در جست‌وجوی سرپناه؛ گزارشی از وضعیت نامطلوب ارائه ی خوابگاه در دانشگاه ها

۱۳ مهر ۱۳۹۳

وضعیت نامطلوب ارائه ی خوابگاه ها در سال تحصیلی جدید موضوع گزارشی است از نشریه نیمکت که به مصائب دانشجویان جدیدالورود به دانشگاه می پردازد.

جدول زیر وضعیت ارائه خوابگاه در دانشگاه های سراسر کشور را نشان می دهد. این جدول در دفترچه های انتخاب رشته ی آزمون سراسری امسال درج شده است.

همانطور که می بینید حدود ۲۵ درصد از دانشگاه ها به طور کلی فاقد خوابگاه برای دانشجویان جدیدالورد هستند و مابقی محدودیت های متعددی برای ارائه خوابگاه دارند.

«در جست‌وجوی سرپناه» عنوان مطلبی است که در نشریه نیمکت توسط پیوند نیک‌پی نگاشته شده است. شما می توانید متن این گزارش را در ادامه بخوانید:

دانشگاه و تمام استرس‌هایی که برای ورود به آن دارید با وعده سرپناهی به نام خوابگاه کمی بارش سبک‌تر می‌شود. انگار که خانه امیدی است که حداقل می‌توانید در آن روزتان را به شب برسانید و سختی‌های غربت برایتان آسان‌تر شود. با ورودتان به دنیای پشت حصار دانشگاه هر کدام از دانشگاه‌ها و با توجه به داشته‌هایشان سطح انتظارات‌تان با آن تنظیم می‌شود. اما امان از روزی که در زمان ثبت‌نام بفهمید خبری از سرپناه نیست و باید در شهری غریب به دنبال خوابگاهی باشید که اطمینان از امنیت را برای خانواده‌تان داشته باشد و بتوانید ترم اول را به آسانی پشت سر بگذارید.

کمی پرس‌وجو از دانشجویان جدیدالورود به دانشگاه‌ها ما را بیشتر با دردسر‌هایی که برای داشتن خوابگاه‌های داخل دانشگاه یا حداقل خوابگاه‌هایی که تحت نظارت دانشگاه هستند آشنا کرد. دانشجویانی که وارد دانشگاه‌ها شده‌اند با ثبت‌نامشان متوجه شده‌اند که این دانشگاه مسوولیتی در قبال دادن خوابگاه به دانشجویان ورودی جدید ندارد و حداقل یک ترم در بیرون از دانشگاه باید باشند یا برعکس این وضعیت. یعنی دانشجویان تنها یک ترم حق حضور در خوابگاه‌های داخلی و تحت نظارت دانشگاه را دارند و بعد از آن باید در بیرون از دانشگاه به دنبال سرپناه باشند.

علی یکی از دانشجویان دانشگاه سمنان است و یکی از افرادی که فعالیت موثری در شورای صنفی دانشگاه داشته است. وقتی از او درباره اسکان دانشجویان ورودی جدید پرسیدم در پاسخ از اقدام همیشگی این دانشگاه در ۱۰ سال اخیر گفت: «دانشگاه سمنان تنها یک‌سال به ورودی‌های روزانه خوابگاه می‌دهد و سه سال بعد دیگر تعهدی برای دادن خوابگاه ندارد. دانشجویان پسر بعد از این یک سال چاره‌ای به جز اجاره‌ خانه و دنبال همخانه گشتن ندارند و دانشجویان دختر هم اگر بخواهند در خوابگاه تحت نظارت دانشگاه باشند باید با ماه‌ها پیگیری در این خوابگاه اسکان داده ‌شوند که آن هم احتمالا یک‌ساله خواهد بود.»

دانشگاه امام خمینی قزوین که یکی دیگر از دانشگاه‌هاست که به واسطه بین‌المللی بودن آن هر ساله مورد انتخاب بسیاری از داوطلبان کنکور است تنها به ۴۰ درصد دانشجویان دختر خوابگاه می‌دهند. محمد در این باره می‌گوید: «با مراجعه به معاونت دانشجویی فهمیدیم که خوابگاه به ما تعلق نمی‌گیرد و تنها دانشجویان دارای سهمیه خاص می‌توانند در خوابگاه‌های دانشگاه باشند و بقیه به خوابگاه‌هایی معرفی می‌شوند که بیشتر شبیه مسافرخانه هستند.»

به همین دلیل دانشجویان مجبورند به دنبال همخانه باشند و در هفته‌های اول دانشگاه کمتر جایی را می‌توانید پیدا کنید که آگهی نیازمندی به همخانه را نبینید. دانشجویانی که بعد از یک ترم می‌خواهند همخانه پیدا کنند دردسرهای بسیاری دارند از جمله پیدا کردن خانه‌ای در نزدیکی دانشگاه، دور از شهر و همخانه‌ای که بتوانند به او اعتماد کنند، باعث به وجود آمدن مشکلاتی شده ‌است که به گفته دانشجویان دیگر جان‌شان به لب آمده از این آوارگی که دانشجویان خارجی با آن دست و پنجه نرم نمی‌کنند.

دانشجویان دانشگاه تبریز هم کم گلایه نکردند از آنچه به‌عنوان اسکان دانشجویی برای آن‌ها دردسرساز شده است. دانشجویان این دانشگاه پس از ورودشان به دانشگاه به خوابگاه‌هایی معرفی می‌شوند که تحت نظارت این دانشگاه نیستند و در فاصله‌های دوری از دانشگاه واقع شده‌اند. مریم یکی از دانشجویان این دانشگاه در این باره می‌گوید: «بعد از ثبت‌ناممان وقتی به امور خوابگاه‌های مراجعه کردیم دیدیم که صفی طولانی برای متقاضیان خوابگاه از دم در ساختمان مرکزی تا طبقه بالا تشکیل شده است. بعد از پرس و جو فهمیدیم که اصرار بر اسکان در خوابگاه شهدا می‌تواند روزنه امیدی باشد. ما منتظر ماندیم و جلوی چشم‌مان دیدیم که فقط بعضی از دانشجویان توانستند به خوابگاه شهدا منتقل شوند و به ما لیستی از خوابگاه‌ها در قسمت‌های پایین تبریز دادند که هر کدام نیم ساعت تا ۴۵ دقیقه باید در مسیر باشیم تا به دانشگاه برسیم.»

درباره تعیین هم‌اتاقی‌هایی که قرار است دانشجویان در ترم اول تحصیلشان با آن‌ها باشند هم مقررات خاصی حاکم نیست. خوابگاه‌های خودگردان به‌عنوان خوابگاه‌هایی که حق اسکان افرادی به جز دانشجویان را هم دارند مشکلاتی را ایجاد کرده‌اند که دانشجویان ورودی جدید را تهدید می‌کند. شیرین دانشجوی ترم اول دانشگاه ارومیه در این باره می‌گوید: «من تنها یک هفته است که به خوابگاه آمده‌ام و هیچ کدام از چهار نفر هم‌اتاقی‌ام دانشجو نیستند. همه آن‌ها سنشان از من بیشتر است و برای من بسیار سخت است. به مدیریت خوابگاه که گفتم در این باره توضیحی برای من نداشت و گفت که چاره‌ای نیست و باید بسازی.»

دانشگاه علم و صنعت هم به‌عنوان یکی از دانشگاه‌های پایتخت از دادن هر نوع امکانات خوابگاهی به دختران امتناع کرده و چند سال است که اقدامی برای بهتر کردن تسهیلات خوابگاهی برای دختران در این دانشگاه انجام نشده است. گلاره دانشجوی ورودی جدید این دانشگاه است که از مناطق جنوبی کشور در این دانشگاه پذیرفته شده است و در این میان دردسرهایی داشته است که آن را با نیمکت در میان گذاشت: «من برای اولین بار به تهران آمدم و هر چند که پدر و مادرم همراهم بودند اما با رفتن به خوابگاهی که تحت نظارت دانشگاه نیست تنها باعث نگرانی خودم و خانواده‌ام شدم. بارها افسوس خوردم که کاش در دانشگاه‌های نزدیک شهر خودمان پذیرفته می‌شدم تا این مشکل را نداشتم.»

هزینه‌هایی که در برخی از موارد در خوابگاه‌های داخلی هم غیرقانونی شده‌اند یکی دیگر از دغدغه‌های نه‌تنها دانشجویان جدیدالورود بلکه بقیه دانشجویان هم شده است. دانشجویان دانشگاه‌های علامه طباطبایی و دانشگاه خواجه نصیر از قیمت‌هایی گفتند که متناسب با خدمات این دانشگاه‌ها نیست. به گفته رضا دانشجوی دانشگاه علامه براساس مصوبات وزارت علوم آن‌ها هزینه یک اتاق چهار نفره را می‌دهند در حالی که اتاقشان هشت نفره است و با اعتراض‌شان هم پاسخی از مسوولان خوابگاهی دریافت نکرده‌اند.

دانشجو نیوز