23.8.2016
نویسنده: جعفر ابراهیمی
موضوع
دانش‌آموزان معتاد و در معرض اعتیاد مقوله‌ای نیست که بتوان با رد آمار و
ارقام ارائه شده و تکذیبیه آن را نادیده گرفت. علی‌اصغر فانی، وزیر آموزش و
پرورش بدون ارائه آمار دقیق و جدید، آمار ستاد مبارزه با مواد مخدر
مبنی‌بر اعتیاد یک درصد دانش‌آموزان را تکذیب کرده است.
این تکذیبیه تنها
صورت مساله را پاک می‌کند و باعث می‌شود با پدیده اعتیاد دانش‌آموزان
برخورد ذهنی و سطحی شود، به‌عنوان یک معلم در طول دوران تدریس همواره با
معضل دانش‌آموزان معتاد و در معرض اعتیاد روبه‌رو بوده‌ام؛ دانش‌آموزانی که
به خاطر نداشتن حمایت اجتماعی و دولتی و به دلیل اینکه در معرض اعتیاد
بوده‌اند خود نیز آلوده اعتیاد شده‌اند.
فراتر از تجربه شخصی در سال‌های
اخیر، اعتیاد به قرص‌ها و مواد روانگردان و آزمایشگاهی از قرص اکس تا شیشه و
انواع سیگاری‌های متداول در بین دانش‌آموزان از گل تا حشیش موضوعی نیست که
با تکذیبیه بتوان آن را لاپوشانی کرد؛ چراکه اثرات اعتیاد در مدارس دارای
پیامدهای مختلف آموزشی جسمی و روانی است.
وزیر اگر یک روز سری به پارک‌ها و
پاتوق‌های نزدیک مدارس در تهران و شهرهای حاشیه بزند دانش‌آموزانی را
خواهد دید که در حال استعمال مواد (بار زدن مواد) هستند و عمل خود را فقط
در مواردی که منجر به برخورد با آنها شود پنهان می‌کنند و از دیده شدن باکی
ندارند.
شیوع
و گسترش اعتیاد در مدارس در فقدان یک رویکرد کارآمد به آموزش بارز می‌شود.
در نظام آموزشی وقتی کمیت بر کیفیت می‌چربد و آمار و ارقام کمی مانند
نمره، شاخص موفقیت تحصیلی می‌شود طبیعی است بعد آموزش‌های مهارت زندگی و
توانمندی دانش‌آموزان در مواجهه با آسیب‌های اجتماعی به محاق برود.
وزیر
آموزش و پرورش گفته است که درمان دانش‌آموزان معتاد به وزارتخانه متبوعش
ربطی ندارد؛ حتی اگر از نظر قانونی و شرح وظایف چنین باشد اینکه وزیر آموزش
و پرورش و تیم مشاوره تربیتی وزارتخانه برنامه‌ای برای آسیب‌های اجتماعی
به صورت عام و به صورت خاص ندارند باید مورد بررسی و انتقاد جدی قرار گیرد.
حذف مشاوران روان‌شناسی از مدارس مقطع متوسطه دوم و سیاست‌های تعدیل،
دانش‌آموزان آسیب‌پذیر را بدون حمایت آموزشی و مشاوره‌ای، در معرض اعتیاد
قرار داده است. دانش‌آموزان در مقطع دوم متوسطه جدی‌ترین گروهی هستند که
باید به منظور موضوع آسیب‌های اجتماعی و اعتیاد، برای آنها برنامه‌های
فرهنگی و آموزشی در نظر گرفت.
بدون‌شک یکی از راه‌های غلبه بر مساله اعتیاد
دانش‌آموزان تدوین برنامه جامع آموزشی و فرهنگی با رویکرد توانمندسازی و
بالا بردن مهارت‌های زندگی دانش‌آموزان است؛ برنامه‌ای که باید وضعیت
ذی‌نفعان اصلی؛ یعنی دانش‌آموزان و والدین در نظر گرفته شود و گروه‌های
مردمی فعال در زمینه مبارزه با اعتیاد و دفاع از حقوق کودکان در آن نقش جدی
داشته باشند. باید درهای مدرسه روی نهادهای مردمی باز شود و آنها بتوانند
در امر آموزش انسانی خلاق ایفای نقش کنند. به جای تکذیب یک مساله و آسیب
اجتماعی باید به پژوهشگران مستقل اجازه داد به آمار واقعی و وضعیت آسیب‌های
اجتماعی در میان دانش‌آموزان از اعتیاد تا خشونت و خودکشی و... دسترسی
آزادانه داشته باشند تا براساس نتایج و آمار واقعی، تصمیم‌گیری و
برنامه‌ریزی درست صورت گیرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر