ميـلاد عيسي مسيح‌(ع) پيامبـر صلح و برابري مبـارك باد

• چهارشنبه, 03 دی 1393 ساعت 01:01

بهار ایران

ميلاد حضرت مسيح را به هموطنان مسيحي‌ وكليه پيروان پيامبر صلح و برابري و دوستي  تبريک ميگوئيم

هركس به‌خاطراسم من خانه‌ها يا برادران يا خواهران يا پدر يا مادر يا زن يا فرزندان يا زمينها را ترك كرد، صدچندان خواهد يافت و وارث حيات جاوداني خواهد ‌شد
اينان كه خانه‌هاي بيوه‌زنان را مي‌بلعند و نماز را به‌ريا طول مي‌دهند عقوبت شديد خواهند يافت

عکسي از محل تولد حضرت عيسي مسيح در بيت لحم که با ستاره نقره اي بر روي سنگ مرمر نقش بسته است

هر سال يك‌شب نور شمعها، صداي دل‌انگيز ناقوسها و طنين زيباي ترانه‌هاي مذهبي، در هم مي‌آميزند، تا تولد خجستة عيسي مسيح را گرامي بدارند. تولد نوري كه در دل تيرگي قرنهاي دور درخشيد، ناقوسي كه براي عشق و عدالت به‌صدا درآمد و ترانه‌يي كه نغمة تكامل و كرامت انسان را در گوش جان بشريت سرگشته طنين‌انداز كرد. در عيد ميلاد دستها به‌يكديگر فشرده مي‌شوند. قلبها به‌هم نزديكتر مي‌شوند، ديدارها تازه مي‌گردند و هديه‌ها به‌نشانة محبت رد و بدل مي‌گردند. چراكه محبت و برادري و رحمت، ارمغان عيسي (ع) براي بشريت بود. در عيد ميلاد مسيح كاجهاي سبز را به‌خانه مي‌آورند و چراغاني مي‌كنند. نشانه‌يي ازپيروزي حيات و سرسبزي در دل زمستان افسردة مرگزاي. و مگر عيسي مسيح نبود كه با نفسش زندگي را بر مرگ چيره نمود و با كلامش، زمستان روح انسانها را به‌بهار سرسبزي و شكفتگي گوهر انساني مبدل كرد. پيامبر بزرگي كه با تولدش در چنين روزي تاريخ بشريت را ورق زد، پيام مجسم رهايي و يگانگي بود. اولين كلماتي كه او در حياتش به‌زبان آورد، توحيد بود و خير و بركت و تبري جستن از شقاوت و ستمگري. و هنگامي كه مادرش مريم عذرا كه وجودش يكي از فرازهاي تابناك تاريخ انسان است، به‌خاطر به‌دنياآوردن مسيح، آن‌چنان در معرض تيرهاي تهمت و افترا و فرافكني مرتجعان و دينفروشان قرار گرفته بود كه جز روزة سكوت چاره‌يي نيافت، عيسي مسيح به‌گونه‌يي معجزه‌آسا به‌سخن آمد و با اعلام هويت و پيامبري و رسالت رهاييبخش خود بر‌پاكي و مقام و مرتبت مادر مقدسش نيز گواهي داد: والسّــلامُ عَـلَّيَ يَومَ وُلِدتُ وَ يَومَ اَمُوتُ و يَومَ اُبعَثُ حَيّا. درود بر‌من، روزي كه زاده شدم، روزي كه بميرم و روزي كه ديگر‌بار زنده و برانگيخته شوم. حضرت عيسي (ع)، پيام آسمانيش را ‌ـ‌كه پيام آزادي وبرادري و پيام اميد و روشنايي است‌ـ‌ با پذيرش انواع شدايد و سختيها به‌مردم رساند. او، ياران و پيروانش را به‌فداكاري و از خودگذشتگي براي تحقق آزادي و صلح و عدالت فرامي‌خواند و مي‌گفت: هركس به‌خاطراسم من خانه‌ها يا برادران يا خواهران يا پدر يا مادر يا زن يا فرزندان يا زمينها را ترك كرد، صدچندان خواهد يافت و وارث حيات جاوداني خواهد ‌شد. اما، نحستين كسي كه در مسير فداكاري و گذشتن از همه‌چيز براي تحقق اين آرمانهاي مقدس قدم نهاد، مادر عيسي، حضرت مريم عذرا «عليها سلام» بود. بانويي مطهر، كه‌بار اين رسالت را حتي قبل از تولد حضرت عيسي (ع) به‌دوش كشيد و رسالت رهاييبخش خود را با شجاعت و مقاومتي مافوق تصور به‌انجام رساند. زني كه قرآن مجيد از او در شمار بزرگترين مناديان يگانگي و راهگشايان رهايي انسان ياد مي‌كند و برايش منزلتي مانند پيامبران بزرگ توحيد قائل مي‌شود. زني كه نه فقط در ميلاد مسيح و ظهور مسيحيت بلكه در گسترش و ادامة تاريخي پيام رحمت و رهايي ديگر پيامبران توحيد، نقش ويژه‌يي داشته است. مسيح مبشر رهايي فرزند انسان اگر نسبت به‌محرومان و كوبيده‌شدگان همه مهر و عطوفت بود، اما به‌همان اندازه باستمگران و درندگان انسانها و با دجالان و دينفروشان سر ستيز داشت و با آنان جز با خشم و كين سخن نمي‌گفت. در بيت‌المقدس وقتي كه سران كاتبان و فريسيان رياكار از جمعيتي كه دل به‌پيام عيسي(ع) داده بودند، به‌وحشت افتاده او را مورد غضب و اعتراض قرار دادند، عيسي با بانگي كه طنينش عليه دينفروشي و دجالگري تا جاودان به‌گوش خواهد رسيد، بر‌آنها فرياد زد: ‌اي ماران و افعي‌زادگان چگونه از عذاب جهنم خواهيد گريخت.
مسيح روح خدا نام گرفته است. روح مهر و مهرباني و رحمت. روح مجسم عشق به فرزند انسان و فداكاري براي رهايي او. پس سلام بر او كه مبشر بزرگ يگانگي و كرامت فرزند انسان بود و لعنت خدا بر دشمنان او و به ‌خصوص بر دجالاني نظير خميني كه كلمات خدايي او را تحريف كردند و به ترويج شقاوت و تبليغ جنايت به نام خدا پرداخته‌اند. مسيح، هم‌چون موسي و محمد و همة پيام‌آوران ديگر توحيد، متعلق به همة ‌انسانهاست. پس ميلاد او جشن همگان است. همگاني كه از او چيزي آموخته يا به نحوي در پرتو هدايتهايش قرار گرفته‌اند. زيرا كه پيامش بالابلندتر از آن است كه به قشري يا صنفي و گروهي ويژه و يا به زمانة خودش منحصر شود. زيرا كه در پيام او انساني والا را روز به روز در حال تحقق و اعتلا مي‌يابيم. به راستي چگونه بود كه كسي سمبل پاكي و پاكيزگي و طهارت فكري فرزند انسان گرديد كه از بدو تولدش تيرهاي زهرآگين تهمت و افتراي مرتجعين به سوي مادر والامقامش، مريم عذرا، نشانه رفته بود. و چگونه ماهيگيري گمنام و تهيدست توانست آن‌چنان بر بنياد مرتجعين و آخوندهاي دوران خويش بتازد و تمدن و فرهنگي جديد را پي‌ريزي كند؟ زمان هر چه مي‌گذرد «نگاه» مسيح به زندگي و انسان جلوة تازه‌تري پيدا مي‌كند. در روزگار ما، هنوز پس از دو هزار سال، خميني و دارودستة پليدش با تكيه بر اريكة قدرت دست به چنان تباهكاريهاي غيرقابل توصيفي مي‌زنند كه روي همة مرتجعان سفاك تاريخ بشري راسفيد كرده‌اند. سياه‌انديشيها و تباهكاريهاي مملو از سفاكيت و شقاوتي كه به ويژه در برخورد با زنان ميهنمان ابعاد گسترده‌تر و بروز عيني‌تري مي‌يابد. خبرهاي تحقيرها و تهمتها، شكنجه‌هاي قرون‌وسطايي، سنگسارها و بهانه‌جوييهايي را كه براي سركوب و درهم‌كوبيدن شخصيت انساني آنان به كار گرفته مي‌شود، به خاطر آوريم. و سپس به نمونه‌هاي متعدد برخوردهاي مسيح پيامبر با زنان در دوهزار‌سال قبل نگاهي بيندازيم، به وضوح روشن مي‌شود كه دجال ملعون تا چه اندازه در ضديت با روح پيام مسيح و پيام همة پيامبران و مبشران توحيد مي‌باشد. در برابر همة رفتارهاي ضدّبشري خميني و نظام پليد و اهريمنيش نسبت به زن، كه او را فاقد هويت انساني مي‌داند، مريم عذرا مادر پاك و والامقام مسيح قرار دارد، و در برابر همة ‌قساوتهاي ضدبشري آنان پيام پر از رأفت مسيح مي‌درخشد كه نه تنها شامل حال پرهيزكاران مي‌شود كه حتي گناهكاران را نيز در بر مي‌گيرد و راه رهايي و نجاتشان را مي‌گشايد. از مسيح خوانده‌ايم كه وقتي به خشك‌انديشاني كه قصد سنگسار زني را داشتند گفت: «هر كه از شما گناه ندارد اول بر او سنگ اندازد» (انجيل يوحنا ـ باب 8). و به اين ترتيب نشان داد كه اگر قرار بر سنگسار باشد، اول كساني كه بايستي مجازات شوند همان آخوندهاي دينفروش و رياكارند كه با نام خدا به تجارت پرداخته‌اند. همان فريبكاران و خشك‌انديشان مرتجعي كه بيرون پياله و بشقاب را پاك مي‌كنند در حالي كه «درون آنها مملو از جبر و ظلم است» (انجيل متي باب 23). مسيح پيامبر دربارة همين افراد گفته بود: «اينان كه خانه‌هاي بيوه‌زنان را مي‌بلعند و نماز را به‌ريا طول مي‌دهند عقوبت شديد خواهند يافت».(انجيل مرقس باب12) درحالي كه متقابلاً ‌وقتي با ايمان آوردن و بازگشت زني گناهكار مواجه شد كه رو به‌سوي او آورده بود گفت: «گناهان او كه بسيار است آمرزيده شد زيرا كه محبت بسيار نموده است. ليكن آن كه آمرزش كمتر يافت كمتر محبت مي‌نمايد»(انجيل لوقا ـ باب 7). و اين معناي همان رحمت بي‌دريغي است كه پيامبر جاودان آزادي و يگانگي مبشرش بود. ميلادش به همة ‌ما، به‌ويژه هموطنان مسيحيان مبارك باد.