پژوهشی تازه نشان می‌دهد که دانشگاه‌های ایالات متحده آمریکا در گزارش تجاوز و تعرض‌های جنسی به دانشجویان کوتاهی می‌کنند.
این پژوهش آماری، دوم فوریه/۱۳ بهمن‌ماه، در ژورنال علمی انجمن روان‌شناسی آمریکا منتشر
شده است و نشان می‌دهد که در دانشگاه‌های آمریکا زمانی که بازرسی عمومی در
مورد میزان گزارش تجاوز و تعرض جنسی وجود دارد، آمار گزارش این پرونده‌ها
تا ۴۴ درصد افزایش می‌یابد. در دوره‌هایی که سیستم نظارتی خارجی بر گزارش
پرونده‌های خشونت جنسی وجود ندارد، آمار بسیار پایین‌تر است.
کوری ریبرن یونگ، استاد حقوق دانشگاه کانزاس که این پژوهش را انجام داده است، داده‌های آماری ۳۱ دانشگاه بزرگ در ایالت متحده آمریکا را بین سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۲ بررسی کرده است. این دانشگاه‌ها همه دارای خوابگاه‌های دانشجویی‌اند و بالای ۱۰هزار دانشجو دارند.
هنگامی که سازمان‌های مرتبط با پلیس و گزارش‌دهی جرم‌های کیفری، دانشگاه‌ها را مورد بازرسی قرار می‌دهند، آمار گزارش تجاوز تا سقف ۴۴ درصد افزایش می‌یابد. هنگامی که بازرسی وجود ندارد، آمار پایین می‌آید.
مدیریت دانشگاه‌ها تلاش می‌کنند نشان بدهند که محیط دانشگاهی «سالم و امن» است. این کوتاهی موجب شده حمایت برای قربانیان تجاوز و تعرض جنسی وجود نداشته باشد و این تجاوز‌ها ادامه یابد.
پژوهشگر این تحلیل آماری می‌گوید: «هنگامی که به تجاوز و تعرض جنسی می‌‌رسد، عرف دانشگاه‌ها و کالج‌ها این است که وضعیت حقیقی، آمار و ارقام را بی‌اهمیت جلوه دهند.»
یونگ در ادامه می‌گوید: «در نتیجه دانشجویان در بسیاری از دانشگاه‌ها همچنان قربانی حملات و تجاوزهای جنسی می‌شوند و مهاجمان جنسی هم مجازات نمی‌شوند.»
بسیاری از دانشگاه‌های دولتی و خصوصی ایالات متحده آمریکا بنا به تعداد دانشجو‌ها، از خود دانشجو شهریه می‌گیرند یا بودجه دولتی دریافت می‌کنند. اگر تعداد دانشجوهایی که این دانشگاه‌ها را انتخاب می‌کنند کاهش یابد، میزان بودجه نیز سیر نزولی خواهد داشت. بنابر این دانشگاه‌ها نیاز دارند که تصویری مثبت از خود نشان دهند و آمار بالای تجاوز و تعرض جنسی، این تصویر را تباه خواهد کرد.
نبود این پژوهش‌ها خود نوعی پنهان‌کاری دولتی-حکومتی برای مطرح نکردن معضل تجاوز جنسی در سطوح مختلف آن چه در مورد کودکان، چه زنان و چه مردان است.
شبنم رحمتی، دبیر سرویس اجتماعی روزنامه شرق، روز گذشته (۱۳ بهمن) در
حساب کاربری توئیتر خود نوشت: «دختر خانه دوست‌پسرش اوردز کرد، پسر او را
کنار اتوبان انداخت، دو پسر دیگر دختر نیمه‌جان را به خانه برده، به او
تجاوز کرده و ر‌هایش کردند. دختر مُرد.»
آمار تجاوزهای جنسی در اقصی نقاط جهان اما مسأله را طور دیگری نشان می‌دهد. تجاوز جنسی به ویژه به زنان، مشکلی اجتماعی است که آمار آن نیز بسیار بالاست.
در پژوهشی آماری در سال ۲۰۰۷، از شش هزار و ۸۰۰ دانشجوی زن دانشگاه‌های آمریکا، در مورد تجاوز و تعرض جنسی در دانشگاه‌ها سوال شد. از هر پنج زنی که در این پژوهش شرکت کرده بودند، یک نفر اعلام کرده بود که در دوران دانشجویی، نوعی از تجاوز یا تعرض جنسی را تجربه کرده است.
نبود چنین آمارهایی در ایران خود پنهان‌کاری بزرگی است که مسأله تجاوز جنسی را بی‌اهمیت جلوه می‌دهد.
پژوهش آماری یونگ که تنها در سطح دانشگاه‌ها انجام شده، این پنهان‌کاری را آشکار می‌کند. یونگ، نشان می‌دهد که برخی از دانشگاه‌ها حتی پس از اینکه مأموران فدرال آن‌ها را برای گزارش ندادن جرایم کیفری جریمه می‌کنند، در دورانی که بازرسی وجود ندارد همچنان آمار گزارش جرایم جنسی را پایین می‌کشند.
یونگ می‌گوید که در کالج‌ها و دانشگاه‌ها مسأله امنیت دانشجو‌ها و حمایت از قربانیان تجاوز نیست. این دانشگاه‌ها بیشتر به روابط عمومی مثبت خود می‌اندیشند و تا جایی که بتوانند پنهان‌کاری می‌کنند. تا زمانی که قربانیان اولویت اول نباشند این پنهان‌کاری‌ها ادامه خواهد داشت.
رادیو زمانه
۱۴ بهمن ۱۳۹۳
پژوهشی تازه نشان می‌دهد که دانشگاه‌های ایالات متحده آمریکا در گزارش تجاوز و تعرض‌های جنسی به دانشجویان کوتاهی می‌کنند.
کوری
ریبرن یونگ: «هنگامی که به تجاوز و تعرض جنسی می‌‌رسد، عرف دانشگاه‌ها و
کالج‌ها این است که وضعیت حقیقی، آمار و ارقام را بی‌اهمیت جلوه دهند.»
کوری ریبرن یونگ، استاد حقوق دانشگاه کانزاس که این پژوهش را انجام داده است، داده‌های آماری ۳۱ دانشگاه بزرگ در ایالت متحده آمریکا را بین سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۲ بررسی کرده است. این دانشگاه‌ها همه دارای خوابگاه‌های دانشجویی‌اند و بالای ۱۰هزار دانشجو دارند.
هنگامی که سازمان‌های مرتبط با پلیس و گزارش‌دهی جرم‌های کیفری، دانشگاه‌ها را مورد بازرسی قرار می‌دهند، آمار گزارش تجاوز تا سقف ۴۴ درصد افزایش می‌یابد. هنگامی که بازرسی وجود ندارد، آمار پایین می‌آید.
نگاه حمایتی نسب به قربانیان تجاوز جنسی وجود ندارد
یونگ از این پژوهش آماری نتیجه گرفته است که دانشگاه‌ها با کوتاهی در گزارش پرونده‌های خشونت و تجاوز جنسی، سعی بر این دارند که در مورد واقعیت تجاوز جنسی به دانشجویان در محیط دانشگاه پنهان‌کاری کنند.مدیریت دانشگاه‌ها تلاش می‌کنند نشان بدهند که محیط دانشگاهی «سالم و امن» است. این کوتاهی موجب شده حمایت برای قربانیان تجاوز و تعرض جنسی وجود نداشته باشد و این تجاوز‌ها ادامه یابد.
پژوهشگر این تحلیل آماری می‌گوید: «هنگامی که به تجاوز و تعرض جنسی می‌‌رسد، عرف دانشگاه‌ها و کالج‌ها این است که وضعیت حقیقی، آمار و ارقام را بی‌اهمیت جلوه دهند.»
یونگ در ادامه می‌گوید: «در نتیجه دانشجویان در بسیاری از دانشگاه‌ها همچنان قربانی حملات و تجاوزهای جنسی می‌شوند و مهاجمان جنسی هم مجازات نمی‌شوند.»
بسیاری از دانشگاه‌های دولتی و خصوصی ایالات متحده آمریکا بنا به تعداد دانشجو‌ها، از خود دانشجو شهریه می‌گیرند یا بودجه دولتی دریافت می‌کنند. اگر تعداد دانشجوهایی که این دانشگاه‌ها را انتخاب می‌کنند کاهش یابد، میزان بودجه نیز سیر نزولی خواهد داشت. بنابر این دانشگاه‌ها نیاز دارند که تصویری مثبت از خود نشان دهند و آمار بالای تجاوز و تعرض جنسی، این تصویر را تباه خواهد کرد.
پنهان‌کاری نسبت به تجاوز جنسی در ایران
در نبود پژوهش‌های آماری مانند پژوهش یونگ، امکان بررسی شرایط زندگی قربانی‌های تجاوز و تعرض جنسی در ایران وجود ندارد.نبود این پژوهش‌ها خود نوعی پنهان‌کاری دولتی-حکومتی برای مطرح نکردن معضل تجاوز جنسی در سطوح مختلف آن چه در مورد کودکان، چه زنان و چه مردان است.
نگاه
رسانه‌های ایران به تجاوز و تعرض، یک معضل اجتماعی و خشونتی که مدام تکرار
می‌شود نیست بلکه «حادثه‌ای غیرمترقبه» است که گاهی اتفاق می‌افتد و به
عنوان مسأله‌ای وحشتناک و عجیب در رسانه‌ها گزارش می‌شود.
آمار تجاوزهای جنسی در اقصی نقاط جهان اما مسأله را طور دیگری نشان می‌دهد. تجاوز جنسی به ویژه به زنان، مشکلی اجتماعی است که آمار آن نیز بسیار بالاست.
در پژوهشی آماری در سال ۲۰۰۷، از شش هزار و ۸۰۰ دانشجوی زن دانشگاه‌های آمریکا، در مورد تجاوز و تعرض جنسی در دانشگاه‌ها سوال شد. از هر پنج زنی که در این پژوهش شرکت کرده بودند، یک نفر اعلام کرده بود که در دوران دانشجویی، نوعی از تجاوز یا تعرض جنسی را تجربه کرده است.
نبود چنین آمارهایی در ایران خود پنهان‌کاری بزرگی است که مسأله تجاوز جنسی را بی‌اهمیت جلوه می‌دهد.
قربانیان تجاوز جنسی در دانشگاه‌ها
بسیاری از قربانیان خشونت‌های جنسی از جمله تجاوز و بسیاری از سازمان‌های غیر انتفاعی حمایت از قربانیان تجاوز بار‌ها به این مسأله اشاره کرده‌اند که دانشگاه‌ها و مؤسساتی که «تصویر مثبت داشتن» برایشان مهم‌تر از زندگی قربانیان است، سعی می‌کنند پنهان‌کاری کنند و با بی‌اهمیت جلوه دادن مشکلات مربوط به قربانیان تجاوزهای جنسی، حمایت لازم را از قربانی برای گزارش تجاوز به پلیس نمی‌کنند.پژوهش آماری یونگ که تنها در سطح دانشگاه‌ها انجام شده، این پنهان‌کاری را آشکار می‌کند. یونگ، نشان می‌دهد که برخی از دانشگاه‌ها حتی پس از اینکه مأموران فدرال آن‌ها را برای گزارش ندادن جرایم کیفری جریمه می‌کنند، در دورانی که بازرسی وجود ندارد همچنان آمار گزارش جرایم جنسی را پایین می‌کشند.
یونگ می‌گوید که در کالج‌ها و دانشگاه‌ها مسأله امنیت دانشجو‌ها و حمایت از قربانیان تجاوز نیست. این دانشگاه‌ها بیشتر به روابط عمومی مثبت خود می‌اندیشند و تا جایی که بتوانند پنهان‌کاری می‌کنند. تا زمانی که قربانیان اولویت اول نباشند این پنهان‌کاری‌ها ادامه خواهد داشت.
رادیو زمانه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر