منابع خبری حقوق بشر در ایران روز شنبه 23 دسامبر اعلام کردند که احمد دبات زندانی سیاسی در یزد بر اثر شرایط بد زندان و شکنجه های روحی بینایی خود را از دست داده است.
مقامات قضایی ایران شمار زیادی از زندانیان سیاسی عرب را به شهرهای دو از استان خوزستان تبعید می‌کنند تا شرایط ملاقات با خانوادهایشان امکان پذیر نباشد. برخی از این زندانیان در كرج ،اردبيل و كرمان و زندان‌هاى ديگر به شهرهای دورست تبعید شده‌اند و از اخبار وضعیت آنها اطلاعی در دست نیست. یکی از این زندانیان سیاسی تبعیدی احمد دبات است. اين زندانى سیاسی تبعیدی در زندان یزد در معرض نابینایی است.
احمد دبات پس از شکنجه و فشارهای متعدد در دوران بازجویی در بازداشگاه اطلاعات و دوران حبس خود در زندان‌های دزفول و یزد هم دچار مشکلات جدی چشم شده به طوری که درصد بالایی از بینایی خود را از دست داده و در معرض کوری است.
خانواده این زندانی سیاسی پس از پیگیری و مراجعات فراوان موفق شدند مسئولین زندان را مجبور کنند که وی را تحت حفاظت مامورین زندان نزد پزشک ببرند. در این معاینات مشخص شد که او در اثر فشارهای زندان در معرض نابینایی است.
احمد دبات فرزند علیوی، از ساکنان شهر شوش؛ متاهل دارای یک فرزند دختر به نام رغد است. این زندانی سیاسی دانشجوی اخراجی رشته عربی در دانشگاه پیام نور دزفول بود. وی در سال1388 با فشار وزارت اطلاعات از دانشگاه اخراج شد.
احمد دبات در سال 1390 توسط اطلاعات شهر شوش بازداشت شد و در مدت بازداشت چند ماهه اش به شدت شکنجه شد. در اثر شکنجه بدن وی از چند ناحیه دچار سوختگی شدید شده وتعدادی از دندانهایش شکست. بر اساس گزارش منتشر شده ای ناخنهای انگشتان وی در بازداشتگاه اطلاعات کشیده شد. وی تحت شکنجه مجبور به اعتراف تلویزیونی در پرس تی وی شد.
او متهم به عضویت در سازمان آزادیبخش الأحواز؛ اقدام علیه امنیت کشور و ارتباط با سازمانهای خارج از کشور بود. احمد دبات از سوی شعبه اول دادگاه انقلاب قنیطره (دزفول) به ریاست قاضی معروف به “اندی” به 22 سال حبس و تبعید به زندان یزد محکوم شد.
این زندانی سیاس چندين سال است که در زندان دزفول و یزد محبوس بوده و به دلیل شکنجه ها و فشارهایی که متحمل شده به نوعی بيمارى عصبی بی مورد مبتلا شده است. او اغلب اوقات در حالت ترس و احساس ناامنی بسر می برد. او هم اکنون علاوه بر بیماریهای روحی؛ در معرض نابینایی قرار دارد.