نیوشا فرهی شاعر ونویسنده در اعتراض به حضور سید علی خامنه‌ای در اجلاس سازمان ملل، در حالی که زندان‌های ایران سرشار از اعدام و زندانیان شکنجه شده بود، در میان تعداد زیادی از تظاهر کنندگان از جان خودش گذشت. او از هواداران چریک‌های فدایی خلق بود و فداییان در آن زمان ضمن اینکه این را روش مناسبی برای اعتراض ندانستند ابراز تاسف و یادش را گرامی داشتند. ۲۹ شهریور ۱۳۶۶ بود.
نیوشا فرهی در بخشی از وصیت نامه خود نوشته بود:
به عنوان اعتراض به حضور خامنه‌ای جلاد در سازمان ملل و نیز اعتراض به سیاست‌های اولترا راست ریگان و همچنین عملکرد زهرآلود جوجه فاشیست‌های شاه الهی که همچنان در ضدیت با خلق‌های ایران پای می‌فشارند، خود را به آتش می‌کشم.
به استقبال مرگ نمی‌شتایم چرا که عاشق مرگ نیستم و به زندگی در
«سرای باقی» هم اعتقادی ندارم. اما به ناگزیر در راه مرگ گام برمی دارم چرا
که عاشق زندگی م. و نیز مانند هر جهان سومی دیگری می‌دانم: «آنکه جان نداد
به جانان نمی‌رسد».
او وصیتنامه اش را با این بیت آغاز کرده بود:
هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جریده‌ی عالم دوام ما
یادش گرامی
او وصیتنامه اش را با این بیت آغاز کرده بود:
هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جریده‌ی عالم دوام ما
یادش گرامی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر