یکشنبه 05 اکتبر 2014
عبدالله احمدی در مورد حضور کمرنگ زنان در مسابقه فوتبال زنان
عقیده دارد که باید دلیل آنرا در وضعیت اجتماعی و تاریخی افغانستان جستجو
کرد. تصویر خوبی از استادیوم کابل – بخصوص برای زنان افغانستان – در ذهن
مردم وجود ندارد. یعنی اینجا جائی بود که زنان در آن شکنجه و یا تیرباران
می شدند
روز جمعه گذشته در جریان مسابقات قهرمانی فوتبال زنان افغانستان ،
دو تیم فوتبال زنان کابل با تیم زنان هرات مسابقه دادند که در آن تیم زنان
کابل پنج بر یک بر تیم رقیب پیروز شد. صرفنظر از نتایج و پیامد های ورزشی این حادثه ، نکته ای که اهمیت دارد و کنجکاوی فرستاده ویژه نشریه فرانسوی فیگارو بر انگیخته است، این اتفاق حیرت آور است که این مسابقه تماشیان بسیار اندکی داشت.
رونامه فیگارو می نویسد استادیوم شش هزار نفری کابل که در سالهای سیاه حاکمیت طالبان محلی برای شکنجه و اعدام کسانی بود که توسط طالبان مجرم انگاشته می شدند ، اینک باز سازی شده و بصورت یک استادیوم ورزشی شیک و زیبا در آمده است.
خبرنگار فیگارو در عین حال اظهار تعجب می کند که در مسابقات لیگ برتر زنان افغانستان ، روز جمعه گذشته خبری از تماشاگران پر سر و صدای مسابقات فوتبال نبود.
خبرنگار فیگارو یاد آوری می کند که در این مسابقات زنانه ، ورود آقایان آزاد بود ولی با این حال استادیوم در تمام طول مسابقه ی میان زنان کابل با هرات تقریباً خالی از تماشاچی باقی ماند.
بروایت فیگارو مردانی که در این مسابقه زنانه شرکتی نداشتند عصر همان روز ، همین استادیوم را در جریان فینال مسابقات قهرمانی فوتبال مردان پر کرده و با علاقه و هیجان مسابقه را دنبال کردند.
این خبرنگار از عدم حضور زنان کابلی در مسابقات صبح جمعه نیز اظهار حیرت کرده است.
در گفتگوئی با عبدالله احمدی از فعالان مدنی و رئیس مرکز تعاون افغانستان ، وی علت عدم استقبال از مسابقات قهرمانی فوتبال زنان را کمبود تبلیغات و خبر رسانی ارزیابی می کند. او می گوید در مقایسه با تبلیغات لیگ برتر مردان ، اطلاع رسانی بسیار کمرنگی درباره مسابقات زنان انجام شده بود.
عبدالله احمدی در مورد حضور کمرنگ زنان در ورزشگاه عقیده دارد که باید دلیل آنرا در وضعیت اجتماعی و تاریخی افغانستان جستجو کرد.
او می گوید ما و شما شاهد بودیم که در زمان طالبان در استادیوم ورزشی کابل زنان را سنگسار میکردند و یا به گلوله می بستند.
به همین دلی تصویر خوبی از این ورزشگاه – بخصوص برای زنان افغانستان – در ذهن مردم وجود ندارد. یعنی اینجا جائی بود که زنان در آن شکنجه می شدند.
آقای احمدی همچنین یادآوری می کند که تا همین یک دهه گذشته زنان حتی اجازه نداشتند در بیرون از خانه برای خرید بروند. چه برسد برای انجام کارهای ورزشی . او نتیجه میگیرد که فرهنگ ورزش برای زنان افغانا کاملاً جا نیافتاده است.
به عقیده عبدالله احمدی این نیاز به زمان دارد تا ورزش زنان در جامعه جا بیفتد و تیم ها طرفداران خاص خودشان را پیدا کنند.
احمدی هم چنین به نقش مسئولین دولتی اشاره می کند و آنرا نقشی برجسته می داند. او می گوید مسئولان می توانستند در این قسمت بیشتر اطلاع رسانی کنند و فکر می کنم اگر اطلاع رسانی درست انجام می شد حضور زنان و مردان در استادیوم بیش از چیزی می شد که ما شاهدش بودیم.
نوشتۀ بیژن برهمندی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر