:16:04 PM 1392/11/5
غنی سازی اورانيوم
|
پيامدهای جام زهر تا قطرهٴ آخر!
«سه چهار روز است که فناوری هسته يی در مرحله سقوط قرار گرفته است... متخصصان غنی سازی در ايران در صورت بيکاری فسيل می شوند».
اين حرفهای آخوند علم الهدی، امام جمعه رژيم در مشهد در نمايش جمعهٴ 4بهمن است. اين آخوند هراسان، به درستی از واژه های «سقوط» و «فسيل» برای پروژه بمب هسته يی رژيم استفاده کرد. چرا که تنها چند روز پس از اجرايی شدن نفوذ زهر به پيکر فرتوت رژيم ولايت، روندی شتابان از توسريهای محکمتر آغاز شده است. برای نمونه، جان کری وزير خارجه آمريکا گفت: «دلايل خوبی وجود دارند تا در مورد حرکت رو به جلو (رژيم) ايران، سؤالات سختی مطرح شود. باور کنيد که ما اين کار را خواهيم کرد... اين اقدامات، نه بر زمينه ای از اعتماد يا حرف، بلکه بر زمينه ای از آزمايش قرار دارد». وزير خارجه آمريکا، به صحبتهای آخوند روحانی در اجلاس داووس اشاره کرد و گفت: «روحانی گفت ايران هيچ قصدی برای توليد سلاح اتمی ندارد. خب، در عين حال که از پيام او استقبال می شود، اما کلمات به خودی خود، بی معنی هستند، مگر اين که برای مفهوم بخشيدن به آنها، اقدامات عملی صورت بگيرند».
کری در ادامه، به صراحت از بدگمانی به رژيمی که در پی ساختن بمب اتمی سخن گفت و اظهار داشت: «کشوری با يک برنامه صلح آميز اتمی، نياز ندارد که تأسيسات غنی سازی را در تاريکی شب و در اعماق کوهستان بسازد. نيازی به يک رآکتور آب سنگين (اراک) که برای توليد پلوتونيوم با درجه تسليحاتی طراحی شده، ندارد».
وزير خارجه آمريکا، سپس با يک توسری خوارکننده به رژيم زهر خورده آخوندی که سابقه يی طولانی در فريبکاری و دروغ دارد، تهديد کرد: «اگر رژيم ايران بخواهد توافقنامه را به دور اندازد و غنی سازی را بار ديگر آغاز کند، گزينه نظامی آمريکا مهياست تا هر آنچه را که لازم است انجام دهد».
در همين حال بحث بر سر مذاکرات 5+1 با رژيم آخوندی، بر سر توافقات نهايی اتمی جريان دارد. در همين رابطه، «رومين نادال» سخنگوی وزارت خارجه فرانسه روز پنجشنبه، گفت: «اولويت ائتلاف، رسيدن به يک توافق بزرگ و انجام سريع اين کار می باشد. ما نمی خواهيم وارد توافقات موقتی ديگر شويم».
معنی توافق بزرگ هم روشن است. بر چيدن کامل دستگاه اتمی رژيم، يا به قول سران خود رژيم، «باز کردن پيچ و مهره های پروژه اتمی!» در همين رابطه، «ديويد آلبرايت» بازرس پيشين تسليحاتی سازمان ملل و از مشاوران دولت اوباما، به يک نمونه از اقداماتی که رژيم در همان توافق بزرگ بايد انجام دهد اشاره کرد و در گزارشی نوشت: «رژيم ايران بايد حدود 15هزار از 20هزار سانتريفوژ خود را، برای توافق نهايی قابل قبول آمريکا، از بين ببرد».
در مقابل اين همه تو سری، پاسدار عراقچی، معاون وزير خارجه رژيم، برای دلخوشی دادن به نيروهای رژيم، هيچ دستاويزی نمی يابد جز اين که بگويد: «(کشورهای غربی) در مورد تأمين هزينه های نظارت بر اجرای توافق ژنو اطمينان داده اند... ايران برای نظارت بازرسان آژانس بين المللی انرژی اتمی هزينه ای پرداخت نخواهد کرد!» يعنی ضعف رژيم تا آنجايی ست که هزينه نکردن 8 ميليون دلار را، به عنوان يک دستاورد، در بوق و کرنا می کند.
واقعيت اين است که ديکتاتوری ولايت فقيه، در آستانهٴ «خفگی» و از روی ضعف مطلق، مجبور به سر کشيدن جام زهر شد. ضعفی که تمامی طرفهای مقابل نيز، آن را به خوبی می بينند. از اين رو، هنوز چند روزی از اجرايی شدن توافق ژنو نگذشته، رژيم را به چهارميخ می کشند و راه پس و پيش و هر گونه فريبکاری و فرار را می بندند. حال می توان حال سردمداران رژيم، از جمله آخوند علم الهدی، را فهميد که در مورد پروژه استراتژيک اتمی برباد رفته رژيم خود، چرا از واژه هايی مانند «سقوط» يا «فسيل» استفاده می کنند.
پايان.
اين حرفهای آخوند علم الهدی، امام جمعه رژيم در مشهد در نمايش جمعهٴ 4بهمن است. اين آخوند هراسان، به درستی از واژه های «سقوط» و «فسيل» برای پروژه بمب هسته يی رژيم استفاده کرد. چرا که تنها چند روز پس از اجرايی شدن نفوذ زهر به پيکر فرتوت رژيم ولايت، روندی شتابان از توسريهای محکمتر آغاز شده است. برای نمونه، جان کری وزير خارجه آمريکا گفت: «دلايل خوبی وجود دارند تا در مورد حرکت رو به جلو (رژيم) ايران، سؤالات سختی مطرح شود. باور کنيد که ما اين کار را خواهيم کرد... اين اقدامات، نه بر زمينه ای از اعتماد يا حرف، بلکه بر زمينه ای از آزمايش قرار دارد». وزير خارجه آمريکا، به صحبتهای آخوند روحانی در اجلاس داووس اشاره کرد و گفت: «روحانی گفت ايران هيچ قصدی برای توليد سلاح اتمی ندارد. خب، در عين حال که از پيام او استقبال می شود، اما کلمات به خودی خود، بی معنی هستند، مگر اين که برای مفهوم بخشيدن به آنها، اقدامات عملی صورت بگيرند».
کری در ادامه، به صراحت از بدگمانی به رژيمی که در پی ساختن بمب اتمی سخن گفت و اظهار داشت: «کشوری با يک برنامه صلح آميز اتمی، نياز ندارد که تأسيسات غنی سازی را در تاريکی شب و در اعماق کوهستان بسازد. نيازی به يک رآکتور آب سنگين (اراک) که برای توليد پلوتونيوم با درجه تسليحاتی طراحی شده، ندارد».
وزير خارجه آمريکا، سپس با يک توسری خوارکننده به رژيم زهر خورده آخوندی که سابقه يی طولانی در فريبکاری و دروغ دارد، تهديد کرد: «اگر رژيم ايران بخواهد توافقنامه را به دور اندازد و غنی سازی را بار ديگر آغاز کند، گزينه نظامی آمريکا مهياست تا هر آنچه را که لازم است انجام دهد».
در همين حال بحث بر سر مذاکرات 5+1 با رژيم آخوندی، بر سر توافقات نهايی اتمی جريان دارد. در همين رابطه، «رومين نادال» سخنگوی وزارت خارجه فرانسه روز پنجشنبه، گفت: «اولويت ائتلاف، رسيدن به يک توافق بزرگ و انجام سريع اين کار می باشد. ما نمی خواهيم وارد توافقات موقتی ديگر شويم».
معنی توافق بزرگ هم روشن است. بر چيدن کامل دستگاه اتمی رژيم، يا به قول سران خود رژيم، «باز کردن پيچ و مهره های پروژه اتمی!» در همين رابطه، «ديويد آلبرايت» بازرس پيشين تسليحاتی سازمان ملل و از مشاوران دولت اوباما، به يک نمونه از اقداماتی که رژيم در همان توافق بزرگ بايد انجام دهد اشاره کرد و در گزارشی نوشت: «رژيم ايران بايد حدود 15هزار از 20هزار سانتريفوژ خود را، برای توافق نهايی قابل قبول آمريکا، از بين ببرد».
در مقابل اين همه تو سری، پاسدار عراقچی، معاون وزير خارجه رژيم، برای دلخوشی دادن به نيروهای رژيم، هيچ دستاويزی نمی يابد جز اين که بگويد: «(کشورهای غربی) در مورد تأمين هزينه های نظارت بر اجرای توافق ژنو اطمينان داده اند... ايران برای نظارت بازرسان آژانس بين المللی انرژی اتمی هزينه ای پرداخت نخواهد کرد!» يعنی ضعف رژيم تا آنجايی ست که هزينه نکردن 8 ميليون دلار را، به عنوان يک دستاورد، در بوق و کرنا می کند.
واقعيت اين است که ديکتاتوری ولايت فقيه، در آستانهٴ «خفگی» و از روی ضعف مطلق، مجبور به سر کشيدن جام زهر شد. ضعفی که تمامی طرفهای مقابل نيز، آن را به خوبی می بينند. از اين رو، هنوز چند روزی از اجرايی شدن توافق ژنو نگذشته، رژيم را به چهارميخ می کشند و راه پس و پيش و هر گونه فريبکاری و فرار را می بندند. حال می توان حال سردمداران رژيم، از جمله آخوند علم الهدی، را فهميد که در مورد پروژه استراتژيک اتمی برباد رفته رژيم خود، چرا از واژه هايی مانند «سقوط» يا «فسيل» استفاده می کنند.
پايان.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر