یکی
از مادران پارک لاله یادداشتی در مورد حضور مادران و خانواده‌های شهدای
قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال 67 در اینترنت منتشر کرده که در آن از جمله
آمده است: جمعه هفتم فروردین 94، من و خواهرم به خاوران رفتیم. معلوم بود
قبل از ما نیز تعدادی از خانواده‌ها آمده بودند، چون گلهای تازه و
زیبای‌شان بر روی خاک مانند خورشید می‌درخشید و گلهای زرد صحرایی نیز این
زیبایی را دو چندان کرده بود.
ما نیز ابتدا جای زهرا و سپس جای مهرداد و بعد هم باقی قسمتها را گل باران کردیم. خواهرم که همیشه به سمت کانالهای قطعه بالایی کشیده می‌شود، درخت انتهای آن قطعه را به زیبایی با گل شب بوی قرمز آراست و با همدیگر هر کجا نشانی از بی‌نشانان بود را گل گذاشتیم.
پرچم جمهوری اسلامی نیز از پشت دیوار خاوران، چون نگهبانی بر جنایتاش ما را نظاره می‌کرد. هر چند جمعه آخر سال نگذاشتند ما خانواده‌ها با همدیگر آن جا را گل باران کنیم، ولی خودشان نیز می‌دانند که ما عزیزانمان را تنها نخواهیم گذاشت و این را حداقل حق دادخواهانه خود می‌دانیم که یاد این جانهای شیفته که به ناحق کشته‌اند را زنده نگاه داریم تا حقیقت روشن شود و پاسخ دهند که چرا و چگونه آنها را کشتند.
بی‌تردید یاد همه آنها در دلهای ما و دیگرانی که حقی برای زندگی دگراندیشان قابل اند، همیشه زنده و گرامی خواهد ماند.
ما نیز ابتدا جای زهرا و سپس جای مهرداد و بعد هم باقی قسمتها را گل باران کردیم. خواهرم که همیشه به سمت کانالهای قطعه بالایی کشیده می‌شود، درخت انتهای آن قطعه را به زیبایی با گل شب بوی قرمز آراست و با همدیگر هر کجا نشانی از بی‌نشانان بود را گل گذاشتیم.
پرچم جمهوری اسلامی نیز از پشت دیوار خاوران، چون نگهبانی بر جنایتاش ما را نظاره می‌کرد. هر چند جمعه آخر سال نگذاشتند ما خانواده‌ها با همدیگر آن جا را گل باران کنیم، ولی خودشان نیز می‌دانند که ما عزیزانمان را تنها نخواهیم گذاشت و این را حداقل حق دادخواهانه خود می‌دانیم که یاد این جانهای شیفته که به ناحق کشته‌اند را زنده نگاه داریم تا حقیقت روشن شود و پاسخ دهند که چرا و چگونه آنها را کشتند.
بی‌تردید یاد همه آنها در دلهای ما و دیگرانی که حقی برای زندگی دگراندیشان قابل اند، همیشه زنده و گرامی خواهد ماند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر