منوچهر شفقتیان بازیکن پیشین تیم پرسپولیس و تیم ملی در دهه 60 در اعتراض به فقر و بیکاری دست به اعتصاب‌غذا زد و لبهای خود را دوخت.
وی در نامه‌یی که در روزنامه خبر ورزشی درج شده نوشت: ”بیمارستان نمی‌روم. می‌خواهم بمیرم. در منزل مادرم اعتصاب‌غذا کرده‌ام. کسی مرا در صف اهدای خیرین ندید که با گدایی، آذوقه برای خانواده‌ام بردم. به‌خاطر همه پیشکسوتانی که سفره‌شان فقط از فقر باز و بسته می‌شود، لبهای خود را دوختم “..
این بازیکن تیم ملی فوتبال افزود: ”کسی قرص‌های اعصاب مرا نخورد تا بفهمد چرا شفقتیان این شکلی شده. کسی سر سفره من ننشست تا ببیند کاسه‌ای از خون توی سفره گذاشتم“.
وی گفته بود به‌عنوان ملی‌پوش سابق، حتی حاضر است مسئول لباسشویی یک باشگاه ورزشی شود و زندگی‌اش را اداره کند.
وی در نامه‌یی که در روزنامه خبر ورزشی درج شده نوشت: ”بیمارستان نمی‌روم. می‌خواهم بمیرم. در منزل مادرم اعتصاب‌غذا کرده‌ام. کسی مرا در صف اهدای خیرین ندید که با گدایی، آذوقه برای خانواده‌ام بردم. به‌خاطر همه پیشکسوتانی که سفره‌شان فقط از فقر باز و بسته می‌شود، لبهای خود را دوختم “..
این بازیکن تیم ملی فوتبال افزود: ”کسی قرص‌های اعصاب مرا نخورد تا بفهمد چرا شفقتیان این شکلی شده. کسی سر سفره من ننشست تا ببیند کاسه‌ای از خون توی سفره گذاشتم“.
وی گفته بود به‌عنوان ملی‌پوش سابق، حتی حاضر است مسئول لباسشویی یک باشگاه ورزشی شود و زندگی‌اش را اداره کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر