عکاس: امیرحسین ابوالفتح
در این چشم انداز شبانه ی آسمان و زمین که جایی نزدیک تهران در ایران
را نشان می دهد، پرتوهای تابیده از قرص ماه کامل و نزدیک به نقطه ی پیرازم
(حضیض) همه جا را روشن کرده و سایه هایی بر زمین پدید آورده اند.
 |
| این تصویر در اندازه ی بزرگ تر |
این عکس در شب ۱۲ اوت، و زمانی نزدیک به اوج بارش شهابی سالانه ی برساووشی گرفته شده و در آن رد روشن و رنگارنگ یک تیر شهاب برساووشی نیز درست بالای درخت سایه دار جلوی تصویر دیده می شود.
امسال ابرماه با ساعت های بارش شهابی در سپیده دم همزمان شد و با ایجاد مزاحمت برای بینندگان بارش،
بسیاری از شهاب های برساوشی کم نورتر را در پرتوی خود غرق کرد. ولی شهاب
های پرنورتری مانند آنچه در این تصویر است، همچنان دیده می شدند و می شد رد
آن ها که از نقطه ی کانونی بارش در صورت فلکی قهرمانانه ی برساووش در سمت راست تصویر آغاز می شد را بازشناخت. [ببینید: * ۶۸ تیر شهاب بر سر چین]
دانه هایی که این
بارش را پدید می آورند ذرات سنگ و خاکی هستند که از دنباله دار دوره ایِ
سویفت-تاتل بر جای مانده اند. هر سال، سیاره ی زمین در مسیر گردش مداری خود
وارد توده ی این ذرات می شود و در این هنگام هر یک از این ذرات با برخورد و ورود به جو زمین با سرعت ۶۰ کیلومتر بر ثانیه، از شدت گرما برافروخته (incandesence) شده و در بلنداهایی نزدیک به ۱۰۰ کیلومتری سطح زمین بخار می شوند.
سال آینده، بارش شهابی برساووشی را در شب هایی تاریک خواهیم دید زیرا همزمان با ماه نو خواهد بود.
در همین زمینه: * بزرگ، زیبا، روشن: ابرماه ۱۰ اوت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر