عمار ملکی پسر دکتر محمد ملکی در صفحه فیسبوک خود مینویسد: صبح زود به خانه برادر مرحومش می رود ... او بزرگ خاندان است و سوگوار از دست دادن تنها برادرش. آن روز دوشنبه است، روز تحصن اعتراضی در مقابل ساختمان دنا. پیرمرد همیشه اولین نفر است که به تحصن می آید. اما آن روز غایب است. یکی از همراهان تحصن به دیگران خبر می دهد که برادر دکتر مرحوم شده. دوستان به او زنگ میزنند تا تسلیتش بگویند.
ظهر وقتی میخواهد به خانه برگردد، سر راه باز هم به محل تحصن اعتراضی می رود تا دقایق آخر را در جمع یاران باشد. می گوید نباید آنها را تنها بگذارم. این مردم معترض از حضور من پیرمرد دلگرمی می گیرند و ترسشان برای اعتراض می ریزد.
خود را به نیم ساعت آخر تحصن می رساند و رو به جمع می کند و می گوید: «ممنون که آمدید. اینجا کلاس درس است. ما تا پایان می ایستیم. از هیچ چیز نترسید. می دانم که نمی ترسید. ما اینجا هستیم تا به مردم بفهمانیم: برای گرفتن حق باید ایستاد. با نشستن، سنگی از پیش پا برداشته نمی شود. باید ایستاد و حرکت کرد.»
همراه با جمعی که روز به روز بر تعدادش افزوده می شود، راهپیمایی سکوت را انجام می دهد و
به خانه برمی گردد.
مبارزه برای پیرمرد تعطیل بردار نیست ...
لطفا به اشتراک بگذارید
25.9.2015 Freedom Messenger - Ghasedane Azadi
به خانه برمی گردد.
مبارزه برای پیرمرد تعطیل بردار نیست ...
لطفا به اشتراک بگذارید
25.9.2015 Freedom Messenger - Ghasedane Azadi
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر