اشاره: راه رفتن، کار کردن، رانندگی کردن و در نهایت زندگی کردن با مین از جمله ویژگی مردمان ساکن مناطق آلوده به مین در ایران است. وزارت دفاع کشور سال‌هاست از طریق مرکز مین‌زدایی به پاکسازی مناطق آلوده به مین مشغول است. اینجا سخن از مردمانی است که روی مین راه می‌روند و مین‌بردارانی که مین را زیر پای آنها خنثی می‌کنند و حتی در مواردی خود قربانی مین می‌شوند. این حال و روز مردمان ساکن مناطق آلوده به مین است. هم انسان‌ها، هم ابزارشان و هم حیوانات، قربانی این اختراع خطرناک بشر هستند.
مین در پنج منطقه آلوده و خطرناک در ایران روزانه، هفتگی و ماهانه، قربانیان غیرنظامی و نظامی می‌گیرد. با توجه به اهمیت این موضوع، میزان تلفات و نگرانی از تکرار حوادث فاجعه‌بار بعدی؛ در این سلسله نوشتارها سعی می‌شود جهت آگاهی‌رسانی عموم مردم، سازمان‌های جهانی و مسوول در این زمینه، اطلاعات و آمار صحیح انتشار یابد. به علت نبود سیستم اطلاعات واحد در زمینه‌های مختلف معضل مین در ایران از قبیل آمار مصدومین، کشته‌ها، وسعت مناطق آلوده و تعداد تخمینی مین‌ها که تحت نظارت امنیتی شدید در کشور است؛ تلاش مجموعه کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی بر آن است که آمار مستدل از این موارد، به آگاهی افکار عمومی برسد. در ادامه‌ی این سلسله گزارش‌ها، نگاهی اجمالی به وضعیت عملیات پاکسازی استان آذربایجان غربی در شهرستان پیرانشهر خواهیم انداخت.
1200 مجروح و 183 کشته فقط در پیرانشهر
بر پایه گزارش‌های «کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی» از منابع خبری معتمد، پس از گذشت هشت سال جنگ میان دو کشور ایران و عراق، 1200 نفر با صدمات و جراحات قربانی شده و 183 نفر دیگر نیز در محدوده‌ی جغرافیایی شهر «پیرانشهر» بر اثر انفجار مین جانشان را از دست دادند.
از جمله این مناطق پیرامون این شهر می‌توان از «تمرچین» و «بازارچه‌ی مرزی تمرچین» نام برد که تا بهمن‌ماه 1393، نیز افراد زیادی در این مناطق قربانی حوادث ناشی از انفجار مین شده‌اند. پاکسازی غیر اصولی و نبود استانداردهای مناسب (IMAS) باعث شده ساکنین این مناطق دچار حادثه شوند؛ از آن جمله می‌توان از «علی انباهی» جوان پیرانشهری که در اردیبهشت‌ماه سال جاری به همراه خانواده‌اش، برای تفریح به اطراف بازارچه رفته و در حادثه‌ی انفجار مین، یک پایش را از دست داده است. همچنین بسیاری از کولبران و کاسبکاران محلی در محدوده‌ی این بازارچه دچار حادثه (کشته یا نقص عضو) شده‌اند.
از دیگر نقاط حادثه‌خیز این شهرستان، می‌توان به منطقه‌ی «پایگاه شیخ عایشه» و «کوه سَر گِرده» اشاره کرد. نبود علایم هشدار دهنده، درصد زیادی از مردم مدنی را قربانی انفجارهای ناشی از مین کرده است؛ به طوری که اگر حتی یک تابلو یا علایم هشدار دهنده دیگری وجود داشت، شاید هرگز این افراد (چوپان یا کولبران) دچار حادثه نشده و قربانی نمی‌شدند.
در روستای «کهنه لاهیجان» پیرمرد چوپانی به نام «احد خستو» که یک پایش را در انفجار مین از دست داده است، به دنبال سه حادثه‌ی مختلف با مین برخورد نموده و همچنان به گفته‌ی خودش، خطر انفجار مین همچنان او را تهدید می‌کند (تصویر شماره یک)
«حمزه رحمانی» یکی دیگر از مصدومان انفجار مین در منطقه‌ی پیرانشهر است که در کودکی دچار حادثه شده و در پی آن از ناحیه هر دو چشم نابینا شده است. (تصویر شماره دو)
چهارشنبه ۶ اسفندماه ۱۳۹۳ - ۲۵ فوریه ۲۰۱۵
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر