بام-کمیته ی هماهنگی برای کمک
به ایجاد تشکل های کارگری ضمن اعلام حمایت از بهنام ابراهیم زاده و دفاع
از خواست های فوری و برحق وی در زندان، خواهان آزادی بدون قید و شرط این
عزیز و تمامی کارگران و زندانیان سیاسی شد.
کارگران! تشکل های کارگری! مردم آزاده و عدالت طلب ایران و جهان!
به گزارش بام،ارگان خبری بنیاد اکبر محمدی
به نقل از کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری،بهنام ابراهیم
زاده، فعال کارگری و فعال حقوق کودک و عضو کمیته پیگیری ایجاد تشکل های
آزاد کارگری، سرانجام پس از فشارها و توهین و تهدید بسیار و ضرب و شتم
فراوان و انتقال چندین و چند باره به سلول های انفرادی و بند محکومین عادی و
خطرناک، بدون وکیل در شعبه 26 دادگاه انقلاب تهران به قضاوت قاضی
احمدزاده، محاکمه و به اتهام واهی و به راستی مضحک ارتباط با سر پل
مجاهدین؟؟!!!! و احمد شهید و اتهامات نخ نمایی چون “اجتماع و تبانی علیه
امنیت کشور” و “تبلیغ علیه نظام” و نگهداری نوعی ورق بازی (پاسور) جمعاً به
تحمل 9 سال و 4 ماه و 15 روز زندان و 450000 تومان جزای نقدی محکوم شده
است.وی در واقع 4 سال و 7 ماه از 5 سال محکومیت زندان خود را در شرایط
بسیار سخت و طاقت فرسای زندان و فشارهای روحی – روانی ناشی از بیماری فرزند
دلبندش که با عفریت جانکاه سرطان دست و پنجه نرم می کند سپری کرده بود که
فرشته ی انصاف و عدالت سرمایه مجدداً به سراغش آمد تا برای زدودن و پاک
کردن گناهان عدیده اش در ارتباط با فعالیت در عرصه ی دفاع از حقوق کارگران و
کودکان کار و خیابان و همچنین دفاع از حقوق انسانی و به رسمیت شناخته شده ی
زندانیان سیاسی، بیش از 9 سال دیگر به دور از خانواده و جامعه و به ویژه
فرزنذ 15 ساله و بیمارش که به شدت نیازمند حضور پدر در کنار خود می باشد،
در زندان بماند تا شاید به تسلیم و رضا در مقابل هر گونه اجحاف و بی حقوقی
نسبت به حقوق زندانیان رضایت دهد. بدین معنی که در مقابل بی حرمتی ها و
توهین و تحقیر زندانیان فقط و فقط راه سکوت و خاموشی را در پیش بگیرد؛ نسبت
به درد و رنج و فقر و سیه روزی کارگران و مردم به جان آمده از ستم و
استثمار سرمایه بی تفاوت باشد؛ کوکان کار و خیابان را با همه ی مصائب و
معضلاتی که خود و خانواده هایشان با آن دست به گریبان هستند به حال خود
بگذارد و دفاع از آزادی های سیاسی و اجتماعی و مدنی را فراموش کند و …
بهنام در تاریخ 22 خرداد 1389 به خاطر فعالیت در عرصه های یاد شده در
تهران دستگیر شد که برای بار اول، و در دادگاه بدوی به 20 سال زندان محکوم
شد که پس از اعتراض ، حکم زندان وی در دادگاه تجدید نظر به 5 سال تقلیل
یافت. وی در طول مدت حبس، به همراه تعداد دیگری از زندانیان، بارها به
شرایط سخت و نامناسب زندان و بی حرمتی ها و برخوردهای توهین آمیزی که نسبت
به زندانیان روا می شد اعتراض کرده و از طریق دست زدن به اعتصاب غذا و دیگر
اشکال اعتراضی، حقوق حقه یک زندانی را به زندان بانان و سرپرستان زندان
گوشزد کرد. وی در تهاجم نیروهای امنیتی و لباس شخصی به بند 350 زندان اوین و
ضرب و شتم زندانیان از ناحیه دست و گردن دچار آسیب دیدگی شد و به همراه
تعداد دیگری از زندانیان، نخست به سلول انفرادی و پس از چندی به زندان
رجایی شهر کرج انتقال یافت. بهنام در اعتراض به این اقدام مسئولین زندان و
در دفاع از حقوق حقه خویش به عنوان یک زندانی، از جمله حق استفاده از مرخصی
برای دیدار با خانواده و فرزند بیمار خویش دست به اعتصاب غذا زد که پس از
گذشت یک ماه به تقاضای اعضای خانواده، دوستان همبند خود، تعدادی از فعالان
کارگری و نیما فرزند خویش به اعتصاب غذا خود پایان داد. اما همچنان به
وضعیت نامناسب و تبعید خود در زندان گوهر دشت معترض بود که سرانجام
زندانبانان در واقع برای انتقام جویی از وی و درهم شکستن روحیه و توان او و
وادار کردنش به تسلیم و رضا در مقابل فشارهای وارده در زندان ، وی را به
بهانه هایی چون “اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور” و “تبلیغ علیه نظام” و
عجیب تر از همه ارتباط با مجاهدین، که وی شدیداً به آن معترض بوده و آن را
تکذیب کرده است، به بیش از 9 سال زندان محکوم کردند.
واقعیت این است که بهنام را به خاطر دفاع از حقوق و منافع کارگران و هم طبقه ای هایش و اعتراض به وضعیت سخت و نامناسب زندان و در این رابطه سرفرود نیاوردن در برابر تقاضا ها و زورگویی های زندانبانان و عوامل سرمایه و همچنین زهرچشم گرفتن از دیگر زندانیان، به حبس و زندان محکوم کرده اند. این اولین بار نیست که کارگران و فعالان کارگری را به خاطر دفاع از حقوق کارگران، به بهانه هایی چون “اجتماع به قصد تبانی” و “اقدام علیه امنیت ملی” و “تبلیغ علیه نظام” و اتهاماتی از این دست به حبس و زندان محکوم می کنند. همین الآن نیز تعدادی از کارگران و فعالین کارگری از جمله شاهرخ زمانی، محمد جراحی، افشین ندیمی، یوسف آبخرابات، واحد سیده، رسول بداقی و … عیناً به همین دلایل و بهانه ها مدتی از عمر و زندگی خود را در زندان سپری کرده و همچنان در حال گذراندن مدت محکومیت خود هستند و کارگران و فعالانی چون رضا شهابی نیز پس از گذراندن چندین سال از محکومیت زندان خود، پس از یک عمل جراحی حساس در مرخصی استعلاجی بسر می برد. این کارگران و فعالان کارگری در واقع دارند تاوان فعالیت ها و مبارزات خود را برای بهبود وضعیت کارگران و بهروزی این طبقه می پردازند. آنان با دفاع از منافع کارگران و زحمتکشان ، حتی در طول مدت زندان نیز این حربه صاحبان سرمایه و عوامل آن ها را خنثی نموده و آن ها را به حربه ای علیه سرمایه تبدیل کرده اند. عوامل سرمایه در واقع با محکوم کردن این کارگران و فعالان کارگری، به زندان های طولانی مدت، در واقع دارند عمقِ کینه و نفرت خود را نسبت به کارگران و مردم به جان آمده از ظلم و ستم سرمایه به نمایش می گذارند.
بهنام به دلایل مختلف از جمله وضعیت نامناسب جسمی و روحی ناشی از اعتصاب غذای طولانی و دوری از خانواده، که هم اکنون شرایط ویژه ای را به لحاظ درگیری با بیماری نیما فرزندش سپری می کنند، هم اکنون در شرایط خیلی مساعدی نیست. این مسئله که در یک چنین شرایط سخت و نگران کننده ای نمی تواند در کنارفرزند دلبندش باشد سخت او را دلگیرکرده و آزار می دهد. هر پدری قطعاً تمایل دارد در چنین شرایط ی در کنار فرزند خود باشد و از او دلجویی و پرستاری کند. شرایط ویژه بهنام فعالیت های ما را برای لغو حکم زندان مجدد وی و آزادیش دو چندان می کند. باید با همه ی توان به یاری او بشتابیم و از هر طریق ممکن به عوامل سرمایه برای آزادی وی از زندان فشار وارد نمائیم. باید از همه ی کارگران، وجدان های آگاه و بیدار جامعه و افکارعمومی سرتاسر جهان بخواهیم که ازهر طریق ممکن برای آزادی وی تلاش کرده و به حامیان سرمایه در این مورد فشار وارد نمایند. بهنام ابراهیم زاده و خانواده اش در شرایط موجود به یاری و پشتیبانی ما و همه ی مردم کارگر و آزاده جهان نیاز دارند. باید به هر طریق ممکن به یاری وی بشتابیم و از دردها و آلام او بکاهیم.
کمیته ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری ضمن اعلام حمایت از بهنام ابراهیم زاده و دفاع از خواست های فوری و برحق وی در زندان، خواهان آزادی بدون قید و شرط این عزیز و تمامی کارگران و زندانیان سیاسی و عقیدتی که تنها به خاطر اعتقادات و باورهای خود در دفاع از کارگران و توده های مردم ستمدیده و استثمار شده در زندان به سر می برند می باشد. کمیته هماهنگی همچنین از همه ی کارگران، تشکل های کارگری و نهادهای مدافع حقوق این طبقه در سرتاسر دنیا می خواهد که در حد توان به دفاع از این فعال کارگری و تمامی کارگران در بند و زندانیان سیاسی بپردازند.
واقعیت این است که بهنام را به خاطر دفاع از حقوق و منافع کارگران و هم طبقه ای هایش و اعتراض به وضعیت سخت و نامناسب زندان و در این رابطه سرفرود نیاوردن در برابر تقاضا ها و زورگویی های زندانبانان و عوامل سرمایه و همچنین زهرچشم گرفتن از دیگر زندانیان، به حبس و زندان محکوم کرده اند. این اولین بار نیست که کارگران و فعالان کارگری را به خاطر دفاع از حقوق کارگران، به بهانه هایی چون “اجتماع به قصد تبانی” و “اقدام علیه امنیت ملی” و “تبلیغ علیه نظام” و اتهاماتی از این دست به حبس و زندان محکوم می کنند. همین الآن نیز تعدادی از کارگران و فعالین کارگری از جمله شاهرخ زمانی، محمد جراحی، افشین ندیمی، یوسف آبخرابات، واحد سیده، رسول بداقی و … عیناً به همین دلایل و بهانه ها مدتی از عمر و زندگی خود را در زندان سپری کرده و همچنان در حال گذراندن مدت محکومیت خود هستند و کارگران و فعالانی چون رضا شهابی نیز پس از گذراندن چندین سال از محکومیت زندان خود، پس از یک عمل جراحی حساس در مرخصی استعلاجی بسر می برد. این کارگران و فعالان کارگری در واقع دارند تاوان فعالیت ها و مبارزات خود را برای بهبود وضعیت کارگران و بهروزی این طبقه می پردازند. آنان با دفاع از منافع کارگران و زحمتکشان ، حتی در طول مدت زندان نیز این حربه صاحبان سرمایه و عوامل آن ها را خنثی نموده و آن ها را به حربه ای علیه سرمایه تبدیل کرده اند. عوامل سرمایه در واقع با محکوم کردن این کارگران و فعالان کارگری، به زندان های طولانی مدت، در واقع دارند عمقِ کینه و نفرت خود را نسبت به کارگران و مردم به جان آمده از ظلم و ستم سرمایه به نمایش می گذارند.
بهنام به دلایل مختلف از جمله وضعیت نامناسب جسمی و روحی ناشی از اعتصاب غذای طولانی و دوری از خانواده، که هم اکنون شرایط ویژه ای را به لحاظ درگیری با بیماری نیما فرزندش سپری می کنند، هم اکنون در شرایط خیلی مساعدی نیست. این مسئله که در یک چنین شرایط سخت و نگران کننده ای نمی تواند در کنارفرزند دلبندش باشد سخت او را دلگیرکرده و آزار می دهد. هر پدری قطعاً تمایل دارد در چنین شرایط ی در کنار فرزند خود باشد و از او دلجویی و پرستاری کند. شرایط ویژه بهنام فعالیت های ما را برای لغو حکم زندان مجدد وی و آزادیش دو چندان می کند. باید با همه ی توان به یاری او بشتابیم و از هر طریق ممکن به عوامل سرمایه برای آزادی وی از زندان فشار وارد نمائیم. باید از همه ی کارگران، وجدان های آگاه و بیدار جامعه و افکارعمومی سرتاسر جهان بخواهیم که ازهر طریق ممکن برای آزادی وی تلاش کرده و به حامیان سرمایه در این مورد فشار وارد نمایند. بهنام ابراهیم زاده و خانواده اش در شرایط موجود به یاری و پشتیبانی ما و همه ی مردم کارگر و آزاده جهان نیاز دارند. باید به هر طریق ممکن به یاری وی بشتابیم و از دردها و آلام او بکاهیم.
کمیته ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری ضمن اعلام حمایت از بهنام ابراهیم زاده و دفاع از خواست های فوری و برحق وی در زندان، خواهان آزادی بدون قید و شرط این عزیز و تمامی کارگران و زندانیان سیاسی و عقیدتی که تنها به خاطر اعتقادات و باورهای خود در دفاع از کارگران و توده های مردم ستمدیده و استثمار شده در زندان به سر می برند می باشد. کمیته هماهنگی همچنین از همه ی کارگران، تشکل های کارگری و نهادهای مدافع حقوق این طبقه در سرتاسر دنیا می خواهد که در حد توان به دفاع از این فعال کارگری و تمامی کارگران در بند و زندانیان سیاسی بپردازند.
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری
03/11/93
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر