روزنامه شرق : «خشکسالی» و بحران «کمبود آب» در ایران، از مرز هشدار گذشته و اینک زمان عمل فرارسیده است. سالهاست مقامات دولتی و کارشناسان و شهروندان مسوول در مورد ابعاد روبهگسترش کمبود آب در ایران هشدار میدهند. آخرین خبر در مورد جیرهبندی آب در ۱۲کلانشهر کشور بود. خشکشدن پنج دریاچه، پایینرفتن بستر آبهای زیرزمینی در اقصی نقاط کشور، خشکشدن آب زایندهرود و چند رودخانه دیگر، کاهش سطح ذخیره آب پشت اغلب سدهای کشور، تخلیه ۶۵درصد از روستاهای یزد در ۲۵سال گذشته، خالیشدن ۳۰۰ روستا در حاشیه دریاچه هامون، تامین آب پنجهزارو۳۰۰ روستا بهوسیله تانکر و گسترش کویر تنها تکرار تراژدی تلخی است که هرروز بیشتر سرزمین ما و ساکنان آن را به لبه یک فاجعه ملی و زیستمحیطی نزدیکتر میکند.
در کنار تمامی هشدارها و اعلام خطرها کمتر سخنی از پیداکردن راهحل برای این بحران در میان است. گویی همه منتظر معجزهای نشستهاند یا در بهترین حالت، چشم به آسمان دوخته و امیدوارند در زمستان آینده ابرها به رحم آمده و باران فراوانی نصیب زمین تشنه ایرانزمین بکنند.
متاسفانه با مرور روزنامههای چاپ ایران و جستوجوی اینترنتی، خبری از اینکه چه اقدامات عملی در حال حاضر برای رفع مشکل بیآبی در ایران در دست اجرا یا حتی بررسی شده باشد دیده نمیشود. حل این مشکل نیر امری نیست که یکشبه و یکماهه قابل اجرا باشد. در شرایطی که سخن از افزایش جمعیت به ۱۵۰میلیوننفر است، هیچ سخنی از چگونگی تامین آب ۷۵میلیوننفری که قرار است در آینده به جمعیت کنونی اضافه شوند دیده نمیشود. باقیماندن جمعیت فعلی ایران در این سرزمین بستگی به تامین آب دارد وگرنه همین جمعیت بهدلیل کوچ دستهجمعی رو به نقصان خواهد گذاشت. مضافا اگر مشکل تامین آب حل نشود سرنوشت مناطق کمجمعیت فلات مرکزی و جنوبشرقی ایران و کاهش مستمر جمعیت آنها در انتظار بقیه نقاط کشور نیز خواهد بود.
در عالم واقع، رسیدن به یک طرح عملی به مطالعات کارشناسی و طراحی و محاسبه و تامین بودجه نیاز دارد و در بهترین حالت سه تا چهارسال وقت نیاز است تا یک طرح به مرحله اجرا و همان مدت وقت لازم است تا یک طرح به مرحله بهرهبرداری برسد.
عدم توجه جدی به مشکل آب منجر به تنشهای اجتماعی خواهد شد که نمونههای آن در تظاهرات مردم در چند نقطه کشور علیه ارسال آب به مناطق دیگر و اعتراض به خشکشدن دریاچهها و رودخانهها مشاهده شده است. جیرهبندی و کمبود گسترده آب در تهران و شهرهای بزرگ میتواند سیاسی شده و دولت را با مطالبات حداکثری مردم مواجه گرداند.
مساله بحران آب یک مساله ملی است و تمامی شهروندان ایران علیرغم قومیت و مذهب، دیدگاههای سیاسی و فکری از آن صدمه دیده و متقابلا در بهبود آن شریک هستند.
[تاريخ مطلب: بيست و يکم امرداد ۱۳۹۳ برابر با دوازدهم اوت ۲۰۱۴]پیک ایران
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر