۰۵ آبان ۱۳۹۵
یک مقام دادستانی تهران به دادخواهی مریم اکبری منفرد،
زندانی سیاسی‌ای که از اعدام برادر و خواهرش در سال ۶۷ شکایت کرده است
واکنش نشان داده و گفته است که او چه چیزی را می‌خواهد بداند: «آن‌ها که
خواهر و برادراش را اعدام کرده‌اند حالا یا مرده‌اند یا پیرشده‌اند و خواهر
و برادرش هم احتمالا در خاوران دفن شده‌اند.»
به گزارش سازمان عدالت برای ایران اشاره این مقام دادستانی تهران به دفن
احتمالی خواهر و برادر مریم اکبری منفرد در گورستان خاوران در حالی صورت
می‌گیرد که گزارش شاهدان عینی حاکی از ریختن پیکر اعدام‌شدگان در گورهای
جمعی در این مکان، به طور مخفیانه و بدون رعایت تشریفات کفن و دفن است.
گورستان خاوران در جنوب شرقی تهران و مجاور گورستان بهاییان است که
علاوه بر قبرهای بی‌نام و نشان اعدام‌شدگان عضو یا هوادار سازمان‌های چپ و
بهایی در دهه ۶۰، چندین گور جمعی از سال ۶۷ هم در آن وجود دارد.
این مقام دادستانی که نام او ذکر نشده است درباره قطع ملاقات‌های مریم
اکبری منفرد با همسر و فرزندانش هم گفته است که این دستور از «بالا» صادر
شده است.
به گفته این مقام دادستانی تهران که با خانواده اکبری منفرد صحبت کرده
است، طرح چنین شکواییه‌هایی بی‌نتیجه است و هیچ فایده‌ای ندارد و تنها
می‌تواند وضعیت این زندانی سیاسی را در زندان سخت‌تر کند و مانع مرخصی یا
آزادی او شود.
مریم اکبری منفرد، زندانی سیاسی، در تاریخ ۲۴ مهر ماه شکواییه‌ای را
تنظیم کرده و به مقام‌های زندان تحویل داده است که در آن خواهان تحقیق
درباره جزییات اعدام خواهر و برادر خود، رقیه اکبری منفرد و عبدالرضا اکبری
منفرد در سال ۱۳۶۷، از جمله مشخص شدن مسئولان آن شده است. او همچنین با
توجه به اینکه نشانی محل دفن آن‌ها هیچ‌گاه به خانواده اعلام نشده است،
خواستار روشن شدن چگونگی اعدام و محل دفن آن‌ها نیز شده است. این شکایت
رسمی در دادسرای تهران به ثبت رسیده است.
اکبری منفرد همچنین در نامه‌ای سرگشاده خانواده‌های قربانیان اعدام‌های
دهه ۶۰ را فراخوانده تا علیه کسانی که بستگانشان را کشته‌اند، دادخواهی
کنند: دادخواهی از زندان: نامه سرگشاده و شکواییه مریم اکبری منفرد
در بخشی از این شکواییه آمده است: «برادر کوچک‌ترم عبدالرضا اکبری منفرد
در سن ۱۷ سالگی در سال ۵۹ به دلیل اینکه نشریه مجاهد پخش می‌کرد دستگیر و
به سه سال حبس محکوم شده بود اما با وجود اینکه سال‌ها بود مدت حبس خود را
گذرانده بود مقام‌های قضایی از آزادی او خودداری کرده بودند و در سال ۶۷
اعدام شد. در مراسم شب هفت برادر دیگرم علیرضا اکبری منفرد که در ۲۸ شهریور
سال ۶۰ به اتهام هواداری از مجاهدین اعدام شده بود، ماموران امنیتی به
برگزارکنندگان مراسم حمله کردند و حضار از جمله مادر و خواهرم رقیه اکبری
منفرد را نیز دستگیر کردند. خواهر اینجانب که مادر یک دختر خردسال بود به
هشت سال زندان محکوم شد و در سال ۶۷ در حالی که فقط یک سال تا پایان اتمام
مدت محکومیتش باقی مانده بود، اعدام شد.»
مریم اکبری منفرد در این شکواییه با طرح چندین استدلال حقوقی که مستند
به مذاکرات جلسه ۲۴ مرداد ۶۷ حسینعلی منتظری، قائم مقام وقت رهبر ایران و
مصطفی پورمحمدی، حسینعلی نیری، مرتضی اشراقی و ابراهیم رییسی است و فایل
صوتی آن به تازگی منتشر شده است، اعدام زندانیان سیاسی از جمله خواهر و
برادر خود در سال ۶۷ را خلاف قوانین جاری، موازین شرعی و تعهدات بین‌المللی
جمهوری اسلامی دانسته است.
این اولین بار است که یک شکواییه رسمی از سوی خانواده‌های اعدام‌شدگان
سال ۶۷ تسلیم قوه قضاییه جمهوری اسلامی شده و به شکل علنی منتشر می‌شود.
علاوه بر رقیه و عبدالرضا، دو برادر دیگر مریم اکبری منفرد هم به اتهام هواداری از سازمان مجاهدین در دهه ۶۰ اعدام شده‌اند.
مادر آن‌ها، گرجی بشیری‌پور که خود به همراه دخترش رقیه در مراسم ختم
پسرش بازداشت شده بود، بر اثر فشارهای روحی ناشی از این صدمات، در دهه
چهارم زندگی درگذشت.
مریم اکبری منفرد اما در دی ماه سال ۸۸ و پس از حوادث عاشورای سال ۸۸
بازداشت و در خرداد سال ۸۹ در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست
قاضی ابوالقاسم صلواتی به ۱۵ سال حبس تعزیری محکوم شد. اتهام این زندانی
سیاسی محاربه از طریق عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران است. این اتهام
بارها از طرف او رد شده است.
او پیشتر در نامه‌ای به احمد شهید، گزارشگر ویژه پیشین سازمان ملل در
امور حقوق بشر ایران، از قول قاضی صلواتی نوشته بود که خطاب به او گفته
است: «تو جور خواهر و برادرهایت را می‌کشی.»
مریم اکبری منفرد در حال حاضر بر اساس قانون آیین دادرسی جدید باید با
تجمیع مجازات‌ها از زندان آزاد شود اما درخواست اعاده دادرسی او برای اعمال
قانون جدید ماه‌هاست در دیوان عالی کشور تحت بررسی‌ست. در این هشت سال که
او در زندان است حتی برای عمل جراحی دخترش هم به او مرخصی نداده‌اند.
حسن جعفری، همسر این زندانی سیاسی پیشتر گفته بود که سال ۹۱ و برای یک
بار با مرخصی همسرش موافقت شده و حتی یک میلیارد و ۱۵۰میلیون تومان وثیقه
تهیه و تحویل داده‌اند، اما در لحظه آخر و هنگامی که فرزندان این زندانی
سیاسی منتظر آمدنش به خانه بوده‌اند، به آن‌ها گفته شده که مرخصی منتفی شده
و از وزیر اطلاعات نامه آمده که این خانم نباید مرخصی برود.
با وجود این سندهای تحویل داده شده به عنوان وثیقه هم به مدت نزدیک دو
سال در توقیف بوده‌اند و تلاش‌های دوباره خانواده برای گرفتن مرخصی
بی‌نتیجه مانده و تا‌کنون با اعطای مرخصی به این زندانی سیاسی موافقت نشده
است.
رادیوزمانه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر