سیل
پناهجویان یکی از بحرانهای پیچیده و گسترده امروز جامعه جهانی است. بسیاری
از کشوهای اروپایی مرزهای خود را بر روی گروههایی از پناهجویان از جمله
پناهجویانی که از ایران آخوند زده فرار کرده‌اند، بسته و اجازه عبور آنها
به سمت اروپا را نمی‌دهند. یکی از هموطنان سعید، دانشجویی که به‌دلیل
فعالیتها و حمایتش از مقاومت، از دانشگاه اخراج شده، و اینک در مرز یونان و
مقدونیه همراه با نزدیک به دوهزار ایرانی دیگر و سایر پناهجویان به‌سر
می‌برد در مصاحبه‌ای با سیمای آزادی پیرامون مشکلات پناهجویان گفت:
با
سلام، ما پشت مرز مقدونیه هستیم، داخل خاک یونان یک کمپی ایجاد کردند که
اونجا هستیم. مشخص نیست مرزها تا کی باز بشه. هوا خیلی سرده. امکانات خیلی
محدوده. امکانات اکثراً کم می‌دن بهمون، روزها مجبوریم که خاموش نگهداریم
بخاریها را تا شبها، شب هم نزدیک صبح قطع میشه، خیلیها با زن و بچه این‌جا
هستند، اکثراً سرما خوردند و مریض شدند. غذا هم که حالا صفهای خیلی طولانی
داره، بعضی اوقات اصلاً تموم میشه، خیلی از افراد، مجبوریم خودمون تهیه
کنیم. از روستاهای اطراف. امکاناتی باشه این‌جا که مثلاً گاز بدن، آب
اکثراً قطعه، آب نداریم. خیلی امکانات محدودی در اختیارمون گذاشتن. کمپ جای
ثابتی نیست. چند تا چادر بزرگ زدند. یک سری چادرها هم چادرهای کوچیکه. توی
همین جا ما رو اسکان دادن، سیل مثلاً وقتی که می‌آد آب وارد چادرها میشه.
با خیلی وضعیت بدی مواجه می‌شیم. مجبوریم چادرها را با امکانات خیلی
محدود، مثلاً پتو آبش رو خشک کنیم. دور چادرها را کلی خندق کندیم تا این‌که
آب وارد نشه. ولی باز فایده‌یی نداره. سرما خیلی راحت نفوذ می‌کنه توش و
وضعیت در هر صورت وضعیت سختیه.
والله آمار دقیقی کسی نداره. ولی حدوداً فکر می‌کنم یک چیزی حدود 2000نفر باشن که اکثراً هم ایرانیها هستند. افغانیها، سوریها و عراقیها به این خاطر که تو کشورشون جنگه مرز واسشون بازه می‌تونن عبور کنن. منتها یو.ان اعتقاد داره که تو کشور ایران جنگی نیست در حالی که جنگی که تو ایرانه بین مردم و رژیم اشغالگر آخوندی خیلی شدیدتر از جنگیه که شاید تو افغانستان و اینجور جاها باشه. با خبر شدیم از اطلاعیه‌یی که شورا داد به هموطنانمون هم اطلاع دادیم خیلی خوشحال شدند بالاخره یک سازمان ایرانی هم هست که غمشون رو می‌خوره و به فکرشون هست. بیانیه می‌ده و واقعیتها رو واقعاً بیان می‌کنه. واقعیت پناهندگان ایرانی، پناهجویان ایرانی که اومدن این‌جا، هر کدوم از مردم ایران واقعاً حق پناهندگی دارند، به‌خاطر این‌که در ایران اعدام می‌شود، حتی نوجوانان شکنجه می‌شن، روی صورت خواهرانمون روی صورت مادرانمون اسید می‌پاشه این رژیم.
والله اعتصاب الآن خیلی از کسانی که اومدن این‌جا از همون روز اول دست به اعتراض زدند بعد دیدند که نتیجه نمی‌ده اعتصاب کردند. خیلیها دهانشون رو با چسب بستن. خیلیها لباشونو دوختن. خواسته شون هم در درجه اول اینه که مرزها باز بشه و بتونیم بریم. ما که با هر کس که صحبت کردیم گفتن که توی ایران در معرض خطر بوده‌اند یا به هر حال بازداشت شدن به‌دلیل فعالیت سیاسی، چه به‌دلیل اعتقادات مذهبی خودشون، اکثراً مورد شکنجه قرار گرفتن. بعد اگه ما اومدیم این‌جا واسه اینه که بریم توی یک کشور آزاد بتونیم به فعالیتهامون علیه بنیادگرایی و تروریسم ادامه بدیم. ماها کسانی هستیم توی ایران به هر حال شناسایی شدیم. امکان فعالیت سیاسی اونجا نداشتیم. خواسته مون اینه که رد بشیم از این‌جا وارد یک کشور آزاد بشیم تا این‌که بتونیم به فعالیتهای سیاسیمون ادامه بدیم. اعلام می‌کنم همین جا از طرف هموطنانمون که ما تا آخرش وایسادیم. با این فشارها کوتاه نمی‌آییم. راه برگشتی نداریم و خودمون هم نمی‌خواهیم که به اون جهنم آخوند‌ساخته برگردیم. ما فقط در انتظار این هستیم که مرزها باز بشه. به مقاومتمون ادامه می‌دیم. بچه‌ها اعتصاب‌غذا کردند. به اعتصاب غذاشون ادامه می‌دهند. خیلیها زیر سرم رفتن. با این حال کوتاه نیومدن، هر روز تو این سرما می‌ریم اعتراض می‌کنیم شعار می‌دیم که بالاخره یک اتفاقی بیفته و بتونیم راهمون رو ادامه بدیم.
پیام ما که تو این کمپ هستیم، مثل پیام همه مردم ایران، مثل پیام زندانیانی که همین الآن زیر شکنجه هستند داخل سیاه چالهای رژیم اینه که مماشات فایده‌یی نداره. ولی ما درک می‌کنیم، شاید خوب دولتهای غربی هم با بحران پناهجویی مواجهند، ولی راه‌حلش این نیستش که مرزها رو ببندن. راه‌حل اینه که به مماشات خاتمه بدهند. در کنار ما مردم ایران وایسن تا این‌که ما بتونیم این رژیم رو سرنگون بکنیم، این رژیم که سرنگون بشه، بحران پناهجویی هم به پایان می‌رسه. ما همه مون از خدامونه، آرزومونه که به وطنمون برگردیم. منتها وقتی که این رژیم سرنگون بشه. وقتی که این رژیم سرنگون بشه مشکل سوریه حل میشه، مشکل عراق حل میشه. از جای دیگه مشکل حل بشه ریشه بنیادگرایی و تروریسم همین رژیمه. ما خواسته مون از دولتهای غربی همینه که به مماشات خاتمه بدن. اگر که مشکل تروریسم حل بشه، مشکل بحران پناهجوها حل بشه، این تنها راهیه که براشون مونده. برای این‌که امنیت خودشون حفظ بشه، تنها راهشون اینه که به مماشات خاتمه بدن. یه مقدار بیشتر به امنیت مردم خودشون به وضعیت مردم منطقه، به وضعیت پناهجوها توجه کنن. ما هم می‌گیم از خدامونه، آرزومونه که به کشور خودمون برگردیم. منتها به شرط این‌که ایران اشغال شده آزاد بشه.
والله آمار دقیقی کسی نداره. ولی حدوداً فکر می‌کنم یک چیزی حدود 2000نفر باشن که اکثراً هم ایرانیها هستند. افغانیها، سوریها و عراقیها به این خاطر که تو کشورشون جنگه مرز واسشون بازه می‌تونن عبور کنن. منتها یو.ان اعتقاد داره که تو کشور ایران جنگی نیست در حالی که جنگی که تو ایرانه بین مردم و رژیم اشغالگر آخوندی خیلی شدیدتر از جنگیه که شاید تو افغانستان و اینجور جاها باشه. با خبر شدیم از اطلاعیه‌یی که شورا داد به هموطنانمون هم اطلاع دادیم خیلی خوشحال شدند بالاخره یک سازمان ایرانی هم هست که غمشون رو می‌خوره و به فکرشون هست. بیانیه می‌ده و واقعیتها رو واقعاً بیان می‌کنه. واقعیت پناهندگان ایرانی، پناهجویان ایرانی که اومدن این‌جا، هر کدوم از مردم ایران واقعاً حق پناهندگی دارند، به‌خاطر این‌که در ایران اعدام می‌شود، حتی نوجوانان شکنجه می‌شن، روی صورت خواهرانمون روی صورت مادرانمون اسید می‌پاشه این رژیم.
والله اعتصاب الآن خیلی از کسانی که اومدن این‌جا از همون روز اول دست به اعتراض زدند بعد دیدند که نتیجه نمی‌ده اعتصاب کردند. خیلیها دهانشون رو با چسب بستن. خیلیها لباشونو دوختن. خواسته شون هم در درجه اول اینه که مرزها باز بشه و بتونیم بریم. ما که با هر کس که صحبت کردیم گفتن که توی ایران در معرض خطر بوده‌اند یا به هر حال بازداشت شدن به‌دلیل فعالیت سیاسی، چه به‌دلیل اعتقادات مذهبی خودشون، اکثراً مورد شکنجه قرار گرفتن. بعد اگه ما اومدیم این‌جا واسه اینه که بریم توی یک کشور آزاد بتونیم به فعالیتهامون علیه بنیادگرایی و تروریسم ادامه بدیم. ماها کسانی هستیم توی ایران به هر حال شناسایی شدیم. امکان فعالیت سیاسی اونجا نداشتیم. خواسته مون اینه که رد بشیم از این‌جا وارد یک کشور آزاد بشیم تا این‌که بتونیم به فعالیتهای سیاسیمون ادامه بدیم. اعلام می‌کنم همین جا از طرف هموطنانمون که ما تا آخرش وایسادیم. با این فشارها کوتاه نمی‌آییم. راه برگشتی نداریم و خودمون هم نمی‌خواهیم که به اون جهنم آخوند‌ساخته برگردیم. ما فقط در انتظار این هستیم که مرزها باز بشه. به مقاومتمون ادامه می‌دیم. بچه‌ها اعتصاب‌غذا کردند. به اعتصاب غذاشون ادامه می‌دهند. خیلیها زیر سرم رفتن. با این حال کوتاه نیومدن، هر روز تو این سرما می‌ریم اعتراض می‌کنیم شعار می‌دیم که بالاخره یک اتفاقی بیفته و بتونیم راهمون رو ادامه بدیم.
پیام ما که تو این کمپ هستیم، مثل پیام همه مردم ایران، مثل پیام زندانیانی که همین الآن زیر شکنجه هستند داخل سیاه چالهای رژیم اینه که مماشات فایده‌یی نداره. ولی ما درک می‌کنیم، شاید خوب دولتهای غربی هم با بحران پناهجویی مواجهند، ولی راه‌حلش این نیستش که مرزها رو ببندن. راه‌حل اینه که به مماشات خاتمه بدهند. در کنار ما مردم ایران وایسن تا این‌که ما بتونیم این رژیم رو سرنگون بکنیم، این رژیم که سرنگون بشه، بحران پناهجویی هم به پایان می‌رسه. ما همه مون از خدامونه، آرزومونه که به وطنمون برگردیم. منتها وقتی که این رژیم سرنگون بشه. وقتی که این رژیم سرنگون بشه مشکل سوریه حل میشه، مشکل عراق حل میشه. از جای دیگه مشکل حل بشه ریشه بنیادگرایی و تروریسم همین رژیمه. ما خواسته مون از دولتهای غربی همینه که به مماشات خاتمه بدن. اگر که مشکل تروریسم حل بشه، مشکل بحران پناهجوها حل بشه، این تنها راهیه که براشون مونده. برای این‌که امنیت خودشون حفظ بشه، تنها راهشون اینه که به مماشات خاتمه بدن. یه مقدار بیشتر به امنیت مردم خودشون به وضعیت مردم منطقه، به وضعیت پناهجوها توجه کنن. ما هم می‌گیم از خدامونه، آرزومونه که به کشور خودمون برگردیم. منتها به شرط این‌که ایران اشغال شده آزاد بشه.
http://www.mojahedin.org/home/fa
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر