آدينه ۲۱ آذر ۱٣۹٣ - ۱۲ دسامبر ۲۰۱۴
* جورجو ناپولیتانو رئیس جمهور: اعتصاب عمومی, نشانه تنش بین اتحادیه ها و دولت است.
* سوزانا کوموسّو رهبر CGIL: اشتباه دولت به محروم کردن اولویت های کارگری است.
* کارملو بارباگالو رهبر UIL: ما استعفا نمی دهیم
* جولیانو پولِتّی وزیر کار: ما به میدان گوش می دهیم اما اتحادیه اروپا از تعهدات ما می پرسد!
روز جمعه ۱۲ دسامبر, در ۱۰ منطقه, ۵ استان و ۵۴ شهر, اتحادیه های کارگران ایتالیا, دعوت به اعتصاب عمومی کرد. اتحادیه ها, کشور را به دو منطقه شمال (تورینو) و جنوب (رم) تقسیم نموده اند و رهبرانشان با حضور در تجمعات به ایراد سخنرانی و پیگیری آنچه با حضور میلیونی خود در ۲۵ اکتبر شهر "رم "اعلام داشته بودند پرداختند. امروز هم بنا به اظهار سخنرانان در ۵۴ شهر, مجددا کارگران و زحمتکشان نمایش میلیونی خویش را, تکرار نمودند.
امروز هم مانند روز ۲۵ اکتبر, حضور اعضای سرشناس "حزب دمکرات" و "حزب محیط زیست و آزادی" که, در دولت "متئو رنزی" متحد حزب دمکرات است در شهر رم و... مشاهده شده و از طرف کارگران به گرمی مورد استقبال قرار گرفتند.
در ایتالیا امروز, وضع بقدری فاجعه آمیز شده است که دیگر نمی توان مرزی بین "چپ" و "راست" را در قدرت تشخیص داد. دولت نئولیبرال "متئو رنزی" با حمله به دستاوردهای طبقه کارگر و زحمتکشان, تغییر ماده ۱٨ قانون کار, که از زمان دولت فنی "ماریو مونتی" در دستور قرار گرفت, با فشرده کردن ٣۰ سال تقلیل هزینه های عمومی در یک دوره, عملا سیاست پذیرش آنچه موجود است را پیش می برد. آنچه اتحادیه ها و اعضایشان را وادار به واکنش خیابانی می کند, پافشاری هیئت حاکمه ایتالیا نسبت به رفورمی می باشد که تحمیل همان طرح ریاضت اقتصادی نسخه اتحادیه اروپا و بانک جهانی است. کاهش خدمات اجتماعی, اخراج ها و گسترش فقر نتیجه ی این سیاست است که تنها در یک سال گذشته ۲ میلیون نفر را به نیازمندان حداقل معیشت اضافه کرده است. بنا به آمار "انجمن کشاورزان ایتالیا" ۴ میلیون نفر ایتالیائی به مراکز دریافت غذای روزانه مراجعه می کنند. این مراجعه کنندگان, بازنشسته ها, کارگران اخراجی, افرادی که کودکان خردسال دارند می باشند. سازمان آمار ایتالیا اعلام کرده ۲٨% درصد مردم ایتالیا زیر خط فقر قرار دارند. بنا بر این آمار, ۴ میلیون و ٨۰۰ هزار نفر در زمره افراد فقیر جای گرفته اند که, ۱,۴۰۰,۰۰۰ نفر از آن ها را کودکان تشکیل می دهند.
اعتصاب عمومی امروز در ایتالیا, علیه قانون مشاغل است. کاهش سهم دستمزد رکن اصلی حمله به اتحادیه هاست. اعتصاب عمومی اما نتیجه قدرت تشکل های کارگری در مقابله با دولت است. این بازسازی و همبستگی برای حقوق جدید و مبارزه برای جهانی دیگر است. اعتصاب عمومی, مردم را در مرکز توجه قرار داده و آن ها را به مقابله با محدودیت های زیست محیطی و کار مشترک علیه نابرابری ها, فرا می خواند.
اتحادیه ها می گویند: ما در شرایط دشوار قرار داریم. تغییر سیاست دولت در محل کار, به افزایش اشتغال و رشد اقتصاد کمک نمی کند. شعار انتخاب شده توسط کنفدراسیون "راه بازگشتی نیست" متوجه اختلاف بین دولت و طرح های اتحادیه کارگری در اصلاح عمده قانون مشاغل و سیاست اقتصادی است. اگر دولت تمایل به ادامه اعمال خود دارد, اراده ی اتحادیه ها به سنت سندیکا که همان بسیج عمومی است متکی است. تنها در عرض ٣ ماه ۲۱۷۰۰۰ کارگر از کار اخراج شده اند.
طرح پیشنهادی اتحادیه های کارگری بر اهمیت حضور قوی و گسترده همه ی کارگران تاکید کرد. در این جهت ۱٣۰۰ جلسه در محل کار, ۲۲۰ جزوه در مکان های مختلف و ۱۴۰ طرح توسط بازنشستگان سازمان داده شد.
این به میدان آمدن ها, به چپ متمایل شدن را افزایش خواهد داد. چهره چپ نو را بازسازی می کند. نتیجه این بازسازی, نه در گذشته, بلکه در آینده این اعتصاب خواهد بود. با توجه به وجود فساد اداری, انحطاط, که شیوع عمومی یافته است, مشارکت در اعتصاب عمومی به فصلی جدائی ناپذیر از مبارزه مبدل شده است.
حضور مهاجران و پناهنده ها در بین اعتصابیون, نشان از وجود بحران عمیقی است که ایتالیا با آن درگیر است. افشای مافیای "رم" که با پوشش طرح کئوپراتیو ها از قِبَل پناهنده ها به غارت دست زده اند نشان از انحطاط ویژه سیاست های پناهندگی در ایتالیا است.درآمدی که دولت ایتالیا از بودجه پناهنده ها به دست می آورد, بسیار افزون تر از درآمد طرح کنترل مواد مخدر در این سرزمین است. این درآمد از سوی شورای وزیران اتحادیه ی اروپا جهت کنترل و محصور کردن پناهندگان در خاک ایتالیا اختصاص داده شده است.
۱۱ زخمی در شهر تورینو, شروع یک جنگ پنهان است. جنگی در آینده آشکار خواهد شد.
گزارش از: کاوه بنائی ـــ رم
سایت اخبار روز
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر