نامه به پسرم، امیدم
خبرگزاری قاصدان آزادی: نامه ای از طرف خانم سیمین عیوض زاده مادر زندانی سیاسی امید علی شناس به پسرش بعد از آزاد شدن از زندان:
روز ششم آذر در حالی که هفتمین روز حبس غیر قانونی ام را میگذراندم شنیدم برایم نامه نوشتی .
روز هشتم آذر که به خانه آمدم مشتاقانه رفتم سراغ نامه ات. شروع کردم به خواندن ولی نتوانستم تا به آخر بخوانم . نامه ای که تو به مادرت نوشته بودی هزاران نفر خوانده و اشکشان در آمده بود از خیلی ها شنیدم و خواندم که چقدر تحت تاثیر نامه ات قرار گرفته اند نمی دانستند که من هنوز آن را نخوانده ام توانش را نداشتم از زبان خودت دردی را که می کشی بخوانم.
امشب چهارشنبه یازدهم آذر تمام توانم راجمع کردم تا نامه ات را تا به آخر بخوانم ،چه میتوانم بگویم در مقابل بزرگیت. پسر مهربان بی ادعا و کم حرف من، هر وقت از شرایط زندان و دوران بازجویی، چهار ماه انفرادی ازت می پرسیدم یک کلمه شکایت نکردی و مرا دلداری می دادی و می گفتی هیچ سختی نکشیدی نمی خواستی من غصه بخورم.
چه زجری کشیدی از دستگیری من که پس از پانزده ماه از فشارها شکنجه ها تهدید ها به زبان آوردی و گفتی در برابر دردی که از دستگیری واعتصاب غذای من می کشی هیچ نبود. تو که هیچ وقت در هیچ شرایطی نخواستی باری به دوش دیگران بگذاری و همیشه بی ادعا بار از دوش دیگران برداشتی. شرمنده ام از این که در بندی. شرمنده ام از اینکه به تو توهین شد. امید مهربانم به احترامت و به خاطر بزرگی و مردانگی ات تمام قد در برابرت می ایستم.
مادرت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر