1.5.2017
دویچه وله: در ۱۴ ژوئیه ۱۸۸۹ کنگره بین‌المللی کارگران در پاریس تصمیم
گرفت که در روز معینی کارگران سراسر جهان به خیابان‌ها بروند و خواستار هشت
ساعت کار در روز شوند. از آنجا که اتحادیه کارگری آمریکا پیش از آن
برگزاری یک چنین مراسمی را برای اول ماه مه ۱۸۹۰ به تصویب رسانده بود،
بنابراین همگان بر اول ماه مه به توافق رسیدند.
امروز، اول ماه مه ۲۰۱۷ این سنت برگزاری روز جهانی کارگر ۱۲۷ ساله شد.
در این روز سندیکاها و اتحادیه‌های کارگری آلمان با تظاهرات گسترده در
سراسر کشور علیه راست‌گرایی، پوپولیسم و برای یک سیاست مهاجر و پناهجوپذیری
منصفانه به خیابان‌ها آمدند.
در ونزوئلا، که با بحران اقتصادی گسترده روبروست، مخالفان رژیم اول ماه مه را فرصتی مناسب برای قدرت‌نمایی و اعتراض به رژیم "چاوزی" دیدند.
در کاراکاس پایتخت کشور و بسیاری از شهرهای ونزوئلا مخالفان دولت به خیابان رفتند و به وضعیت وخیم اقتصادی اعتراض کردند و خواهان برکناری رژیم "چاوزی" شدند.
تنها یک روز قبل از اعلام تظاهرات از سوی مخالفان، نیکلاس مادورو، رئیس جمهوری ونزوئلا، وعده افزایش حقوق به کارمندان و نظامیان را داده بود. به نظر مخالفان، این شگردی برای به انحراف کشیدن تظاهرات گسترده بود.
مادورا که کشورش با رکود اقتصادی بی‌سابقه و کمبود اقلام ضروری روبروست، وعده داد که حقوق و مزایای نظامیان و کارمندان دولت را تا ۶۰ درصد افزایش دهد.
این سومین بار در ۴ ماه گذشته است که مادورو دستمزدها را بالا می‌برد اما در کشوری با میزان تورم بالا و کمبود شدید مواد غذایی، افزایش حقوق نمی‌تواند تاثیری بر نارضایتی عمومی داشته باشد.
بنابر گزارش صندوق بین‌المللی پول، نرخ تورم در ونزوئلا از سال گذشته چند برابر شده و پیش‌بینی می‌شود تا ابتدای سال ۲۰۱۸ ونزوئلا شاهد تورم ۲۰۰۰ درصدی باشد.
در شرایطی که تنها ۶ روز به دور دوم انتخابات فرانسه باقی مانده، گردهمایی‌های امسال با شور و غوغای بیشتری همراه بود.
مردم در واکنش به انتخابات ریاست جمهوری کشور که به رقابت مکرون میانه‌رو با مارین لوپن دست‌راستی منتهی شده است، گسترده‌تر از سال‌های پیش به خیابان رفتند.
برخلاف سال‌های گذشته سندیکاهای کارگری نتوانستند بر مسیر واحدی برای راه‌پیمایی توافق کنند و این از اوضاع تنش‌آلود سیاسی فرانسه حکایت دارد.
یکی از نکات حیرت‌انگیز تظاهرات پاریس، شرکت ژان ماری لوپن، رهبر پیشین "جبهه ملی" در این تظاهرات بود. او به دنبال اختلاف با دخترش از این جریان راست افراطی "اخراج" شده است.
بسیاری از فعالان جنبش کارگری از پس‌رفت در خواسته‌های اجتماعی انتقاد کردند و جوانان فریاد زدند: «ما بار دیگر به انتخاب میان وبا و طاعون مجبور شده‌ایم.»
در پاریس پلیس ضدشورش با معترضان درگیر شد. در حاشیه راه‌پیمایی برخی از معترضان که نقاب به صورت داشتند به سوی مأموران پلیس کوکتل مولوتوف پرتاب کردند و دست کم دو مامور پلیس را زخمی کردند.
پلیس با پرتاب گاز اشک‌آور کوشید معترضان را متفرق کند.
در استانبول مأموران انتظامی و پلیس مخفی با لباس شخصی با گاز اشک‌آور و گلوله‌های لاستیکی به جمعیتی که به مناسبت روز جهانی کارگر گرد آمده بودند، حمله کردند و بیش از ۲۰۰ نفر را دستگیر کردند.
در ترکیه که به خاطر برگزاری همه‌پرسی قانون اساسی و دستگیری گسترده‌ی مخالفان اردوغان فضایی تنش‌آمیز پدید آمده، به ویژه چپ‌گرایان تظاهراتی گسترده به راه انداختند.
پیک ایران
در ونزوئلا، که با بحران اقتصادی گسترده روبروست، مخالفان رژیم اول ماه مه را فرصتی مناسب برای قدرت‌نمایی و اعتراض به رژیم "چاوزی" دیدند.
در کاراکاس پایتخت کشور و بسیاری از شهرهای ونزوئلا مخالفان دولت به خیابان رفتند و به وضعیت وخیم اقتصادی اعتراض کردند و خواهان برکناری رژیم "چاوزی" شدند.
تنها یک روز قبل از اعلام تظاهرات از سوی مخالفان، نیکلاس مادورو، رئیس جمهوری ونزوئلا، وعده افزایش حقوق به کارمندان و نظامیان را داده بود. به نظر مخالفان، این شگردی برای به انحراف کشیدن تظاهرات گسترده بود.
مادورا که کشورش با رکود اقتصادی بی‌سابقه و کمبود اقلام ضروری روبروست، وعده داد که حقوق و مزایای نظامیان و کارمندان دولت را تا ۶۰ درصد افزایش دهد.
این سومین بار در ۴ ماه گذشته است که مادورو دستمزدها را بالا می‌برد اما در کشوری با میزان تورم بالا و کمبود شدید مواد غذایی، افزایش حقوق نمی‌تواند تاثیری بر نارضایتی عمومی داشته باشد.
بنابر گزارش صندوق بین‌المللی پول، نرخ تورم در ونزوئلا از سال گذشته چند برابر شده و پیش‌بینی می‌شود تا ابتدای سال ۲۰۱۸ ونزوئلا شاهد تورم ۲۰۰۰ درصدی باشد.
در شرایطی که تنها ۶ روز به دور دوم انتخابات فرانسه باقی مانده، گردهمایی‌های امسال با شور و غوغای بیشتری همراه بود.
مردم در واکنش به انتخابات ریاست جمهوری کشور که به رقابت مکرون میانه‌رو با مارین لوپن دست‌راستی منتهی شده است، گسترده‌تر از سال‌های پیش به خیابان رفتند.
برخلاف سال‌های گذشته سندیکاهای کارگری نتوانستند بر مسیر واحدی برای راه‌پیمایی توافق کنند و این از اوضاع تنش‌آلود سیاسی فرانسه حکایت دارد.
یکی از نکات حیرت‌انگیز تظاهرات پاریس، شرکت ژان ماری لوپن، رهبر پیشین "جبهه ملی" در این تظاهرات بود. او به دنبال اختلاف با دخترش از این جریان راست افراطی "اخراج" شده است.
بسیاری از فعالان جنبش کارگری از پس‌رفت در خواسته‌های اجتماعی انتقاد کردند و جوانان فریاد زدند: «ما بار دیگر به انتخاب میان وبا و طاعون مجبور شده‌ایم.»
در پاریس پلیس ضدشورش با معترضان درگیر شد. در حاشیه راه‌پیمایی برخی از معترضان که نقاب به صورت داشتند به سوی مأموران پلیس کوکتل مولوتوف پرتاب کردند و دست کم دو مامور پلیس را زخمی کردند.
پلیس با پرتاب گاز اشک‌آور کوشید معترضان را متفرق کند.
در استانبول مأموران انتظامی و پلیس مخفی با لباس شخصی با گاز اشک‌آور و گلوله‌های لاستیکی به جمعیتی که به مناسبت روز جهانی کارگر گرد آمده بودند، حمله کردند و بیش از ۲۰۰ نفر را دستگیر کردند.
در ترکیه که به خاطر برگزاری همه‌پرسی قانون اساسی و دستگیری گسترده‌ی مخالفان اردوغان فضایی تنش‌آمیز پدید آمده، به ویژه چپ‌گرایان تظاهراتی گسترده به راه انداختند.
پیک ایران
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر