دوشنبه, 03 آذر 1393
كانون حمايت از خانواده جان باختگان و بازداشتي ها 3 آذر 93: زنداني سياسي
«حسن طفاح» متولد ۱۳۰۸ در عراق متولد شده است. یک سال پس از جنگ جهانی دوم
و در سن ۱۶ سالگی در عراق به زندان افتاد. خودش میگوید آن موقع
جوانترین زندانی سیاسی بوده و حالا هم در زندان گوهردش کرج پیرترین
زندانی سیاسی- امنیتی جمهوری اسلامی است. وي به اتهام اقدام علیه امنیت ملی
و جاسوسی در زندان به سر میبرد.
محکوم به حبس ابد است. هیچ کس را درایران ندارد. همسرش فارسی بلد نیست و نمیتواند ارتباطات لازم را با دادستانی و دیگران برقرار کند. او تاکنون ۱۵ سال از حبس ابدش را در زندان رجاییشهر گذرانده است. آنقدر بیمار است که حتی توان راه رفتن را به سختی دارد و خودش میگوید:«باید حتما ازکنار دیوار راه بروم تا اگر افتادم دستم را به جایی بند کنم.»
محکوم به حبس ابد است. هیچ کس را درایران ندارد. همسرش فارسی بلد نیست و نمیتواند ارتباطات لازم را با دادستانی و دیگران برقرار کند. او تاکنون ۱۵ سال از حبس ابدش را در زندان رجاییشهر گذرانده است. آنقدر بیمار است که حتی توان راه رفتن را به سختی دارد و خودش میگوید:«باید حتما ازکنار دیوار راه بروم تا اگر افتادم دستم را به جایی بند کنم.»
حکم عدم تحمل کیفر از سوی پزشکی قانونی برایش صادر شده اما قوه قضاییه دستور آزادی او را صادر نمیکند. وضعیتش به حدی وخیم است که دادستانی به مقامات بهداری زندان دستور داده هر روز از او و چند نفر دیگر از پیرمردان بند سیاسی که تعدادشان کم هم نیست، آزمایشهای لازم را بگیرند و وضعیت آنها را گزارش کنند. با این وجود اقدامی برای آزاد کردن آنها به دلیل عدم تحمل حبس و کهولت سن انجام نمیدهند. به نظر ميرسد هدف جمهوري اسلامي این است که این افراد تا پایان سنشان در زندان بمانند.
هماکنون در زندان گوهردشت و بند سیاسی آن ۱۲ نفر بالای ۶۵ سال در زندان به سر میبرند. از این میان شرایط برخی از آنها بسیار ناراحتکننده است و به رغم نظر پزشک قانونی مبنی بر بستری شدن دربیمارستان و یا حبس درخانه و یا عدم تحمل حبس، دادستانی تهران کمترین همراهی را با آنها و خانوادههایشان داشته و تنها پذیرفته درصورت حاد بودن شرایط جسمیشان آنها را به بیمارستانی در تهران برای ادامه مداوا منتقل کنند و دوباره به زندان برگردانند.
به نقل از: کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر