#ایران#iran#

نفوذ سايه وار رژيم آخوندي در گرداب سوريه، به نگرانيها و جنون سوخت ميرساند

گاردين21 سپتامبر 2015

يان بلك ” Ian Black” در دمشق

سفير محمد رضا شيباني در دفترش در يك آپارتمان سه طبقه خيلي باشكوهش، ديدگاه بنياد ايران در مورد اين بحران را تشريح ميكند كه هيچ خارجي نبايد دخالت كند. او به گاردين گفت؛ ” ما بايد به حاكميت و تماميت ارضي ملي سوريه احترام بگذاريم”، ”ايران در امور داخلي سوريه دخالتي نميكند. روابط ما تاريخي و استراتژيك است. نقش ما محدود به مشاوره با دولت سوريه براي نبرد با تروريسم است”.

ايران قطعا از قيام سال 2011 ، با ميلياردها دلار وام و اعتبار براي واردات نفت و ديگر كالاها، يك شاهراه مالي براي اسد فراهم كرده است. كمك مادي مهم ديگر ايجاد نيروهاي دفاع ملي ” NDF”، كه واحدهاي ميليشياي محلي مجزا از ارتش عادي ميباشند كه در احتكار و خشونت مشهور هستند بوده است.اما در ماههاي اخير گفته ميشود ايران پرداخت پول به پرسنل نيروهاي دفاع ملي ” NDF” را متوقف كرده است، كه تقلاي رژيم اسد را افزايش داده است و او در سخنراني صادقانه و غير معمول خود در ماه ژوئيه به آن اعتراف كرد.

شايعات دمشق ابراز ميدارند كه برخي مقامات ارشد سوريه از نقش ايرانيهاي ناراضي هستند اما وابستگي آنها به تهران آنها را مجبور به دندان روي هم فشردن و تحمل آن ميكند.

فيصل ايتاني از شوراي آتلانتيك گفت؛ ”رفتار ايران در بحران زبداني نشاندهنده يك تغيير در استراتژي سوريه ميباشد كه در اين استراتژي يا به نيابت از و يا با ناديده گرفتن اسد و دايره داخلي اش، مذاكره كند و منافع خودش را مستقيما و بدون واسطه تامين كند”.

گزارشهاي تاييد نشده ـ كه از مقامات امنيتي نا مشخص اسرائيلي ناشي شده است ـ ميگويند كه ايران صدها پرسنل سپاه پاسداران ” IRGC” را در نبرد زبداني بكار گرفته است.

سوريه به ايرانيها فروخته شده است. آنها روي همه چيز كنترل دارند.

سوريهاي عادي در مورد نفوذ وسيعتر ايران ترشرويي ميكنند؛ شايعات دمشق در مورد مصادره زمين در المزه ” Mezze” ((المزه در شمال غربي دمشق ـ م)) براي ساختمان سازي در پروژه مسكن ايرانيها و همچنين ساخت سفارت جديد در محلي نزديكتر به مركز شهر؛ در مورد خريد املاك و مستغلات باستاني و اغلب بصورت ناشناس. سال گذشته 35 درصد تمام واردات سوريه از ايران ميامد. اينك خيلي از مناقصه هاي دولت فقط براي ايران مفتوح است.

يك ساكن يكي از محله هاي بهتر پايتخت شكايت ميكند كه ؛ ”سوريه به ايرانيها فروخته شده است”. ”آنها روي همه چيز كنترل دارند”. تعصب و بدبيني، استدلال مسمومي را ايجاد كرده كه توسط اپوزوسيون سوريه بصورتي پر انرژي ترويج ميشود. برخي ها حتي سوريه را بعنوان ”تحت اشغال ايران” مينامند كه يك غلو بزرگ است.

هنوز حتي برخي وفاداران به اسد بصورتي روشن نگران هستند. يك وكيل برجسته كه نخواست اسمش فاش شود گفت؛ ”ايرانيان واقعا ميتوانند همه چيز را كنترل كنند چرا كه آنها تمامي كليدها را در دست دارند”. ”اما اگر آنها بيش از اين آشكار كار كنند ممكن است با سعوديها و آمريكاييها و جامعه بين المللي مستقيما درگير شوند. بنابراين آنها با سكوت فشار ميآورند و خواهان كارتهاي بيشتري براي بازي كردن هستند. اما بله، آنها آدمهاي خودشان را در اينجا دارند”.

ايرانيها اعتماد به نفس بين المللي را ميتابانند اما آنها سوريهاي ضد اسد را نسبت به مقاصد خوب خودشان و يا صداقتشان در عقيده ابراز شده شان بعنوان عدم دخالت قانع نميكند.

ابراهيم حميدي يك روزنامه نگار بسيار مورد توجه سوريه با روزنامه مستقر در لندنش بنام روزنامه الحيات، استدلال ميكند كه ”هرچه بيشتر ايرانيها در مورد حاكميت سوريه صحبت ميكنند، بيشتر آنرا نقض ميكنند. هرچه بيشتر آنها در مورد هويت ملي صحبت ميكنند، بيشتر زيراب هويت را ميزنند. هرچه بيشتر آنها در مورد جنگ با داعش صحبت ميكنند، بيشتر آنرا تحريك ميكنند. هرچه كه ايرانيها ميگويند، خلاف آنرا عمل ميكنند. ايرانيها همان نقشي را ميخواهند در سوريه بازي كنند كه سوريه تلاش داشت در لبنان بازي كند: آنها مشتريان خودشان را توليد ميكنند و توازن را بين مراكز مختلف قدرت حفظ ميكنند. اينك ايرانيها در تلاشند تا رژيم موازي خودشان را خلق كنند ـ با ميليشياهايشان، تجار و دارايي هايشان، و مهندسي اجتماعي”.

با اينحال، هنوز ايران هميشه نميتواند راه خود را باز كند. بعنوان مثال ايران آماده مذاكرات آزاد كردن زندانيان زبداني بود اما ظاهرا توسط سوريها وتو شد. طرح اخير 4 ماده اي صلحشان، كه توسط جواد ظريف وزير خارجه و قهرمان ماراتون مذاكرات هسته اي مطرح شد نيز توسط دمشق رد شد چرا كه خواهان يك انتخابات تحت نظارت جامعه بين الملل بود، چيزيكه اسد آماده فكر كردن به آن هم نبود.

حكايم ” Hokayem” از محله ايس ” IISS” (محله اي در منامه بحرين ـ م ) ميگويد؛ ” ولي آنها به هدف خود نخواهند رسيد”.