بر اساس آمار موجود از نظر شاخص های آموزشی بویژه میانگین سرانه آموزشی استان سیستان و بلوچستان با ٣/٧ مترمربع به عنوان پهناورترین استان کشور با حدود بیش از ۵۵٠ هزار دانش آموز در پایین ترین رده کشور قرار دارد.
خلاصه ای از گزارش سرویس اجتماعی مطالبه‌گر: بر اساس گزارش یونسکو دانش آموزان دشتیاری چابهار دومین ضریب هوشی را در سطح دنیا دارند، اما متاسفانه این دانش آموزان و دیگر دانش آموزان چابهاری در حاشیه سواحل مکران از کمترین امکانات آموزشی برخوردارند و محرومیت تنها واژه آشنا در این دیار است.
بر اساس آمار موجود از نظر شاخص های آموزشی بویژه میانگین سرانه آموزشی استان سیستان و بلوچستان با ۳٫۷ مترمربع به عنوان پهناورترین استان کشور با حدود بیش از ۵۵۰ هزار دانش آموز در پایین ترین رده کشور قرار دارد. اما عجیب ترین بخش این محرومیت‌ها، وضعیت اسفبار سرانه پایین آموزشی در شهرستان ویژه چابهار به عنوان محور و نگین توسعه شرق کشور است.
این موضوع و عمق محرومیت موجود در شهرستان چابهار به قدری گسترده و عمیق است که تصور درستی این ادعا را سخت می کند، اما آمار و واقعیت‌های موجود این نقصان و کاستی را غیر قابل کتمان می‌کند.
طبیعی است که هیچ کسی نتواند باور کند شهرستان ویژه چابهار با توجه به جایگاه ویژه و راهبردی‌اش در حوزه‌های مختلف بویژه نقش تاثیرگذاری اقتصادی آن، از نظر شاخص‌های توسعه‌ای بویژه آموزشی در پایین ترین رتبه شهرستان‌های کشور قرار دارد تا جاییکه این شهرستان در محروم‌ترین استان کشور و در بین ۱۹ شهرستان نیز متاسفانه نیز در رتبه‌های آخر قرار دارد.
بر اساس آخرین آمار اداره کل نوسازی استان سیستان و بلوچستان، سرانه آموزشی به ازای هر دانش‌‌آموز در شهرستان چابهار ۲٫۴۴ مترمربع است که این حدود یک متر پایین‌تر از میانگین استان سیستان و بلوچستان به حساب می‌آید و این در حالیست که در این آمار فضای مدارس خشت و گلی و ۲۰۴ مدرسه فرسوده و تخریبی و ۲۴۸ مدرسه نیازمند مقاوم‌سازی نیز لحاظ شده است که اگر این فضاهای تخریبی را از سرجمع آمار کم کنیم آنگاه بدون تردید شهرستان چابهار در آخرین رتبه کشوری از نظر سرانه آموزشی قرار خواهد گرفت.
گرچه باید متذکر شد که حضور خیرین کشوری در این شهرستان با توجه به حجم عظیم تعهدات این خیرین که تقریبا معادل بودجه‌های دولتی اقدام به فعالیت‌های ساخت و ساز می کنند ( هم اینک بیش از ۵۰ درصد مدارس کشور توسط خرین در حال احداث است ) علاوه بر اینکه زمینه مشارکت آنان را در احداث مدارس در این منطقه فراهم خواهد آورد اما واقعیت این است که این حضور و برگزاری همایش بسترساز نوعی فرهنگ سازی برای ارتقای مشارکت های خیرانه از سوی بومیان است که متاسفانه تاکنون نقش کمرنگی داشته اند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر