به آقای شهید؛ آدرس "صداهای دلگرم کننده" کجاست؟

زینت میرهاشمی
به کارگیری تمامی ابزارهای شکنجه همچون تجاوز به زندانی، زدن کابل، سوزاندن، آپولو و .....با فرمان مستقیم ولی فقیه توسط کارگزاران و ماموران رژیم به طور روزمره بر زندانیان اعمال می شود. پایوران رژیم از علنی شدن شکنجه های اعمال شده نه تنها شرم نمی کنند، بلکه برای ایجاد رعب و وحشت از عریان شدن خشونت حکومتی استقبال می کنند.
به عنوان نمونه، حسین رونقی ملکی، زندانی سیاسی، وبلاگ نویس و فعال حقوق بشر از روز 18 مرداد در اعتصاب غذا به سر می برد. خانم زلیخا موسوی، مادر این زندانی سیاسی در همدردی با فرزندش و رساندن صدای او به افکار عمومی، یک هفته است که در اعتصاب غذا است. شرایط جسمی حسین رونقی به دلیل بیماری و عدم درمان پزشکی همراه با اعتصاب بسیار وخیم است.
ایجاد شرایطی که زندانی برای دفاع از خود راهی جز اعتصاب غذا ندارد، عدم رسیدگی درمانی، زیر فشار گذاشتن برای نوشتن توبه و مصاحبه کردن و هموار کردن شرایط برای مرگ تدریجی از جمله شیوه های ضد بشری و خشونت آمیز حکومت است که به طور روزمره در حکومت ولایت فقیه صورت می گیرد. از حسن روحانی که احمد شهید به آن دل خوش کرده تا وزیران ریز و درشت کابینه وی، جملگی نقشهای امنیتی و در بالاترین پستهای حکومتی بوده و در تمامی جنایات در مورد زندانیان سیاسی شریک بوده و هستند.
احمد شهید گزارشگر ویژه سازمان ملل در مصاحبه ای با بی بی سی گفته است:«در مجموع نظرات و صداهایی که از طرف محافل دولتی ایران به گوش می رسد کاملا دلگرم کننده است، با وجود این وضع در عمل فرق می کند». البته احمد شهید و گزارشگر بی بی سی آدرس درستی از «صداهای دلگرم کننده» نداده اند. خبرنگار بی بی سی از قول احمد شهید می نویسد که گزارشگر ویژه حقوق بشر با رسیدن روحانی به ریاست جمهوری نسبت به بهبود وضعیت حقوق بشر در ایران خوشبین است.
ضمن استقبال از تلاش احمد شهید برای دیدار از زندانهای جمهوری اسلامی یادآوری می کنم که آزادی همه زندانیان سیاسی اولین گام برای رعایت حقوق بشر از جانب حکومت است.