علیرضا ۲۰ ساله و پناهجوی اجتماعی به همراه خانواده اش در ترکیه به مدت یک سال است که زندگی می کند. وی به خاطر امرار معاش در یک تولیدی قطعات پلاستیکی کار می کرد که در قسمت موازنه قطعات پلاستیک, دستگاه خردکن سه انگشت وی را قطع کرد.
وی می گوید به علت بزرگی دستکش و مکش دستگاه دست وی را به داخل خردکن مخروطی فرو برد و سه انگشت او را به مانند قطعات پلاستیک چرخ کرد.
دو ساعت بعد از حادثه, کارفرمای وی, علیرضا را که خون ریزی زیادی داشت به بیمارستان منتقل می کند. در بیمارستان کارفرما ادعا می کند که این پناهجو حین تعمیر موتور, دست اش لای چرخ گیر کرده و وی به عنوان یک انسان خیر علیرضا را به بیمارستان جهت مداوا رسانده است.
علیرضا می گوید: در بیمارستان به علت پناهجو بودن هیچ رسیدگی نمی شد و فقط مرفین تزریق می کردند تا کمی درد تسکین یابد. الان هم که عمل را انجام داده اند, طبق گفته پزشک ارشد این بیمارستان عمل به درستی انجام نشده و نیاز به عمل مجدد دارد.
در حال حاضر این پناهجوی بیست ساله علاوه بر درد شدید جسمانی و از دست دادن سه تا از انگشتانش به علت رفتارهای غیرانسانی و بدرفتاری هایی که در شرایط پناهجویی با او انجام شده در وضعیت روحی و روانی بسیار بدی است. وی می گوید من از پانزده سالگی کار کرده ام و کمک خرج خانواده ام بودم اما تاکنون به این حد احساس درماندگی و یاس نکرده ام. بسیار جای شگفتی است که بیمارستان و پلیس بایست بی طرفانه حامی شهروندان باشند اما متاسفانه در بیمارستان از جانب پلیس با وی بدرفتاری و به وی توهین شده به طوری که پلیس به وی گفته شکایت از جانب علیرضا به ارگان های زیربط هیچ تاثیری نخواهد داشت.
این پناهجوی ایرانی در ترکیه می گوید: من انگشتانم را از دست داده ام و تا ابد بایستی شاهد نقص عضوم باشم. اما می خواهم صدای من به گوش کسانی که حامی پناهجویان و پناهندگان هستند, برسد که بی عدالتی و بی وجدانی در ترکیه بیداد می کند و هیچ ارگان و سازمانی هم نیست که به وضعیت و شرایط بغرنج پناهجویان درمانده در ترکیه رسیدگی کند. تنها خواسته من این است که حداقل پناهجویان و پناهندگان در کشورهای پناهجوپذیر امنیت شغلی برای ادامه حیات داشته باشند و حق انسانی در کشور پناهجوپذیر را داشته باشند تا دچار صدمات جبران ناپذیری به مانند من نشوند.
دوشنبه ۲۴ فروردين ۱٣۹۴ - ۱٣ آوريل ۲۰۱۵
گزارش از: شریعت شریفی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر