما آماده ایم بخشی از یک
ساختار تایید شده بین المللی باشیم به طوری که همه کشورهای دیگر در جهان بدانند که
آنها به دنبال سلاح هسته ای نیستند، آن وقت در واقع آنها می توانند روابط را بهبود
بخشند، اقتصاد خود را بهبود بخشند. و ما باید آن را امتحان کنیم"
قطعا
- اجازه دهید آن را امتحان کنیم:
•
غنی سازی: قبل از اینکه مذاکرات آغاز شود، دولت اوباما و شورای امنیت سازمان ملل
اصرار داشتند که ایران تمام غنی سازی اورانیوم را متوقف کند. به همین ترتیب قرارداد
چارچوب 2013. حالا قرارداد حق ایران برای غنی سازی را محفوظ نگه می دارد.
•
ذخایر: در ماه فوریه، ایران 10000 کیلوگرم اورانیوم غنی شده داشت، که قرارداد می
گوید به 300 کیلوگرم کاهش خواهد یافت. باقی مانده به روسیه صادر و به ایران به
عنوان میله های سوخت برای استفاده در نیروگاه برگردانده می شود. اما معاون وزیر
امور خارجه ایران، عباس عراقچی، به رسانه های دولتی در پایان ماه مارس گفت که
"هیچ سوالی در مورد ارسال ذخایر به خارج از کشور وجود ندارد."
•
سانتریفیوژها: ایران حدود 19000 سانتریفیوژ دارد، و ایالات متحده در ابتدا خواستار
کاهش آن بین 500 و 1500 شد. مورد قرارداد حالا به 6104 اجازه می دهد. نه تنها این،
وزیر امور خارجه ایران گفته است که سانتریفیوژهای پیشرفته IR-8 ، که اورانیوم را 20 بار سریع تر ازIR-1
کنونی غنی می کند، به محض اینکه قرارداد هسته ای عملی شد مورد بهره برداری قرار خواهد
گرفت - بر خلاف آنچه که آمریکا اظهار داشت.
•
زیرساخت: بسته شدن سایت های هسته ای در فردو، نطنز و اراک یک هدف آمریکا برای یک
دهه بوده است. تحت این قرارداد، نیروگاه هسته ای 40 مگاواتی آب سنگین در اراک ، که
پلوتونیوم تولید می کند، البته با کاهش تولید پلوتونیوم باقی خواهد ماند. این
قرارداد اجازه می دهد تا تاسیسات فردو، که در یک کوه قلعه مانند طراحی شده برای
مقاومت در برابر حمله های هوایی قرار دارد به مرکز "تحقیقات صلح آمیز" ایران
تبدیل شود. به ایران اجازه داده می شود 1000 سانتریفیوژ را آنجا حفظ کند. نطنز هم
باز باقی خواهد ماند.
•
موشک ها: ایران نگرانی ها در مورد ابعاد نظامی برنامه هسته ای خود را در بن بست
قرار داده است. مذاکره کنندگان امریکایی این خواسته که تهران تولید موشک های بالستیک
بین قاره ای که می تواند برای حمل کلاهک مورد استفاده قرار گیرد را محدود کند کنار
گذاشتند.
•
مدت زمان: در ابتدا واشنگتن خواهان آن بود که قرارداد 20 سال ادامه یابد. حالا شرایط کلیدی انقضا بین 10 تا
15 سال است. به جای قادر سازی عدم مشارکت آمریکا در خاورمیانه، چارچوب به احتمال زیاد
تعمیق مشارکت تحت شرایط پیچیده جدید، همانطور که وزرای سابق امور خارجه هنری کیسینجر
و جورج شولتز در این روزنامه در اوایل این ماه نوشتند، را ضروری می کند.
•
اجرایی کردن: پرزیدنت اوباما وعده می دهد: "اگر ایران تقلب کند، جهان آن را می
فهمد. اگر ما چیزی مشکوک را ببینیم، ما آن را بازرسی خواهیم کرد." این فوق
العاده غیر واقعی است. به تنهایی در طول سال گذشته، ایران توافقنامه های بین المللی
خود را حداقل سه بار نقض کرده است. در ماه نوامبر آژانس بین المللی انرژی اتمی مچ ایران
در بکارگیری سانتریفیوژ پیشرفته جدید
IR-5را گرفت. اختلاف نظر در مورد
بازرسی تحت قرارداد همچنان ادامه دارد. وزیر مونیز گفته است که بازرسان آژانس بین
المللی انرژی اتمی باید اجازه دسترسی به هر مکان در هر زمان را داشته باشند. آیت
الله علی خامنه ای و ارتش او می گویند به هیچ وجه.
•
تحریم: این قرارداد به ایران دقیقا آنچه که می خواست را می دهد: برداشتن دائمی تحریم
های اقتصادی در ازای محدودیت های موقت. آقای اوباما در مورد توانایی "برگرداندن
سریع تحریمها" صحبت می کند. اما نگرش دو تا از بازیکنان بزرگ در مذاکرات شش
قدرت را در نظر بگیرید. مطبوعات چین به ایران "صلح آمیز" طوری اشاره می
کنند که انگار سوئیس است. روسیه می گوید این قرارداد آن را برای فروش موشک های
دفاع هوایی S-300 به تهران آزاد کرده است. با فرض این که غرب یک
نقض هسته ای پیدا کند، تقریبا غیر ممکن خواهد بود که تحریمهای امروز را دوباره
برقرار کنیم.
•
رفتار خوب: در همین حال، آیت الله خامنه ای همچنان به محکوم کردن ایالات متحده به
عنوان شیطان بزرگ ادامه می دهد، و روشن است که ایران عادی سازی روابط را انتظار
ندارد. سخنرانی های او نشان می دهد که ایران هنوز خود را در جنگ مقدس با غرب می بیند.
***
بنابراین
در اینجا ما در پایان رنگین کمان هستیم، به ظاهر مایل به دادن ظرفیت هسته ای به ایران،
کشوری که ما یک تهدید اصلی در نظر می گیریم. جای تعجب نیست عربستان سعودی و مصر روی
توسعه قابلیت های هسته ای معادل آن اصرار می کنند. متحدان سنتی امریکا این نتیجه
رسیده اند که ایالات متحده همکاری موقت از ایران را با تن دادن به سلطه نهایی آن معامله
کرده است.
تحریم
هایی که ایران را به میز مذاکره آورده سالها طول کشید که برقرار شود. آنها توانایی
ایران برای انجام تجارت در بازار جهانی را فلج کرده اند. انجماد بانکی به ویژه اثر
فلج کننده داشته، چون تجارتهای بین المللی نمی خواهند در فهرست سیاه قرار گرفتن
توسط اتحادیه اروپا و ایالات متحده را برای کسب چند دلار در ایران معامله کنند. بسیاری
از کسانی که مشکل را مطالعه کرده اند بر این باورند که اگر تحریم ها باقی بمانند،
تهران را تحت فشار قرار می دهند و باعث امتیاز بیشتری می شوند.
رئيس
جمهور اوباما به نظر می رسد عمدا رفتار متخاصم ایران و نفوذ رو به رشدش در بیروت،
دمشق، بغداد و پایتخت یمن، صنعا را نادیده می گیرد. رها شده از تحریم ها، ایران
ممکن است حتی جسورتر شود.
هیچ
رنگین کمانی پیش رو نیست، فقط ابرهای شوم وجود دارند.
آقای
زوکرمن رئیس و سردبیر اخبار آمریکا و گزارش جهانی است
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر