۲۵ می ۲۰۱۶
به سازمانهای سندیکایی فرانسه س اف د ، ث ژ ت ،اف اس او ، همبستگی سود سولیدر ، او ان اس ا
با گرمترین درود های رفیقانه
نامه همبستگی و مالامال از احساس مسئولیت انسانی و طبقاتی شما را در حالی که اخبار هشتمین روز مبارزه ی سخت و حیاتی کارگران فرانسه را در مقابله با اعمال تغییرات ضدکارگری در قانون کار دنبال میکردم دریافت نمودم.
دوستان و یاران
آیا میدانید که ما کارگران ایران بدلیل محرومیت از بدیهی ترین و ابتدایی ترین حقوق صنفی و اجتماعی خود و سرکوب شدید، حتی یک بار و برای دقایقی نیز نمیتوانیم همچون شما دست به اعتراضات و اعتصابات سراسری و خیابانی بزنیم؟ و آیا میدانید که تغییرات ضد کارگری که هم اکنون دولت فرانسه در صدد اعمال آنها در قانون کار است از ۲۷ سال پیش در قانون کار ایران اعمال شده است و بر این بستر هم اکنون قریب به صد در صد کارگران ایران با قراردادهای موقت سه ماهه ، یکماهه و سفید امضا با مزد روزانه ی معادل ٨۰۰ گرم گوشت و کمتر از آن مجبور به کار هستند و تحت چنین شرایط برده واری برای بقا خود ناچار به کار روزانه ی تا ۱٨ ساعت میباشند و کار روزانه ۱۲ ساعته به روال معمول ساعت کار در ایران تبدیل شده است؟
حتما میدانید که در ایران افرادی چون من و یارانم وقتی با مسالمت آمیزترین شکلی همچون جمع آوری چهل هزار امضا به شرایط فوق اعتراض میکنیم و خواهان افزایش مزد میشویم و وقتی بر اساس اسناد مجلس ملی کشور مبنی بر غارت یک میلیارد دلاری از صندوق سازمان تامین اجتماعی ( متعلق به کارگران ) به عنوان نماینده آنها دست به شکایت میزنیم با اتهامات سنگین امنیتی مواجه و به شش سال زندان محکوم میشویم و وقتی کارگرانی با هدف دریافت ماهها حقوق عقب افتاده و مسائلی از این دست ، اقدام به اعتراضی کوچک آنهم نه در خیابان بلکه در محیط کارشان میکنند توسط دادگاهها احضار ، تهدید ، و با اتهامات امنیتی مورد بازداشت و محکومیت قرار میگیرند.
و حتما میدانید که تجمع ، اعتصاب ، راهپیمایی و ایجاد تشکلهای صنفی به عنوان حقوق بنیادین کارگران و معلمان در ایران به خشن ترین و گسترده ترین شکلی پایمال و نماینده ها و فعالین آنها به زندانهای طویل المدت از ۵ تا ۱۴ سال محکوم میشوند و آیا میدانید ....و....
رفقا
طبقه ی کارگر فرانسه از همان اوان پیدایش خود تا کمون پاریس و تا به همین امروز مبارزه ای سخت ، طاقت فرسا و پر فراز و نشیب را برای رسیدن به حداقلهایی از حقوق انسانی طی و هزینه های بسیار سنگینی را در این راه متحمل شده است و هیچگاه بدلیل وجود این هزینه ها از حرکت و مبارزه باز نیاستاده است. برای ما نیز در ایران به عنوان یک طبقه جوان و عظیم اجتماعی ، وضعیت به همین منوال است و خواهد بود و ما ناچاریم برای دست یابی به مطالبات انسانی مان با تحمل هزینه های سنگین مبارزه ی خود را به پیش بریم. اعتصاب غذای من در این چهار چوب است . من و دوست و هم بندی عزیزم اسماعیل عبدی در اعتراض به ممنوعیت ایجاد تشکلهای مستقل صنفی کارگران و معلمان ، ممنوعیت برگزاری مستقلانه و آزادنه مراسم روز جهانی کارگر و معلم ، تحمیل دستمزدهای زیر خط فقر ، عدم شفافیت و عمل موثر سازمان جهانی کار ILO در قبال نقض فاحش حقوق بنیادین کارگران و معلمان ایران و با خواست پایان دادن به امنیتی کردن اعتراضات صنفی کارگران و معلمان و برداشته شدن اتهامات امنیتی از پرونده های مفتوح کارگران و معلمان معترض و پرونده های فعالین صنفی زندانی منجمله خودمان از روز دهم اردیبهشت ماه دست به اعتصاب غذا زدیم.
من نامه همبستگی شما را بسیار ارج می گذارم ، دست همه ی شما را صمیمانه می فشارم و در حالی که بیست و پنجمین روز اعتصاب غذایم را پشت سر میگذارم همبستگی خود را با مبارزات کارگران فرانسه در مقابله با اعمال تغییرات ضد کارگری در قانون کار اعلام میدارم و با تاکید بر گسترش و تعمیق همبستگی بین اللملی طبقه کارگر ، از شما انتظار دارم در اجلاس پیش روی سازمان جهانی کار ILO صدای اعتراض ما کارگران ایران باشید.
با همبستگی کارگری
جعفر عظیم زاده – بند ٨ زندان اوین – سوم خرداد ماه ۱٣۹۵
منبع: اتحادیه ی آزاد کارگران ایران
با گرمترین درود های رفیقانه
نامه همبستگی و مالامال از احساس مسئولیت انسانی و طبقاتی شما را در حالی که اخبار هشتمین روز مبارزه ی سخت و حیاتی کارگران فرانسه را در مقابله با اعمال تغییرات ضدکارگری در قانون کار دنبال میکردم دریافت نمودم.
دوستان و یاران
آیا میدانید که ما کارگران ایران بدلیل محرومیت از بدیهی ترین و ابتدایی ترین حقوق صنفی و اجتماعی خود و سرکوب شدید، حتی یک بار و برای دقایقی نیز نمیتوانیم همچون شما دست به اعتراضات و اعتصابات سراسری و خیابانی بزنیم؟ و آیا میدانید که تغییرات ضد کارگری که هم اکنون دولت فرانسه در صدد اعمال آنها در قانون کار است از ۲۷ سال پیش در قانون کار ایران اعمال شده است و بر این بستر هم اکنون قریب به صد در صد کارگران ایران با قراردادهای موقت سه ماهه ، یکماهه و سفید امضا با مزد روزانه ی معادل ٨۰۰ گرم گوشت و کمتر از آن مجبور به کار هستند و تحت چنین شرایط برده واری برای بقا خود ناچار به کار روزانه ی تا ۱٨ ساعت میباشند و کار روزانه ۱۲ ساعته به روال معمول ساعت کار در ایران تبدیل شده است؟
حتما میدانید که در ایران افرادی چون من و یارانم وقتی با مسالمت آمیزترین شکلی همچون جمع آوری چهل هزار امضا به شرایط فوق اعتراض میکنیم و خواهان افزایش مزد میشویم و وقتی بر اساس اسناد مجلس ملی کشور مبنی بر غارت یک میلیارد دلاری از صندوق سازمان تامین اجتماعی ( متعلق به کارگران ) به عنوان نماینده آنها دست به شکایت میزنیم با اتهامات سنگین امنیتی مواجه و به شش سال زندان محکوم میشویم و وقتی کارگرانی با هدف دریافت ماهها حقوق عقب افتاده و مسائلی از این دست ، اقدام به اعتراضی کوچک آنهم نه در خیابان بلکه در محیط کارشان میکنند توسط دادگاهها احضار ، تهدید ، و با اتهامات امنیتی مورد بازداشت و محکومیت قرار میگیرند.
و حتما میدانید که تجمع ، اعتصاب ، راهپیمایی و ایجاد تشکلهای صنفی به عنوان حقوق بنیادین کارگران و معلمان در ایران به خشن ترین و گسترده ترین شکلی پایمال و نماینده ها و فعالین آنها به زندانهای طویل المدت از ۵ تا ۱۴ سال محکوم میشوند و آیا میدانید ....و....
رفقا
طبقه ی کارگر فرانسه از همان اوان پیدایش خود تا کمون پاریس و تا به همین امروز مبارزه ای سخت ، طاقت فرسا و پر فراز و نشیب را برای رسیدن به حداقلهایی از حقوق انسانی طی و هزینه های بسیار سنگینی را در این راه متحمل شده است و هیچگاه بدلیل وجود این هزینه ها از حرکت و مبارزه باز نیاستاده است. برای ما نیز در ایران به عنوان یک طبقه جوان و عظیم اجتماعی ، وضعیت به همین منوال است و خواهد بود و ما ناچاریم برای دست یابی به مطالبات انسانی مان با تحمل هزینه های سنگین مبارزه ی خود را به پیش بریم. اعتصاب غذای من در این چهار چوب است . من و دوست و هم بندی عزیزم اسماعیل عبدی در اعتراض به ممنوعیت ایجاد تشکلهای مستقل صنفی کارگران و معلمان ، ممنوعیت برگزاری مستقلانه و آزادنه مراسم روز جهانی کارگر و معلم ، تحمیل دستمزدهای زیر خط فقر ، عدم شفافیت و عمل موثر سازمان جهانی کار ILO در قبال نقض فاحش حقوق بنیادین کارگران و معلمان ایران و با خواست پایان دادن به امنیتی کردن اعتراضات صنفی کارگران و معلمان و برداشته شدن اتهامات امنیتی از پرونده های مفتوح کارگران و معلمان معترض و پرونده های فعالین صنفی زندانی منجمله خودمان از روز دهم اردیبهشت ماه دست به اعتصاب غذا زدیم.
من نامه همبستگی شما را بسیار ارج می گذارم ، دست همه ی شما را صمیمانه می فشارم و در حالی که بیست و پنجمین روز اعتصاب غذایم را پشت سر میگذارم همبستگی خود را با مبارزات کارگران فرانسه در مقابله با اعمال تغییرات ضد کارگری در قانون کار اعلام میدارم و با تاکید بر گسترش و تعمیق همبستگی بین اللملی طبقه کارگر ، از شما انتظار دارم در اجلاس پیش روی سازمان جهانی کار ILO صدای اعتراض ما کارگران ایران باشید.
با همبستگی کارگری
جعفر عظیم زاده – بند ٨ زندان اوین – سوم خرداد ماه ۱٣۹۵
منبع: اتحادیه ی آزاد کارگران ایران
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر