12:20:58 PM 1393/6/9
برنج وارداتی از هند
|
به
خاطر چپاول و غارت غارتگران حکومتی از طریق تجارت خارجی، هم اکنون کشور به
وارد کننده تقریباً تمام محصولات کشاورزی تبدیل شده است و تولید ملی رو به
نابودی است و در اثر این سیاست ضد ملی و ضد مردمی روستاییان خانه خراب و
روانه حاشیه شهرها شده اند، در نتیجه زمینهای کشاوری یا تغییر کاربری داده
شده و تبدیل به ساختمان شده اند و یا به کویر و بیابان تبدیل شده اند.
بر اثر همین سیاست ضد ملی و ضد مردمی هم اکنون سالانه میلیاردها دلار محصولات کشاورزی فقط از برزیل وارد می شود که شامل موز، قهوه، گوشت، مرغ و... است.
بازشدن دروارزه های گمرگات کشور، به روی واردات محصولات کشاورزی و کاهش تعرفه های گمرگی به سود واردکنندگان غارتگر وابسته به مراکز قدرت در حاکمیت آخوندها، موجب کاهش توانایی تولیدکنندگان برای سرمایه گذاری و از دست رفتن فرصتهای شغلی شده است، در نتیجه ساختارهای تولید کشاورزی به مخاطره افتاده و تداوم این وضعیت ، در چند سال آینده به نابودی جبران ناپذیر کشاورزی کشور منجر خواهد شد.
به گفته یکی از اعضای مجلس رژیم، واردات برنج، کمر برنج کاران گیلان و مازندران را شکسته است، وی می گوید: ”ما 18 استان برنج خیز در کشور داریم که با واردات برنج با مشکلات بسیار زیادی مواجه شده اند، ما سالانه به 500هزار تن برنج وارداتی نیاز داریم ولی متأسفانه امسال نزدیک به 3میلیون تن برنج وارد شده است“.
هم اکنون بخش زیادی از برنج مورد نیاز از هند و آن هم بعضی از انواع سمی آن وارد می شود و این موجب شده که کشاورز شمالی کشت برنج را به صرفه نمی بیند.
به گفته رئیس سازمان مرکزی تعاون روستایی کشور واردات مواد غذایی طی 8سال گذشته افزایش 4برابری داشته در نتیجه 14میلیارد دلار، ارزی که باید به توسعه زیرساختهای کشاورزی کشور اختصاص پیدا کند هر سال صرف واردات می شود
این در حالی است که بر اساس نظریه کارشناسان یک سوم زمینهای کشور قابلیت کشاورزی دارند و این در حالی است که بر اساس گزارش سازمان جهانی خواروبار وک شاورزی (فائو) در سال2013 سهم ایران از محصولات کشاورزی در آسیا تنها ۱.۹درصد بوده است
3سال پیش، فائو، سازمان جهانی خواربار و کشاورزی، اعلام کرد طی 10سال سطح زمینهای زیر کشت جهان ۰.۱۲ درصد رشد داشته است اما طی این مدت، در ایران از مساحت زمینهای کشاورزی 6درصد کاسته شده است (روزنامه جمهوری 18مرداد 93)
به خاطر همین سیاستهای ضد مردمی است که کشاورزی و دامداری در حال نابودی است و تولید عمده محصولات کشاورزی تولیدش در ایران صرفه ندارد و هم اکنون بیش از نصف مساحت ایران بیابان است و روز به روز هم برمساحت بیابانها افزوده می شود. بر اساس آمارهای رسمی هر دقیقه 400 متر مربع به مساحت بیابانهای افزوده می شود.
کارگزاران رژیم همیشه درباره کم آبی و کمبود نزولات سخن سرایی می کنند در حالی که اگر پولهایی که با اهداف چپاولگرانه صرف واردات محصولات کشاوری و مواد اولیه صنایع نساجی می شود، به کشاورزی کشور تزریق شود و در زمینه بهینه سازی آبیاری زمینهای کشاورزی صرف شود، بسیاری از کشاورزان که اکنون به خاطر مشکلاتی از قبیل کمبود آب، فقدان امکانات مکانیزه، سم و کود دست از کار کشاورزی کشیده اند، دوباره به سر زمینهای خود باز خواهند گشت و کشاورزی را جان تازه یی خواهند داد؛ اما افسوس كه این یك رؤیای دست نیافتنی در حاكمیت آخوندهای فاسد و چپاولگر است. تا اینها بر اریكة قدرتند، سال به سال دریغ از پارسال!
بر اثر همین سیاست ضد ملی و ضد مردمی هم اکنون سالانه میلیاردها دلار محصولات کشاورزی فقط از برزیل وارد می شود که شامل موز، قهوه، گوشت، مرغ و... است.
بازشدن دروارزه های گمرگات کشور، به روی واردات محصولات کشاورزی و کاهش تعرفه های گمرگی به سود واردکنندگان غارتگر وابسته به مراکز قدرت در حاکمیت آخوندها، موجب کاهش توانایی تولیدکنندگان برای سرمایه گذاری و از دست رفتن فرصتهای شغلی شده است، در نتیجه ساختارهای تولید کشاورزی به مخاطره افتاده و تداوم این وضعیت ، در چند سال آینده به نابودی جبران ناپذیر کشاورزی کشور منجر خواهد شد.
به گفته یکی از اعضای مجلس رژیم، واردات برنج، کمر برنج کاران گیلان و مازندران را شکسته است، وی می گوید: ”ما 18 استان برنج خیز در کشور داریم که با واردات برنج با مشکلات بسیار زیادی مواجه شده اند، ما سالانه به 500هزار تن برنج وارداتی نیاز داریم ولی متأسفانه امسال نزدیک به 3میلیون تن برنج وارد شده است“.
هم اکنون بخش زیادی از برنج مورد نیاز از هند و آن هم بعضی از انواع سمی آن وارد می شود و این موجب شده که کشاورز شمالی کشت برنج را به صرفه نمی بیند.
به گفته رئیس سازمان مرکزی تعاون روستایی کشور واردات مواد غذایی طی 8سال گذشته افزایش 4برابری داشته در نتیجه 14میلیارد دلار، ارزی که باید به توسعه زیرساختهای کشاورزی کشور اختصاص پیدا کند هر سال صرف واردات می شود
این در حالی است که بر اساس نظریه کارشناسان یک سوم زمینهای کشور قابلیت کشاورزی دارند و این در حالی است که بر اساس گزارش سازمان جهانی خواروبار وک شاورزی (فائو) در سال2013 سهم ایران از محصولات کشاورزی در آسیا تنها ۱.۹درصد بوده است
3سال پیش، فائو، سازمان جهانی خواربار و کشاورزی، اعلام کرد طی 10سال سطح زمینهای زیر کشت جهان ۰.۱۲ درصد رشد داشته است اما طی این مدت، در ایران از مساحت زمینهای کشاورزی 6درصد کاسته شده است (روزنامه جمهوری 18مرداد 93)
به خاطر همین سیاستهای ضد مردمی است که کشاورزی و دامداری در حال نابودی است و تولید عمده محصولات کشاورزی تولیدش در ایران صرفه ندارد و هم اکنون بیش از نصف مساحت ایران بیابان است و روز به روز هم برمساحت بیابانها افزوده می شود. بر اساس آمارهای رسمی هر دقیقه 400 متر مربع به مساحت بیابانهای افزوده می شود.
کارگزاران رژیم همیشه درباره کم آبی و کمبود نزولات سخن سرایی می کنند در حالی که اگر پولهایی که با اهداف چپاولگرانه صرف واردات محصولات کشاوری و مواد اولیه صنایع نساجی می شود، به کشاورزی کشور تزریق شود و در زمینه بهینه سازی آبیاری زمینهای کشاورزی صرف شود، بسیاری از کشاورزان که اکنون به خاطر مشکلاتی از قبیل کمبود آب، فقدان امکانات مکانیزه، سم و کود دست از کار کشاورزی کشیده اند، دوباره به سر زمینهای خود باز خواهند گشت و کشاورزی را جان تازه یی خواهند داد؛ اما افسوس كه این یك رؤیای دست نیافتنی در حاكمیت آخوندهای فاسد و چپاولگر است. تا اینها بر اریكة قدرتند، سال به سال دریغ از پارسال!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر