کودکان کار کارتن خواب
حاکمیت
رژیم آخوندی و سیاستهای غارتگرانه و ضد‌مردمی آن، علت آسیبهای اجتماعی
گسترده در جامعه ایران است. رشد فقر روز‌افزون، رکود، تورم، نابودی صنعت و
کشاورزی، اعتیاد و تکدی‌گری و غیره تماماً نتایج بلافصل همین سیاست‌ها است.
یکی از کارگزاران رژیم که خبرگزاری حکومتی ایسنا از او به‌عنوان مدیرعامل مؤسسه طلوع بی‌نشانها نام می‌برد، اعتراف کرده است آمار زنان آسیب دیده و کارتن خواب افزایش تصاعدی داشته است. (خبرگزاری ایسنا2بهمن93)
رئیس کمیته اجتماعی شورای شهرتهران در مورد وضعیت کودکان کار در روستای محمود آباد تهران می‌گوید: ”در این جا ما با کودکانی مواجه هستیم که از بسیاری حقوق خود محرومند و وضعیت چهره‌شان بیان‌کننده مشکلات تغذیه و سلامت آنان است. کودکانی که به‌کار گمارده می‌شوند از کمترین حقوق انسانی نظیر برخورداری از هوای سالم و آب سالم محرومند و اگر این فضاها فراهم نمی‌شد از آموزش هم محروم بودند“. (خبرگزاری ایسنا13 دی 93)
این کارگزار رژیم به بی‌اعتنایی دولتهای ضد‌مردمی نسبت به مسایل کودکان و به‌ویژه کودکان کار اعتراف می‌کند و می‌گوید ”در تدوین حقوق شهروندی اشاره‌یی جدی به کودکان نشده است، همچنین در برنامه پنجم توسعه نیز کودکان جایگاه با اهمیتی نداشتند که این نشان می‌دهد موضوع کودکان چندان برای سیاستگذاران ما با اهمیت نبوده‌اند“
رسانه‌های رژیم کودکانی را که ناچارند در کارگاههای زیرزمینی کارهای طاقت‌فرسایی انجام دهند ”کوخ نشینان پنهان مانده از چشم“ می‌نامند
حاشیه نشینی و رشد آن تحت حاکمیت آخوندها یکی دیگر از آسیبهای جدی اجتماعی است که چهره کریه خودش را در اطراف کلان شهرها گسترده است
روزنامه شهروند 11دی 93 ضمن انتشار «آمارهای تازه از بحران حاشیه‌نشینی در ایران» گزارش داد که شش سال پیش جمعیت حاشیه‌نشینها ۹ میلیون نفر بود، اما حالا به ۱۱ میلیون نفر رسیده است که «ساکنان این مناطق حاشیه شهرها از تأسیسات و خدمات شهری مناسب بی‌بهره‌اند».
به گزارش خبرگزاری نیروی تروریستی قدس (تسنیم) نریمان مصطفایی مدیرکل دفتر دبیرخانه ستاد ملی بازآفرینی شهری وزارت راه و شهرسازی، 2بهمن 93 در جلسه سکونت‌گاههای غیررسمی شهرستان دورود گفت ”: 20 میلیون نفر در کشور در بافتهای فرسوده و سکونت‌گاههای غیررسمی زندگی می‌کنند که بخش اعظمی از ساکنان شهرها را شامل می‌شود“.
رشد گسترده آسیبهای اجتماعی هم‌اکنون به یک معضل امنیتی برای نظام تبدیل شده است. معضلی که وزیر کشور رژیم در مردادماه گذشته نسبت به آن هشدار داد و گفت: ”بنده به‌عنوان وزیرکشور و رئیس شورای امنیت می‌گویم که سه عنصر تنش‌زا، بیکاری، حاشیه‌نشینی و بحران آب است“ (خبرگزاری تسنیم 26مرداد 93)
آسیب دیدگی در نظام آخوندی منحصر به موارد ذکر شده نیست بلکه تمامیت جامعه به آسیب زدگی دچار شده است تاجایی که کارگزاران رژیم نیز به این امراعتراف می‌کند. مصطفی معین وزیر اسبق علوم رژیم در این رابطه می‌گوید: ”متأسفانه امروز جامعه به‌شدت آسیب‌پذیر است“
این کارگزار رژیم در ادامه اظهاراتش اضافه می‌کند: ”من از سال 82 تا امروز در نهادی که در آن به بررسی آسیبهای اجتماعی پرداخته می‌شود وضعیت جامعه را بررسی می‌کردم. در این نهاد در بررسی شاخصهای آسیب‌پذیری جامعه به موردی از جمله نرخ بالای بیکاری، درصد بالای فقر، خالی شدن روستاها و افزایش حاشیه نشینی شهری، نرخ بالای جرم، جنایت خشونت، نسبت بالای وابستگی اقتصادی کشور به نفت پس از پنج سال، بالارفتن نرخ بی‌سوادی و تحصیلی رسیدیم“. (خبرگزاری ایسنا16آذر93)
واقعیت این است که تا زمانی که زیر ساختهای سیاسی و اقتصادی (سرکوب و فقر) ترمیم نشود آسیبهای اجتماعی که معلول بلافاصل این زیر ساختها در نظام آخوندی است، نه تنها کم نمی‌شود بلکه دائماً رو به افزایش است و بدون تردید در ادامه خود به خیزشهای گسترده‌تر مردمی که بزرگترین آسیبی است که رژیم با آن روبه‌روست تبدیل خواهد شد.
یکی از کارگزاران رژیم که خبرگزاری حکومتی ایسنا از او به‌عنوان مدیرعامل مؤسسه طلوع بی‌نشانها نام می‌برد، اعتراف کرده است آمار زنان آسیب دیده و کارتن خواب افزایش تصاعدی داشته است. (خبرگزاری ایسنا2بهمن93)
رئیس کمیته اجتماعی شورای شهرتهران در مورد وضعیت کودکان کار در روستای محمود آباد تهران می‌گوید: ”در این جا ما با کودکانی مواجه هستیم که از بسیاری حقوق خود محرومند و وضعیت چهره‌شان بیان‌کننده مشکلات تغذیه و سلامت آنان است. کودکانی که به‌کار گمارده می‌شوند از کمترین حقوق انسانی نظیر برخورداری از هوای سالم و آب سالم محرومند و اگر این فضاها فراهم نمی‌شد از آموزش هم محروم بودند“. (خبرگزاری ایسنا13 دی 93)
این کارگزار رژیم به بی‌اعتنایی دولتهای ضد‌مردمی نسبت به مسایل کودکان و به‌ویژه کودکان کار اعتراف می‌کند و می‌گوید ”در تدوین حقوق شهروندی اشاره‌یی جدی به کودکان نشده است، همچنین در برنامه پنجم توسعه نیز کودکان جایگاه با اهمیتی نداشتند که این نشان می‌دهد موضوع کودکان چندان برای سیاستگذاران ما با اهمیت نبوده‌اند“
رسانه‌های رژیم کودکانی را که ناچارند در کارگاههای زیرزمینی کارهای طاقت‌فرسایی انجام دهند ”کوخ نشینان پنهان مانده از چشم“ می‌نامند
حاشیه نشینی و رشد آن تحت حاکمیت آخوندها یکی دیگر از آسیبهای جدی اجتماعی است که چهره کریه خودش را در اطراف کلان شهرها گسترده است
روزنامه شهروند 11دی 93 ضمن انتشار «آمارهای تازه از بحران حاشیه‌نشینی در ایران» گزارش داد که شش سال پیش جمعیت حاشیه‌نشینها ۹ میلیون نفر بود، اما حالا به ۱۱ میلیون نفر رسیده است که «ساکنان این مناطق حاشیه شهرها از تأسیسات و خدمات شهری مناسب بی‌بهره‌اند».
به گزارش خبرگزاری نیروی تروریستی قدس (تسنیم) نریمان مصطفایی مدیرکل دفتر دبیرخانه ستاد ملی بازآفرینی شهری وزارت راه و شهرسازی، 2بهمن 93 در جلسه سکونت‌گاههای غیررسمی شهرستان دورود گفت ”: 20 میلیون نفر در کشور در بافتهای فرسوده و سکونت‌گاههای غیررسمی زندگی می‌کنند که بخش اعظمی از ساکنان شهرها را شامل می‌شود“.
رشد گسترده آسیبهای اجتماعی هم‌اکنون به یک معضل امنیتی برای نظام تبدیل شده است. معضلی که وزیر کشور رژیم در مردادماه گذشته نسبت به آن هشدار داد و گفت: ”بنده به‌عنوان وزیرکشور و رئیس شورای امنیت می‌گویم که سه عنصر تنش‌زا، بیکاری، حاشیه‌نشینی و بحران آب است“ (خبرگزاری تسنیم 26مرداد 93)
آسیب دیدگی در نظام آخوندی منحصر به موارد ذکر شده نیست بلکه تمامیت جامعه به آسیب زدگی دچار شده است تاجایی که کارگزاران رژیم نیز به این امراعتراف می‌کند. مصطفی معین وزیر اسبق علوم رژیم در این رابطه می‌گوید: ”متأسفانه امروز جامعه به‌شدت آسیب‌پذیر است“
این کارگزار رژیم در ادامه اظهاراتش اضافه می‌کند: ”من از سال 82 تا امروز در نهادی که در آن به بررسی آسیبهای اجتماعی پرداخته می‌شود وضعیت جامعه را بررسی می‌کردم. در این نهاد در بررسی شاخصهای آسیب‌پذیری جامعه به موردی از جمله نرخ بالای بیکاری، درصد بالای فقر، خالی شدن روستاها و افزایش حاشیه نشینی شهری، نرخ بالای جرم، جنایت خشونت، نسبت بالای وابستگی اقتصادی کشور به نفت پس از پنج سال، بالارفتن نرخ بی‌سوادی و تحصیلی رسیدیم“. (خبرگزاری ایسنا16آذر93)
واقعیت این است که تا زمانی که زیر ساختهای سیاسی و اقتصادی (سرکوب و فقر) ترمیم نشود آسیبهای اجتماعی که معلول بلافاصل این زیر ساختها در نظام آخوندی است، نه تنها کم نمی‌شود بلکه دائماً رو به افزایش است و بدون تردید در ادامه خود به خیزشهای گسترده‌تر مردمی که بزرگترین آسیبی است که رژیم با آن روبه‌روست تبدیل خواهد شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر