شهریور 1393
تمام این سالها جز بی‌خبری از وضع او خبری نشنیده‌ایم. صحبت از محمدعلی طاهری است. گرچه متن زیر که برگرفته از گزارش اخیر سازمان عفو بین‌الملل است چیزی جز جمله‌ی «ما از او بی‌خبریم» را فریاد نمی‌زند اما چه می‌توان کرد جز این فریاد؟ که باز، صحبت از عقیده‌های مظلوم است:
محمد علی طاهری از زندانیان عقیدی زندان اوین است که بیش از سه سال را در سلولهای انفرادی بند دو-الف زندان اوین _بندی که زیر نظر اطلاعات سپاه است_ می‌گذراند. او که درپی اعتقادات و اعمال معنوی خود درحال گذران حبسی پنج‌ساله به اتهام اهانت به مقدسات اسلامی در زندان اوین است توسط بازجوهایش به قتل تهدید شده است.
محمد علی طاهری پایه‌گذار گروهی معنوی به نام عرفان حلقه است. ایشان 14 اردیبهشت ماه 1390 توسط نیروهای متصل‌به سپاه بازداشت شد و مدت‌زمان 9 ماه را درحالی درسلولهای بند دو-الف سپاه گذراند که هیچکس در این مدت هیچگونه خبری از او نداشت.
هشتم آبان 1390 ایشان توسط شعبه‌ی 26 دادگاه انقلاب تهران به جرم اهانت به مقدسات اسلامی به 5 سال حبس متهم گردید. لازم به توضیح است که طبق ماده 513 مجازات اسلامی، محکومیت اهانت به مقدسات اسلامی درصورتی که موضوعِ جرم ارتکابی مشمول سَبُّ النبی(اهانت به پیامبران عظام، ائمه و یا حضرت فاطمه زهرا) گردد، اعدام و در غیر اینصورت، حبس از یک تا پنج سال است.
بنابراین نکته و باتوجه به حکم پنج ساله‌ی محمدعلی طاهری، درحالی که مشخص است ایشان هرگز به اعدام محکوم نگردیده‌اند اما، طبق اطلاع سازمان عفو بین‌الملل، مسئولین به تهدید ایشان به مرگ ادامه می‌دهند.
محمدعلی طاهری تمام مدت حبس خود را تا این زمان در سلولهای انفرادی گذرانده است و درخواست‌های مکرر وی مبنی بر انتقالش به بندهای عمومی همواره با مخالفت روبرو گردیده است، تا جایی که ایشان در اعتراض به عدم دریافت حقوق ابتدایی خود در طول حبس مجبور به برگزیدن چندینباره‌ی(حداقل هفت بار) اعتصاب غذا گردیده و فشارهای بی‌حد، ایشان را تا چهار بار به‌سوی اقدام به خودکشی برده‌است. (برای نمونه لطفاً پست «ادامه‌ی اعتصاب غذای محمدعلی طاهری و نگرانی از وضعیت وخیم ایشان» را ملاحظه کنید.)
در مورد فشارهای بی‌حدی که منجر شده‌اند تا آقای طاهری در چند مورد هیچ راهی را جز اقدام به خودکشی نیابند توجه شما را به بخشی از نامه‌ی اخیر ایشان به احمد شهید جلب می‌نماییم:
«تهدید _مبنی بر صدمه‌رسانیدن به همسرم و درنتیجه بی‌سرپرست‌شدن فرزندانم_؛ از تخلفات و جرایمی‌ست که از سوی بازجوهای من درمورد من اعمال گردیده است:
به‌دنبال نتیجه‌نگرفتن بازجوها و بازپرس از گرفتن اعتراف مرتد بودن و…، یکی از بازجوها مرا تهدیدنمود که درصورت عدم همکاری(ارائه‌ی اعترافات دیکته‌شده‌ی کذب)، افرادی را دارند که به همسرم صدمه واردنمایند و…
که در نتیجه این فشار روانی وارده‌ی ناشی از این تهدید و صدور حکم(جعلی) اعدام از یک‌طرف، و عدم تمایل به ارائه‌ی اعترافات کذب دیکته شده از طرف دیگر، باعث شد برای در امان‌ماندن خانواده‌ام و عدم اعتراف دروغین، چهار بار اقدام به خودکشی نمایم که با مرگ من، این ترفند شیطانی خنثی شود.»
بهغیر از آزادی شش روزه‌ای که ایشان در 11 اسفند 1392 داشتند در تمامی طول حبس، ارتباط ایشان با دنیای خارج تنها به تماسهای محدود تلفنی با خانواده، و ملاقات‌های مختصر کابینی که هر دو هقته یک بار با همسرشان داشتند محدود گریده بود تا اینکه 11 تیرماه 1393 یعنی روز دستگیری دو هفته‌ای همسر ایشان، پایانی شد بر این ارتباطات محدود محمدعلی طاهری با دنیای بیرون از سلول انفرادی.
اضافه می‌کنیم که آن روز، زیبا محمدیان همسر آقای طاهری درحالی در منزل شخصی خود توسط دو زن و سه مرد بازداشت و به زندان اوین منتقل شدند که این مأموران به تفتیش منزل پرداخته و لپ تاپ شخصی، چند دستگاه موبایل و دوربین مداربسته داخلی ساختمان محل زندگی ایشان را ضبط کرده و با خود می‌برند.
همچنین توجه شما را به پست «گزارش یک درد: اعتصاب غذا/ اینجا کجاست که آنان غذا نمی‌خورند؟» در آرشیو بلاگ جلب می‌نماییم.
برگرفته از گزارش سازمان عفو بین‌الملل به استثنای بعضی اضافات، تغییرات و حذفیات
وبلاگ نامه به یک آزاده
تمام این سالها جز بی‌خبری از وضع او خبری نشنیده‌ایم. صحبت از محمدعلی طاهری است. گرچه متن زیر که برگرفته از گزارش اخیر سازمان عفو بین‌الملل است چیزی جز جمله‌ی «ما از او بی‌خبریم» را فریاد نمی‌زند اما چه می‌توان کرد جز این فریاد؟ که باز، صحبت از عقیده‌های مظلوم است:
محمدعلی طاهری
محمد علی طاهری از زندانیان عقیدی زندان اوین است که بیش از سه سال را در سلولهای انفرادی بند دو-الف زندان اوین _بندی که زیر نظر اطلاعات سپاه است_ می‌گذراند. او که درپی اعتقادات و اعمال معنوی خود درحال گذران حبسی پنج‌ساله به اتهام اهانت به مقدسات اسلامی در زندان اوین است توسط بازجوهایش به قتل تهدید شده است.
محمد علی طاهری پایه‌گذار گروهی معنوی به نام عرفان حلقه است. ایشان 14 اردیبهشت ماه 1390 توسط نیروهای متصل‌به سپاه بازداشت شد و مدت‌زمان 9 ماه را درحالی درسلولهای بند دو-الف سپاه گذراند که هیچکس در این مدت هیچگونه خبری از او نداشت.
هشتم آبان 1390 ایشان توسط شعبه‌ی 26 دادگاه انقلاب تهران به جرم اهانت به مقدسات اسلامی به 5 سال حبس متهم گردید. لازم به توضیح است که طبق ماده 513 مجازات اسلامی، محکومیت اهانت به مقدسات اسلامی درصورتی که موضوعِ جرم ارتکابی مشمول سَبُّ النبی(اهانت به پیامبران عظام، ائمه و یا حضرت فاطمه زهرا) گردد، اعدام و در غیر اینصورت، حبس از یک تا پنج سال است.
بنابراین نکته و باتوجه به حکم پنج ساله‌ی محمدعلی طاهری، درحالی که مشخص است ایشان هرگز به اعدام محکوم نگردیده‌اند اما، طبق اطلاع سازمان عفو بین‌الملل، مسئولین به تهدید ایشان به مرگ ادامه می‌دهند.
محمدعلی طاهری تمام مدت حبس خود را تا این زمان در سلولهای انفرادی گذرانده است و درخواست‌های مکرر وی مبنی بر انتقالش به بندهای عمومی همواره با مخالفت روبرو گردیده است، تا جایی که ایشان در اعتراض به عدم دریافت حقوق ابتدایی خود در طول حبس مجبور به برگزیدن چندینباره‌ی(حداقل هفت بار) اعتصاب غذا گردیده و فشارهای بی‌حد، ایشان را تا چهار بار به‌سوی اقدام به خودکشی برده‌است. (برای نمونه لطفاً پست «ادامه‌ی اعتصاب غذای محمدعلی طاهری و نگرانی از وضعیت وخیم ایشان» را ملاحظه کنید.)
در مورد فشارهای بی‌حدی که منجر شده‌اند تا آقای طاهری در چند مورد هیچ راهی را جز اقدام به خودکشی نیابند توجه شما را به بخشی از نامه‌ی اخیر ایشان به احمد شهید جلب می‌نماییم:
«تهدید _مبنی بر صدمه‌رسانیدن به همسرم و درنتیجه بی‌سرپرست‌شدن فرزندانم_؛ از تخلفات و جرایمی‌ست که از سوی بازجوهای من درمورد من اعمال گردیده است:
به‌دنبال نتیجه‌نگرفتن بازجوها و بازپرس از گرفتن اعتراف مرتد بودن و…، یکی از بازجوها مرا تهدیدنمود که درصورت عدم همکاری(ارائه‌ی اعترافات دیکته‌شده‌ی کذب)، افرادی را دارند که به همسرم صدمه واردنمایند و…
که در نتیجه این فشار روانی وارده‌ی ناشی از این تهدید و صدور حکم(جعلی) اعدام از یک‌طرف، و عدم تمایل به ارائه‌ی اعترافات کذب دیکته شده از طرف دیگر، باعث شد برای در امان‌ماندن خانواده‌ام و عدم اعتراف دروغین، چهار بار اقدام به خودکشی نمایم که با مرگ من، این ترفند شیطانی خنثی شود.»
بهغیر از آزادی شش روزه‌ای که ایشان در 11 اسفند 1392 داشتند در تمامی طول حبس، ارتباط ایشان با دنیای خارج تنها به تماسهای محدود تلفنی با خانواده، و ملاقات‌های مختصر کابینی که هر دو هقته یک بار با همسرشان داشتند محدود گریده بود تا اینکه 11 تیرماه 1393 یعنی روز دستگیری دو هفته‌ای همسر ایشان، پایانی شد بر این ارتباطات محدود محمدعلی طاهری با دنیای بیرون از سلول انفرادی.
اضافه می‌کنیم که آن روز، زیبا محمدیان همسر آقای طاهری درحالی در منزل شخصی خود توسط دو زن و سه مرد بازداشت و به زندان اوین منتقل شدند که این مأموران به تفتیش منزل پرداخته و لپ تاپ شخصی، چند دستگاه موبایل و دوربین مداربسته داخلی ساختمان محل زندگی ایشان را ضبط کرده و با خود می‌برند.
همچنین توجه شما را به پست «گزارش یک درد: اعتصاب غذا/ اینجا کجاست که آنان غذا نمی‌خورند؟» در آرشیو بلاگ جلب می‌نماییم.
برگرفته از گزارش سازمان عفو بین‌الملل به استثنای بعضی اضافات، تغییرات و حذفیات
وبلاگ نامه به یک آزاده
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر