به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران، عفو
بین‌الملل در بیانیه‌ای که روز جمعه سوم شهریورماه منتشر شده، اعلام کرده
است، زینب جلالیان در اعتراض به مخالفت مقامات زندان با درمان وی در خارج
از زندان، از فروردین سال جاری در اعتصاب دارو به سر می‌برد؛ این در حالی
است که وی به دلیل نوعی بیماری چشمی نیاز مبرم به رسیدگی درمانی در خارج از
زندان دارد.
عفو بین‌الملل خواستار دسترسی فوری زینب
جلالیان به معالجات پزشکی و جراحی چشم در خارج از زندان شده و مخالفت با
مداوای او را مصداق شکنجه دانسته است.
مقامات قضایی و امنیتی ایران ضمن تحت‌فشار
دادن زینب جلالیان جهت انجام اعترافات تلویزیونی، از صدور مرخصی برای این
زندانی سیاسی که در حال سپری کردن دهمین سال حبس در زندان خوی است، خودداری
می‌کنند.
در اسفند ماه سال ۹۴، مسئولبن زندان خوی
اعلام کرده بودند که اعزام به بیمارستان و رسیدگی درمانی تنها مشروط بر آن
است که طی مدت درمان یکی از اعضای خانواده او به عنوان ضامن در زندان
نگهداری شود و این زندانی سیاسی با وجود وضعیت نامساعد جسمانی، این شرایط
را نپذیرفته بود.
پیش تر نیز، مأموران وزارت اطلاعات طی
بازجویی از زینب جلالیان، به وی اعلام کرده بودند که معالجه و اعزام او را
به بیمارستان خارج از زندان تنها در صورت اقدام به اعترافات تلویزیونی
انجام می‌گیرد و خانم جلالیان از انجام این کار امتناع کرده بود.
زینب جلالیان زندانی سیاسی، در اسفندماه
سال ۸۶ به اتهام عضویت در پژاک بازداشت و توسط نیروهای اداره اطلاعات
کرمانشاه مورد بازجویی و شکنجه قرار گرفت. وی در شعبه یک دادگاه انقلاب
کرمانشاه به اتهام «اقدام مسلحانه علیه جمهوری اسلامی ایران» و «عضویت در
پژاک» به اعدام محکوم شد. مسئولین وزارت اطلاعات به وی اعلام کرده که دستور
اجرای حکم اعدام وی صادرشده و تنها با انجام مصاحبه تلویزیونی است که
اجرای حکم متوقف خواهد شد. حکم اعدام این زندانی سیاسی در آبان ماه سال ۹۰
به حبس ابد تبدیل شد. در آذرماه سال ۹۳ این زندانی سیاسی به زندان خوی
منتقل شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر