24.6.2017
چند بار و چند روز کارگران نیشکر هفت تپه در سال های اخیر دست به
اعتصاب زده اند؟ تعداد این اعتصاب ها بسیار است و ناشی از وضعیت دشوار
کارگران از یکسو و عزم و اراده ای که آن ها برای تغیییر این وضعیت و کسب
حقوق خود دارند از سوی دیگر. سندیکای کارگران هفت تپه که از جمله معدود
سندیکاهای مستقل در ایران است، در تداوم مبارزات کارگران نقش ایفا کرده
است. هفت تپه دوباره در اعتصاب است. نامه ی سرگشاده ی جمعی از کارگران این
شرکت در زیر می خوانید:
در سالهای اخیر بحث اجرای متم اصل ۴۴ قانون اساسی، ورد زبان همه سیاستمداران و اقتصاددانان ایران بوده است. گویی اجرای این اصل تنها راه نجات اقتصاد ایران از گردنه نابودیست. اما اجرای تاکنونی آن، بهمراه نتایج حاصله، جای هیچ شکی برای عموم کارگران باقی نگذاشته است که این اصل، خانه خراب کن معیشت و آجر کردن نان کارگران است. حالا هی آقای روحانی مرتب تکرار کند که این اصل در گذشته درست اجرا نشده است و کار ما درست است، پیدا کنید پرتقال فروش را.
کارگران کجای ایران از موهبات این اصل برخوردار شده اند؟چه ثمری بجز ورشکستگی کارخانجات واخراج فله ای کارگران، بهمراه داشته است؟ البته ناگفته پیداست که کارفرماها وسرمایه داران منتفعین واقعی این سیاست بوده اند. اما در هفت تپه اوضاع ما کارگران در وخامت شدیدی بسر می برد. تاخیرهای مکرر حقوقی، عدم پرداخت سهم بیمه کارفرما موجب شده است که دفترچه های بیمه تامین اجتماعی کارگران بی اعتبار باشند. استخدام کارگر به روش قرارداد سفید امضا که ستم دیگریست که در حق کارگران هفت تپه شده است واداشتن کارگران به جاسوسی از همدیگر، نصب دوربین های متعدد، بهمراه پهپاد در محیط کارخانه بجهت رصد وشناسایی حرکتهای اعتراضی کارگران، از برکات خصوصی سازی و اصل ۴۴ برای ما کارگران بوده است. از سوی دیگر بدهکاری گسترده کارفرما به تامین اجتماعی موجب شده است که بیش از ٣۴۰تن از کارگران، از قبل از عید نوروز در برزخ جانکاهی قرار بگیرند چرا که کارفرما سهم ۴درصدی خود به تامین اجتماعی را پرداخت نمی کند تا این کارگران با وجود ترک کار بازنشسته شوند بعبارت ساده تر نه بازنشسته هستند ونه کارگر؛ از اینجا رانده و از اون جا مانده آنهم بدون هیچگونه حقوقی.
همه اینها نمونه های کوچکی هستند از بدبختیهای ما کارگران در هفت تپه. تازه این همه مصیبت نیست بطور مثال در هفته گذشته در اعتراض به عدم پرداخت سه ماه حقوق و دستمزد، کارگران چاره ای بجز اعتصاب و اعتراض نداشتند اما کارفرما در اقدامی تلافی جویانه و غیر انسانی، بیش از ٣۰ تن از کارگران را اخراج و یا معلق نمود. یعنی حق خواهی شما با مشت جواب داده می شود ما نمی دانیم که ایا دولت ازین اقدامات غیرقانونی و غیر انسانی که از سوی مالکان جدید شرکت صورت می گیرد، خبر دارد یا نه؟ اما این وضعیت همیشگی کارگران در دوسال اخیر و بعد از واگذاری به بخش خصوصی بوده است. بطور قاطع میتوان گفت که برای پرداخت حقوق و دستمزد در هر ماهی، کارگران چاره ای جز اعتراض و اعتصاب نداشته اند. این واکنش کارگران در مقابل قانون گریزی، بی خیالی و بی اخلاقی کارفرما صورت گرفته است که بهیچ عنوان داوطلبانه نبوده است. این کارفرما بوده است که موجب پدید آمدن مسائل امنیتی شده است و نه کارگران.
آقای روحانی، توسعه سیاسی و حقوق شهروندی پیش کش، ما گرسنه ایم. ما ناامید و بی دفاعیم. احساس ناامنی شغلی و معیشتی بدترین اتفاقیست که برای یک انسان می افتد. با وجودیکه هر گونه تلاشی در جهت تشکل یابی کارگران (سندیکا) با مانع بلند زندان و اخراج روبروست. دست های ما بسته است و گرگی در روبرو، که قصد نابودی ما را دارد. بقول سعدی که می فرماید: در شهرما سنگها را بسته اند و سگ ها را باز.
ما کارگران، خواستار بازگشت شرکت نیشکر هفت تپه به مجموعه دولت هستیم. مالکین جدید نیامده اند تا ما نانی به کف آریم بلکه قصدشان آجر کردن این نان است. و ما چاره ای بجز دفاع از هستی وکیان خود نداریم. این دفاع، دفاع از زندگی، حیثیت و انسانیت ماست. ما خواسته ای بجز حق و حقوق کارگری خویش نداریم.
هفت تپه را دریابید
جمعی از کارگران و پرسنل شرکت نیشکر هفت تپه
تیرماه ۱٣۹۶
در سالهای اخیر بحث اجرای متم اصل ۴۴ قانون اساسی، ورد زبان همه سیاستمداران و اقتصاددانان ایران بوده است. گویی اجرای این اصل تنها راه نجات اقتصاد ایران از گردنه نابودیست. اما اجرای تاکنونی آن، بهمراه نتایج حاصله، جای هیچ شکی برای عموم کارگران باقی نگذاشته است که این اصل، خانه خراب کن معیشت و آجر کردن نان کارگران است. حالا هی آقای روحانی مرتب تکرار کند که این اصل در گذشته درست اجرا نشده است و کار ما درست است، پیدا کنید پرتقال فروش را.
کارگران کجای ایران از موهبات این اصل برخوردار شده اند؟چه ثمری بجز ورشکستگی کارخانجات واخراج فله ای کارگران، بهمراه داشته است؟ البته ناگفته پیداست که کارفرماها وسرمایه داران منتفعین واقعی این سیاست بوده اند. اما در هفت تپه اوضاع ما کارگران در وخامت شدیدی بسر می برد. تاخیرهای مکرر حقوقی، عدم پرداخت سهم بیمه کارفرما موجب شده است که دفترچه های بیمه تامین اجتماعی کارگران بی اعتبار باشند. استخدام کارگر به روش قرارداد سفید امضا که ستم دیگریست که در حق کارگران هفت تپه شده است واداشتن کارگران به جاسوسی از همدیگر، نصب دوربین های متعدد، بهمراه پهپاد در محیط کارخانه بجهت رصد وشناسایی حرکتهای اعتراضی کارگران، از برکات خصوصی سازی و اصل ۴۴ برای ما کارگران بوده است. از سوی دیگر بدهکاری گسترده کارفرما به تامین اجتماعی موجب شده است که بیش از ٣۴۰تن از کارگران، از قبل از عید نوروز در برزخ جانکاهی قرار بگیرند چرا که کارفرما سهم ۴درصدی خود به تامین اجتماعی را پرداخت نمی کند تا این کارگران با وجود ترک کار بازنشسته شوند بعبارت ساده تر نه بازنشسته هستند ونه کارگر؛ از اینجا رانده و از اون جا مانده آنهم بدون هیچگونه حقوقی.
همه اینها نمونه های کوچکی هستند از بدبختیهای ما کارگران در هفت تپه. تازه این همه مصیبت نیست بطور مثال در هفته گذشته در اعتراض به عدم پرداخت سه ماه حقوق و دستمزد، کارگران چاره ای بجز اعتصاب و اعتراض نداشتند اما کارفرما در اقدامی تلافی جویانه و غیر انسانی، بیش از ٣۰ تن از کارگران را اخراج و یا معلق نمود. یعنی حق خواهی شما با مشت جواب داده می شود ما نمی دانیم که ایا دولت ازین اقدامات غیرقانونی و غیر انسانی که از سوی مالکان جدید شرکت صورت می گیرد، خبر دارد یا نه؟ اما این وضعیت همیشگی کارگران در دوسال اخیر و بعد از واگذاری به بخش خصوصی بوده است. بطور قاطع میتوان گفت که برای پرداخت حقوق و دستمزد در هر ماهی، کارگران چاره ای جز اعتراض و اعتصاب نداشته اند. این واکنش کارگران در مقابل قانون گریزی، بی خیالی و بی اخلاقی کارفرما صورت گرفته است که بهیچ عنوان داوطلبانه نبوده است. این کارفرما بوده است که موجب پدید آمدن مسائل امنیتی شده است و نه کارگران.
آقای روحانی، توسعه سیاسی و حقوق شهروندی پیش کش، ما گرسنه ایم. ما ناامید و بی دفاعیم. احساس ناامنی شغلی و معیشتی بدترین اتفاقیست که برای یک انسان می افتد. با وجودیکه هر گونه تلاشی در جهت تشکل یابی کارگران (سندیکا) با مانع بلند زندان و اخراج روبروست. دست های ما بسته است و گرگی در روبرو، که قصد نابودی ما را دارد. بقول سعدی که می فرماید: در شهرما سنگها را بسته اند و سگ ها را باز.
ما کارگران، خواستار بازگشت شرکت نیشکر هفت تپه به مجموعه دولت هستیم. مالکین جدید نیامده اند تا ما نانی به کف آریم بلکه قصدشان آجر کردن این نان است. و ما چاره ای بجز دفاع از هستی وکیان خود نداریم. این دفاع، دفاع از زندگی، حیثیت و انسانیت ماست. ما خواسته ای بجز حق و حقوق کارگری خویش نداریم.
هفت تپه را دریابید
جمعی از کارگران و پرسنل شرکت نیشکر هفت تپه
تیرماه ۱٣۹۶
ازسایت اخبارروز
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر