رژیم
حاکم بر ایران از قبل از تحویل‌دهی حفاظت اشرف توسط نیروهای آمریکایی به
نیروهای عراقی به توطئه‌چینی‌هایش علیه مقاومت ایران در اشرف، در حال
توطئه‌چینی بود. توطئه پشت توطئه ادامه یافت تا این‌که به حملات نظامی منجر
شد و این حملات در نقطه اوج آن به یک حمله وحشیانه و جنایت ضدبشری منجر
شد. جنایتی که لکه ننگی بر پیشانی جامعه جهانی است، چرا که در طول اعصار و
قرون بندرت چنین جنایاتی به‌وقوع پیوسته است. در حمله‌یی که روز اول
سپتامبر 2013 توسط نیروهای عراقی به کمپ اشرف صورت گرفت، آنان 52تن از
مجاهدینی را به‌شهادت رساندند که ما آنها را از جان خودمان بیشتر دوست
داشتیم. مجاهدینی که طلایه‌دار و پیشگام نبرد با ظلم و ستم در ایران بودند و
برای رسیدن به دموکراسی در جهان و قبل از همه برای میهنشان ایران مبارزه
می‌کردند. جنایتکاران به کشتار بسنده نکردند و هفت‌تن را نیز به گروگان
گرفتند.
این جنایت پلیدی است که، هیچ واژه‌یی در فرهنگ معمول برای توصیف آن نمی‌توان یافت و مرتکبین آن باید در دادگاههای بین‌المللی محاکمه شوند. آنها باید در برابر جامعه جهانی در هر زمانی که باشد پاسخ بدهند حتی اگر بعد از پیروزی محتوم مجاهدین باشد.
این جنایت پلیدی است که، هیچ واژه‌یی در فرهنگ معمول برای توصیف آن نمی‌توان یافت و مرتکبین آن باید در دادگاههای بین‌المللی محاکمه شوند. آنها باید در برابر جامعه جهانی در هر زمانی که باشد پاسخ بدهند حتی اگر بعد از پیروزی محتوم مجاهدین باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر