اخبار - مقالات - مقاله
علی لاریجانی رئیس مجلس ارتجاع در جلسه علنی 9دی 93 مجلس رژیم از این‌که پس از مرگ خمینی
رژیم توانسته است قیامهای سال 78 و سال88 و سایر بحرانهای گریبانگیر رژیم
را عجالتاً پشت سربگذارد ابراز خوشحالی کرد. لاریجانی در سخنان خود با
اشاره به قیامهای سال78 و88 گریزی هم به خصلت براندازانه این قیامها زد و
به تلاطم درونی رژیم از این‌که ”دو سه ماه تهران را متلاطم کردند، البته
فقط تهران را دو سه ماه توانستند دلها و ذهنها را بخودشان مشغول کنند“
اعتراف کرد.
لاریجانی در انتهای سخنانش نسبت به این قیامها سوالاتی را به این شرح مطرح کرد: ”بر اساس این تحلیل آیا امروز با تهدیدی مواجه هستیم؟ این تهدید از چه نوع است که باید مراقبت بنماییم؟ شرایط امروز ایران از نظر امنیتی متفاوت از دهه‌های قبل و حتی 5سال گذشته است“.
البته لاریجانی به مصلحت نظام نمی‌داند و یا عاجز از این است که جواب این سوالها را بدهد و مختصات امنیتی نظام را مشخص کند، لذا سؤالهارا بی‌پاسخ می‌گذارد.
اما طر ح این سوالها از طرف رئیس مجلس رژیم حداقل بیانگر این است که سران نظام به‌شدت نسبت به آینده نظام نگران هستند.
آنچه مشخص است و لاریجانی از بیان آن طفره رفت، این است که رژیم به‌لحاظ داخلی با بن‌بستهای لاعلاج اقتصادی و اجتماعی مواجه است، و مانورهای فریبکارانه و شیادانه آخوند حسن روحانی با آمار و ارقامهای کذایی‌اش نیز نتوانسته است آبی برای رژیم گرم کند، و اوضاع روزبه روز بدتر از قبل می‌شود.
اعتراضات اجتماعی نیز سرباز ایستادن ندارند، زیرا طاقت مردم از فقر و گرسنگی به سرآمده و ممکن است جرقه‌هایی هر چند کوچک انفجار خشم مردم را به همراه داشته باشد.
وحشت و وضعیت متزلزل رژیم آنجا ضریب می‌خورد که مقاومتی سراسری و برانداز نیز در کمین است
پاسدار لاریجانی اگر چه خودش را به نفهمی می‌زند ولی به‌خوبی می‌داند که تهدید مقدم و اصلی که او را دچار سوال کرده است، تهدید قیام مردم و مقاومت مردم است. تهدیدی که در مقاطع مختلف از جمله در قیامهای سال 78 و 88 او و همپالگیهایش به‌خوبی حس کرده‌اند.
لاریجانی به‌درستی اعتراف می‌کند که شرایط امنیتی رژیم به‌کلی متفاوت با گذشته و5سال پیش است. زیرا اضافه بر موقعیت لرزان رژیم در عرصه داخلی و بحرانهای عمیق اقتصادی- اجتماعی، شرایط منطقهیی برای رژیم نیز به کلی متفاوت از سالهای 78 و88 است.
رژیم با نفرت توده‌های مردم منطقه از جمله مردم عراق، سوریه، یمن و... مواجه است. دیکتاتور دست‌نشانده‌اش در عراق (مالکی) سقوط کرده و اوضاع سوریه هرگز به زمان قبل از قیام مردم این کشور علیه رژیم اسد برنمی‌گردد.
در لبنان نیز حزب‌الشیطان حامی رژیم درانزوای کامل و مورد نفرت اکثر نیروهای سیاسی آن کشور است.
تشکیل ائتلاف بین‌المللی اخیر در منطقه و حضور آنها در عراق و سوریه بر خلاف گذشته تماماً به زیان رژیم عمل می‌کند و در نهایت معادله را علیه رژیم در منطقه رقم خواهد زد.
راه‌اندازی مانور رزمی موسوم به محمد رسول‌الله توسط رژیم، در چنین شرایطی معنی و مفهوم خاص خودش را دارد. نمایشی که در کنار اظهار نگرانی صریح لاریجانی در مورد امنیت نظام و به هم خوردن تعادل‌قوا در منطقه علیه رژیم، برای روحیه دادن به نیروهای وارفته نظام ضروری است.
این واقعیتی است روشن که دود و دم اقتدار نظامی رژیم، در برابر تهدیدی است که لاریجانی آن را سر بسته بیان می‌کند و دقیقاً برای رژیم مصرف داخلی دارد، اگر چه ظاهراً به‌عنوان قدرت دفاعی در برابر دشمنان عنوان می‌شود.
دکتر فهد الشلیمی از کارشناسان منطقه در مصاحبهیی در الجزیره بن‌بست رژیم در این رابطه را به‌خوبی ترسیم کرده است. او می‌گوید: ”...در این رژیم معلوم نیست کی چه کسی را مخاطب قرار می‌دهد. مثلاً حرفهای دستگاه دیپلوماسی ایران پر از دوستی و تعامل و همکاری مشترک است… اما حرفهای دستگاه سپاه پاسداران رژیم پر از تهدید و خط و نشان و تجاوزهای منطقهیی و قانونی. ... ... البته اظهارات و موضع‌گیریهای سپاه پاسداران همواره رو به خارج است اما پیامهایی است رو به داخل و با مصرف داخلی که رژیم ایران قوی است و ما سرپا هستیم“
البته پوشیده نیست که لاریجانی هم از این‌که رژیم هنوز سرپا است ذوق زده است.
لاریجانی در انتهای سخنانش نسبت به این قیامها سوالاتی را به این شرح مطرح کرد: ”بر اساس این تحلیل آیا امروز با تهدیدی مواجه هستیم؟ این تهدید از چه نوع است که باید مراقبت بنماییم؟ شرایط امروز ایران از نظر امنیتی متفاوت از دهه‌های قبل و حتی 5سال گذشته است“.
البته لاریجانی به مصلحت نظام نمی‌داند و یا عاجز از این است که جواب این سوالها را بدهد و مختصات امنیتی نظام را مشخص کند، لذا سؤالهارا بی‌پاسخ می‌گذارد.
اما طر ح این سوالها از طرف رئیس مجلس رژیم حداقل بیانگر این است که سران نظام به‌شدت نسبت به آینده نظام نگران هستند.
آنچه مشخص است و لاریجانی از بیان آن طفره رفت، این است که رژیم به‌لحاظ داخلی با بن‌بستهای لاعلاج اقتصادی و اجتماعی مواجه است، و مانورهای فریبکارانه و شیادانه آخوند حسن روحانی با آمار و ارقامهای کذایی‌اش نیز نتوانسته است آبی برای رژیم گرم کند، و اوضاع روزبه روز بدتر از قبل می‌شود.
اعتراضات اجتماعی نیز سرباز ایستادن ندارند، زیرا طاقت مردم از فقر و گرسنگی به سرآمده و ممکن است جرقه‌هایی هر چند کوچک انفجار خشم مردم را به همراه داشته باشد.
وحشت و وضعیت متزلزل رژیم آنجا ضریب می‌خورد که مقاومتی سراسری و برانداز نیز در کمین است
پاسدار لاریجانی اگر چه خودش را به نفهمی می‌زند ولی به‌خوبی می‌داند که تهدید مقدم و اصلی که او را دچار سوال کرده است، تهدید قیام مردم و مقاومت مردم است. تهدیدی که در مقاطع مختلف از جمله در قیامهای سال 78 و 88 او و همپالگیهایش به‌خوبی حس کرده‌اند.
لاریجانی به‌درستی اعتراف می‌کند که شرایط امنیتی رژیم به‌کلی متفاوت با گذشته و5سال پیش است. زیرا اضافه بر موقعیت لرزان رژیم در عرصه داخلی و بحرانهای عمیق اقتصادی- اجتماعی، شرایط منطقهیی برای رژیم نیز به کلی متفاوت از سالهای 78 و88 است.
رژیم با نفرت توده‌های مردم منطقه از جمله مردم عراق، سوریه، یمن و... مواجه است. دیکتاتور دست‌نشانده‌اش در عراق (مالکی) سقوط کرده و اوضاع سوریه هرگز به زمان قبل از قیام مردم این کشور علیه رژیم اسد برنمی‌گردد.
در لبنان نیز حزب‌الشیطان حامی رژیم درانزوای کامل و مورد نفرت اکثر نیروهای سیاسی آن کشور است.
تشکیل ائتلاف بین‌المللی اخیر در منطقه و حضور آنها در عراق و سوریه بر خلاف گذشته تماماً به زیان رژیم عمل می‌کند و در نهایت معادله را علیه رژیم در منطقه رقم خواهد زد.
راه‌اندازی مانور رزمی موسوم به محمد رسول‌الله توسط رژیم، در چنین شرایطی معنی و مفهوم خاص خودش را دارد. نمایشی که در کنار اظهار نگرانی صریح لاریجانی در مورد امنیت نظام و به هم خوردن تعادل‌قوا در منطقه علیه رژیم، برای روحیه دادن به نیروهای وارفته نظام ضروری است.
این واقعیتی است روشن که دود و دم اقتدار نظامی رژیم، در برابر تهدیدی است که لاریجانی آن را سر بسته بیان می‌کند و دقیقاً برای رژیم مصرف داخلی دارد، اگر چه ظاهراً به‌عنوان قدرت دفاعی در برابر دشمنان عنوان می‌شود.
دکتر فهد الشلیمی از کارشناسان منطقه در مصاحبهیی در الجزیره بن‌بست رژیم در این رابطه را به‌خوبی ترسیم کرده است. او می‌گوید: ”...در این رژیم معلوم نیست کی چه کسی را مخاطب قرار می‌دهد. مثلاً حرفهای دستگاه دیپلوماسی ایران پر از دوستی و تعامل و همکاری مشترک است… اما حرفهای دستگاه سپاه پاسداران رژیم پر از تهدید و خط و نشان و تجاوزهای منطقهیی و قانونی. ... ... البته اظهارات و موضع‌گیریهای سپاه پاسداران همواره رو به خارج است اما پیامهایی است رو به داخل و با مصرف داخلی که رژیم ایران قوی است و ما سرپا هستیم“
البته پوشیده نیست که لاریجانی هم از این‌که رژیم هنوز سرپا است ذوق زده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر