6:07:08 AM 1393/6/1
امام
جمعه نمره موقت خامنه ای در روز 31مرداد در نمایش جمعه تهران در زیر پرده
یی از دود و دم لو رفته و بی رمق، دست گدایی نظام به سمت «آمریکا و غرب و
1+5» دراز کرد و تحت عنوان «نصیحت» تقاضا کرد که پیشنهاد رژیم را بپذیرند.
گفت پیشنهاد ما «برد-برد» است. اما اگر نپذیرید خودتان خواهید باخت! به این
آخوند ابله باید گفت اگر مطمئن هستی که آمریکا و غرب می بازند، پس چرا دست
گدایی دراز می کنی، بگذار ببازند و یک امتیاز بزرگ برای نظام ولایت ثبت
شود. اما آخوند موحدی کرمانی آمده است تا در زیر این دود و دم بی رمق، به
عنوان نماینده خامنه ای، ضربه ناشی از برکناری یک وزیر به روحانی را در
برابر طرف حسابهای خارجی رفع و رجوع کند و بگوید دولت روحانی ضعیف نیست و
می تواند مذاکرات را پیش ببرد. به همین دلیل بدون هیچ قافیه ای دو تبریک
نثار دولت روحانی کرد تا به خیال خودش او را در مقابل آمریکا و غرب تقویت
کند. تبریک بی قافیة اول تحت عنوان حمایت خامنه ای از دولت بود. در حالی که
از صحبت خامنه ای ده روز می گذرد و اگر قرار به تبریک گفتن بود، باید امام
جمعه نمره موقت هفته قبل به آن می پرداخت. آخوند موحدی افزود: «این حمایت و
تأیید معنی اش این است که آقا راضی نیستند دولت تضعیف شود». تبریک بی
قافیه دوم آخوند موحدی کرمانی این بود: «باز تبریک می گویم به دولت به خاطر
انتخاب شعار تدبیر». این آخوند ابله، به روی خودش نیاورد که یک سال دیر به
فکر چنین تبریکی افتاده است. چون استفاده دجالگرانه از کلمات «تدبیر و
امید» مربوط به بیش از یک سال پیش است. به هرحال او موظف شده بود که دست
گدایی دراز کند و به عنوان نماینده خامنه ای دولت روحانی را گرچه با ساختن
ساندویچی از انواع غرزدن ها و هشدار ها، مورد تأیید قرار دهد، که خوب وظیفه
اش را به همین صورت مسخره و ناچسب انجام داد.
حالا سؤال این است که چرا در نظام ولایت فقیه آخوند حسن روحانی تا این حد مورد عنایت، به ویژه از سوی خود خامنه ای قرار گرفته است؟ چگونه است که پاسخ زبان درازیهای هفته گذشته اش، از سوی ولی فقیه ارتجاع داده نمی شود بلکه مورد حمایت قرار می گیرد؟ چگونه است که سرکرده قضاییة نظام و آخوند تقوی گرداننده نمایشهای جمعه هر دو هشدار می دهند که مبادا کسی علیه دولت حرفی بزند و تضعیف کند، که در این صورت ممکن است تحت تعقیف قرار گیرد. جواب را بهتر است از زبان خود آخوند روحانی بشنویم. همان عاملی که باعث دراز کردن دست گدایی به سوی آمریکا در نمایش جمعه هم شده است. آخوند روحانی می گوید: «بحمدلله» کسی اولویتها را فراموش نکرده است و در این مورد همه اجزای نظام هر روز بهم نزدیکتر می شوند. روحانی با اشاره به مواضع باندها می افزاید: امروز «هیچ کس به ما نمی گوید مسأله هسته یی را حل نکنید و ولش کنید». همه می گویند «مذاکره جدی انجام بدهید… معضل را حل کنید». روحانی تأکید می کند «تحریم بار بر دوش من نیست» که برداشتن آن دلبخواه من باشد، بر دوش کل نظام است. به این ترتیب روحانی بار دیگر با تأکید بر شرایط به شدت وخامت بار نظام نشان می دهد که تمامی سردمداران و باندها به رغم همه سنگ اندازیها و دود و دمها، می دانند که هیچ راهی جز زانو نزدن در پشت میز مذاکره و دراز کردن دست گدایی، وجود ندارد و به همین دلیل برای هموار کردن راه و کنار زدن سنگ اندازان از هیچ حمله یی به باندهای رقیب کوتاه نمی آید و مطمئن است که آنها هستند که سرانجام باید کوتاه بیایند و به نوشیدن زهر تن بدهند. به این ترتیب است که نمایش جمعه نیز به نمایش حمایت از روحانی و مذاکرات اتمی تبدیل می شود و این پیام را می رساند که همه سردمداران نظام ولایت فقیه قانع شده اند که جز خزیدن ذلت بار به پای میز مذاکره و خوردن نهایی جام زهر، راهی برای خروج رژیم از وضعیت وخیم کنونی وجود ندارد. در هفته های آینده با نزدیکتر شدن زمان پایان مهلت مذاکرات، درستی یا غلطی این واقعیت بیشتر آشکار خواهد شد. |
|||
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر